Στην Τουρκία τα λεφτά, στην Ελλάδα οι πρόσφυγες

Του Γιώργου Λακόπουλου 

Ο κόσμος το' χει τούμπανο: από την τελευταία Σύνοδο Κορυφής, η Τουρκία βγήκε ωφελημένη και η Ελλάδα χαμένη. Ωστόσο ο Έλληνας πρωθυπουργός βρήκε δελεαστικές τις τουρκικές προτάσεις  και συμπέρανε ότι πέτυχε τους στόχους του -παρότι δεν υπάρχει ακόμη απόφαση! Δήλωσε ευτυχής γιατί "απομονώθηκαν εκείνοι που επιδίωκαν την απομόνωση της Ελλάδας".

Από την Πόλη έρχομαι... Από τη Σμύρνη για την ακρίβεια, όπου ο Αλέξης Τσίπρας καλλιέργησε το φεμινιστικό προφίλ του Νταβούτογλου.

Το θέμα στις Βρυξέλλες δεν ήταν ποιος θα απομονώσει ποιόν, όπως νομίζει κάθε φορά η αυτοαπομονωμένη ελληνική κυβέρνηση. Ήταν σε ποιο σημείο θα βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία.

Η ελληνική διπλωματία δεν το κατάλαβε και εμφανίσθηκε ως... τρίτη πλευρά, έχοντας ανοίξει εν τω μεταξύ μέτωπα με την Ευρώπη -στην πολιτική της οποίας θα έπρεπε να είναι πλήρως ενσωματωμένη.

Ο Τούρκος Πρωθυπουργός συμπεριφέρθηκε ως ο πωλών τοις μετρητοίς -χωρίς αντίσταση από την Ελλάδα. Έτσι η Τουρκία εξασφάλισε άλλα τρία δισ. ευρώ και την προοπτική απεμπλοκής της ενταξιακής διαδικασίας, που έχει μπλοκάρει η Κύπρος. Η Ελλάδα θα πάρει 400 εκατ. μέχρι το 2020 και... άγνωστο αριθμό προσφύγων στο έδαφός της. Ίσως και 150.000, όπως έσπευσε να  διαβεβαιώσει με προπέτεια ότι αντέχει ο υπουργός Εξωτερικών.

Η ελληνική κυβέρνηση αδυνατεί να κατανοήσει ότι η προσφυγική κρίση είναι δυο πράγματα. Το είναι να περιοριστούν οι ροές προσφύγων. Αυτό μπορεί να γίνει με φύλαξη των συνόρων και με πολιτική αποτροπής. Στο ένα έχει αποτύχει, στο άλλο έχει αλλεργία.

Το δεύτερο πράγμα είναι η διαχείριση όσων προσφύγων μπαίνουν στην Ευρώπη από το ελληνικό έδαφος –αλλά όχι μόνο. Δηλαδή να διαχωριστούν όσοι καλύπτονται από το διεθνές δίκαιο από τους παράνομους και να αντιμετωπισθούν αντιστοίχως.

Η κυβέρνηση καθυστέρησε την καταγραφή, άρα και το διαχωρισμό. Επιπλέον δεν μπορεί να θέσει σαφή κριτήρια στην εγκατάσταση επί ευρωπαϊκού εδάφους, αποδεχόμενη το πληθυσμιακό κριτήριο, λες και χώρες με ίδιο πληθυσμό έχουν τις ίδιες οικονομικές δυνατότητες.

Από αυτή τη -μη- πολιτική σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων στο οποίο διασταυρώνονται ποικίλες επιδιώξεις, η χώρα βγαίνει χαμένη. Ο Νταβούτογλου καταθέτει διεκδικήσεις  και ο Τσίπρας καταθέτει θεωρίες και τσιτάτα.

Κανείς δεν αγνοεί το συσχετισμό δυνάμεων και τα μεγέθη των χωρών που κάθονται σ' αυτό το τραπέζι. Αλλά και κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι η κυβέρνηση δεν έχει στρατηγική. Αυτά που μπήκαν στην ατζέντα της Συνόδου, απέχουν από όσα έθεσε ο Πρωθυπουργός στην προσχηματική σύσκεψη με τους πολιτικούς αρχηγούς που προκάλεσε. Δεν ήξερε τι θα συμβεί; Ήξερε και το έκρυβε; Ή όπως έλεγε ο Ούγγρος μαθηματικός Γιάνος Νόιμαν: "Δεν υπάρχει λόγος να είσαι ακριβής όταν δεν ξέρεις για ποιο πράγμα μιλάς";