Τα καλά νέα στη χρηματιστηριακή βουτιά της Κίνας

Του William Pesek

Πανικός στην ατμόσφαιρα, καθώς η Κίνα έκανε τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή βουτιά της από το 2007. Δεν θα έπρεπε όμως. Η πτώση, κατά 8,5%, του δείκτη Shanghai Composite είναι στην πραγματικότητα μια εξέλιξη που θα μπορούσε να αφήσει την Κίνα σε καλύτερη κατάσταση σε 8 χρόνια από σήμερα.

Αναφέρω συγκεκριμένα το "8" επειδή είναι ένας ευοίωνος αριθμός στην κινεζική λαογραφία (οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου δεν ξεκίνησαν τυχαία στις 8/08/08). Η επιστροφή του ρυθμού ανάπτυξης στο 8% (σε σχέση με το φετινό στόχο για ανάπτυξη 7%) θα ενίσχυε την πίστη στο πρόσωπο του ρεφορμιστή Προέδρου Xi Jinping. Αντ 'αυτού, οι μετοχές υποχώρησαν τόσο τη Δευτέρα, όσο χρειαζόταν για να δείξουν ότι τα μαγικά του Xi έχουν χάσει την ισχύ τους. Και γιατί αυτό είναι καλό; Γιατί είναι ταυτόχρονα μια υπενθύμιση ότι η λογική επιστρέφει στις αγορές της κινεζικής ενδοχώρας και ένα μήνυμα προς τον Xi να σταματήσει να βάζει το χρηματοοικονομικό κάρο μπροστά από το άλογο της κινεζικής παροιμίας.

Από τα μέσα Ιουνίου, όταν οι μετοχές άρχισαν να υποχωρούν, η ομάδα διάσωσης της αγοράς που συγκρότησε ο Xi δοκίμασε ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς: μείωση των επιτοκίων, αύξηση του δανεισμού για αγορά μετοχών, απαγόρευση των ανοικτών πωλήσεων, μορατόριουμ για τις αρχικές δημόσιες προσφορές, προσαγωγές δήθεν απατεώνων traders, διαταγή κρατικά ελεγχόμενων ιδρυμάτων να αγοράσουν μετοχές και αναστολή διαπραγμάτευσης του ήμισυ σχεδόν των εισηγμένων μετοχών. Αυτό που δεν έχει κάνει ακόμη ο Xi είναι να αναβαθμίσει την οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα με τέτοιο τρόπο που να βοηθήσει τη χρηματιστηριακή αγορά να ανθίσει.

Για να δει τι θα πρέπει να κάνει στη συνέχεια, ο Xi θα μπορούσε να ρίξει μια ματιά στον Henry Paulson. Παρότι ο Paulson θα περιφρονούσε ενδεχομένως την αγάπη της Κίνας για τον αριθμό οκτώ, ήταν εκείνος που κλήθηκε το 2008 να χειριστεί την αντίστοιχη χρηματοοικονομική κατάρρευση των ΗΠΑ από τη θέση του ΥΠΟΙΚ.

Ο Paulson είναι σκληρός στην κριτική του για τη μέθοδο μόνο-διαφήμιση-όχι-θεμελιώδη της κυβέρνησης Χi. "Η Κίνα είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε αυτό το σημείο, διότι ενώ η οικονομία της έχει μεγαλώσει και ωριμάσει, οι κεφαλαιαγορές της έχουν μείνει πίσω", έγραψε στην εφημερίδα Financial Times. "Δεν προκαλεί έκπληξη ότι όσοι τοποθετούνται ιδεολογικά αντίθετα με τις αγορές θα χρησιμοποιήσουν τα πρόσφατα γεγονότα για να στηρίξουν την αντίθετη άποψη –ότι για να αποτρέψει την αστάθεια της αγοράς, το Πεκίνο θα πρέπει να επιβραδύνει το ρυθμό της απελευθέρωσης των χρηματοπιστωτικών αγορών ή ίσως ακόμη και να εγκαταλείψει συνολικά τη μεταρρύθμιση της αγοράς". Ωστόσο, υποστήριξε, "ενώ το ένστικτο του Πεκίνου να προστατέψει τους επενδυτές είναι κατανοητό, ο καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό είναι να δημιουργηθεί μια σύγχρονη κεφαλαιαγορά".

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αμφιθυμία απέναντι στις τιτάνιες παρεμβάσεις του Xi στην αγορά θα μπορούσε να είναι θετική. Στρέφει ξανά την προσοχή του Πεκίνου στο τι χρειάζεται για να δημιουργήσει εκ νέου τις ζωντανές αγορές που υπάρχουν στη Νέα Υόρκη και το Χονγκ Κονγκ. Το κομμουνιστικό Κόμμα του Xi έχει δοκιμάσει και αποτύχει να σταθεροποιήσει την κατάσταση με διατάγματα. Στην πραγματικότητα, η αδέξια χειραγώγηση έχει καθυστερήσει τα σχέδια του Πεκίνου να καταστήσει το γουάν ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και να βάλει τις μετοχές της Σαγκάης στους δείκτης της MSCI.

Όπως επισημαίνει ο Paulson, κανένα έθνος δεν έχει πετύχει ποτέ καθεστώς υψηλού εισοδήματος με σύστημα κλειστής αγοράς που τιμολογεί λανθασμένα τον κίνδυνο. Όσο περισσότερο καθυστερεί η ομάδα του Xi να υιοθετήσει τα διεθνή πρότυπα τοποθέτησης κεφαλαίων, διαφάνειας και εμπιστοσύνης στις αγορές, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες η Κίνα να βιώσει μια ιαπωνικού τύπου κατάρρευση, σαν αυτή του 1990.