Αμέρικαν μπαρ ή αλλιώς: Τσίπρας όπως λέμε ΓΑΠ;

Είπαμε να μοιάζει με Παπανδρέου ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά όχι και σε όποιον Παπανδρέου να 'ναι. Με την επίσκεψή του στην Τουρκία, πάει να μοιάσει στον... Γιώργο Παπανδρέου, όστις –για να θυμηθούμε και την καθαρεύουσα– άνοιξε νταλαβέρι με τους γείτονες, έριξε κάτι ζεϊμπεκιές με τον μακαρίτη τον Τζεμ και μετά τα άφησε όλα ξεσκέπαστα και άντε να τα μαζέψεις.

Αφού μιλάμε για τον ΓΑΠ, αλήθεια παίζουν κάτι σενάρια ότι η... Ουάσινγκτον θα τον ήθελε υπουργό Εξωτερικών σε κυβέρνηση Τσίπρα; Τι άλλο θα ακούσουμε, Θεέ μου! Η Ουάσινγκτον; Σε κυβέρνηση Τσίπρα; Τελικά ποιος διορίζει στο κατάστημα "ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και Σία Ο.Ε.";

Το ακούει ο άλλος και μένει: ρε συ, λες ο Τσίπρας να τα 'χει κάνει τάτσι-μίτσι-κότσι με τους Αμερικανούς, α λα Γιώργο, και γι' αυτό τον έχουν στα πούπουλα; "Αμέρικαν μπαρ το κάναμε εδώ μέσα", που έλεγε και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στην ταινία "Η βίλα των οργίων". Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τι στον κόσμο να δούμε τον πρωθυπουργό να διώχνει τον Κοτζιά για να φέρει τον Παπανδρέου.

Τζάμπα τα έξοδα

Πάμε στο ταξίδι. Ο προαναφερόμενος Κοτζιάς λέγεται ότι είχε αρμοδίως αντίρρηση: "Πρόεδρε, μήπως να το αφήναμε για αργότερα;". Δεν το άφησαν και τελικά τους βγήκε σούπα – τζάμπα τα έξοδα. Κάτι ψιλά που συμφώνησε ο ημέτερος πρωθυπουργός με τον απέναντι μπορούσαν να τα συμφωνήσουν οι υπουργοί Εξωτερικών. Δεν χρειαζόταν να πάει δύο μέρες στην Τουρκία αυτοπροσώπως. Πήγε που πήγε. Δεν είχε και τον νου σε όσα έλεγαν οι άλλοι πίσω από τα χαμόγελα και τις τσιριμόνιες; Π.χ., ο Νταβούτογλου είπε μπροστά του ότι "είμαστε σύμφωνοι στην προσέγγιση ότι το Αιγαίο πρέπει να γίνει μια θάλασσα συνεργασίας, ειρήνης και αλληλεγγύης". Δηλαδή, σε τι είναι "σύμφωνοι" ακριβώς;

Αν δεν το 'χεις...

Με άλλα λόγια, αυτό το "σύμφωνοι" μπάζει λίγο, εφόσον ο δικός μας δεν απάντησε στο καπάκι ότι, για να είναι "σύμφωνοι", πρέπει η Τουρκία να μην επιβουλεύεται τα νησιά μας, να άρει το "casus belli", να μην κάνει όρεξη για τη Θράκη, να μην παραβιάζει τον εναέριο χώρο μας, να μαζέψει τους δουλεμπόρους που πνίγουν τους πρόσφυγες, να αποσύρει τον Αττίλα από την Κύπρο. Τι συνεργασία θα είναι αυτή, όταν ο ένας από τους δύο δεν μπορεί να ασκήσει τα δικαιώματά του;

Ούτως ειπείν, που έλεγε και ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος στην ταινία "Ένας ιππότης για τη Βασούλα", ανάμεσα στις δύο χώρες δεν υπάρχουν απλώς "κάποια προβλήματα", όπως σχολίασε με το πονηρό χαμογελάκι του –αλά Δήμο Σταρένιο– ο Νταβούτογλου, προσπαθώντας να φέρει το παιχνίδι όπως και στον ποδοσφαιρικό αγώνα που προηγήθηκε: στο 0-0. Υπάρχουν περισσότερα. Π.χ., υπάρχει και η Κυπριακή Δημοκρατία. Οι Κύπριοι αδελφοί βγάζουν αφρούς, καθ' όσον άκουγαν και δεν πίστευαν στ' αυτιά τους. Π.χ., δεν γίνεται να λέει Έλληνας πρωθυπουργός ότι θα αρχίσουν πάλι οι συζητήσεις για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να μην το συνδέει με τη λύση του Κυπριακού.

Συμπέρασμα; Άσ' το, κύριε πρωθυπουργέ, δεν το 'χεις το διπλωματικό, μην το παιδεύεις. Από αρχαιοτάτων χρόνων ξέρουμε ότι, για να ξανοιχτείς στη διπλωματία και στα... αγγλικά, πρέπει να τα παίζεις στα δάχτυλα.

Περί ασχετοσύνης

Έξω δεν πάμε καλά, για να δούμε τι γίνεται μέσα. Λοιπόν, ένα πράγμα παρατηρημένο: αν πέσεις σε άσχετο γενικώς, το πολύ να σου σπάσει τα νεύρα. Αλλά, αν πέσεις σε άσχετο κυβερνητικό, θα σε ταράξει στους άσχετους φόρους. Οι νεοφώτιστοι του Μνημονίου πρώτα έβαλαν φόρο στην ιδιωτική εκπαίδευση. Την επομένη βρήκαν κλήση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην όποια ανήκουμε –ακόμη–, ότι τέτοιοι φόροι δεν παίζουν. "Ρούφα τα αυγό σου", που έλεγε και η Γεωργία Βασιλειάδου στην ταινία "Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός". Το ρούφηξαν και βγήκαν στη γύρα για "ισοδύναμα", τα οποία λανσάρουν παντού σαν τα παυσίπονα.

Σκέφτηκαν να φορολογηθούν οι πλούσιοι, αλλά, επειδή δεν έβρισκαν πολλούς πλουσίους εύκαιρους, την έπεσαν στους φτωχούς: τι άλλο είναι όσοι μετέχουν στα παιχνίδια του ΟΠΑΠ; Τα οποία, a propos που λένε και οι Γάλλοι, είναι νόμιμα και ήδη φορολογημένα. Τα παράνομα και αφορολόγητα δεν τα αγγίζουν. Έτσι, θα την πληρώσει ο έρμος που κυνηγά την τύχη του στο Λόττο, το Προπό και τα συναφή παίγνια.

Ανώτερα οικονομικά

Αλλά, άμα το πάρεις στραβά το πράγμα, στραβά θα το προχωρήσεις. Μετά τα προποτζίδικα, το οικονομικό επιτελείο πέρασε στις κάβες – ανώτερο στάδιο αριστερής οικονομικής σκέψης αυτό. "Τι κάνουν, ρε Αλεξιάδη, οι Έλληνες όταν σεκλετίζονται με το Μνημόνιο;", ρώτησε ο Τσακαλώτος τον αποκάτω του, ένεκα που ο ίδιος έλειπε χρόνια έξω και δεν τα πολυξέρει αυτά. "Πίνουν κανένα ποτήρι κρασί να ξεχαστούν, σερ", του απάντησε – καθ' όσον ο αρχιυπουργός μια ανώτερη καταγωγή την έχει. "Βάλ' τους ένα ωραίος φορολογία να θυμούνται", απάντησε με τα άψογα οξφορδιανά του ο Τσακαλώτος, το τσακάλι. Τι να κάνει κι ο Αλεξιάδης, το προχώρησε, σκεπτόμενος ενδεχομένως: "Έτσι θα γίνεται και στην Αγγλία, μη φανούμε και του μαχαλά", που έλεγε κι ο Νίκος Τσιφόρος στα "Παλιόπαιδα τα ατίθασα".

Έτσι, τσουκ, επιπλέον φόρος και στο κρασί. Κάπου ένα κατοστάρικο παλιές δραχμές σε κάθε μπουκάλι – για να μην ταλαιπωρούνται με υπολογισμούς οι Λαφαζάνηδες. Προς ώρας το κατρούτσο παραμένει αφορολόγητο, όποτε αναμένεται στροφή στα καρβουνιάρικα και τα κουτούκια – αλλού πού να το βρεις; Να το σοβαρέψουμε. Ένα δύο ρημαδοπροϊόντα μάς έχουν μείνει να το παίξουμε κι εμείς εξαγωγείς στον άλλο κόσμο, πάνε να τα κάνουν κι αυτά απλησίαστα.

Ο Μπλερ της πίσω πόρτας

Τη δόξα πολλοί εμίσησαν, το χρήμα αρκετοί, το πολύ χρήμα ουδείς. Π.χ., ο φοβερός και τρομερός Τόνι Μπλερ, κάποτε σύμβολο της ταλαίπωρης Κεντροαριστεράς, με τον Τρίτο δρόμο του, που είχε γίνει ευαγγέλιο. Θυμάστε για ποιον λέμε: ο τύπος που έκανε ό,τι του έλεγε ο Μπους; Έστησαν τη μηχανή με πυρηνικά του Σαντάμ που δεν υπήρχαν, έκαναν το Ιράκ λαμπόγιαλο και τελικά το άφησαν ακυβέρνητο και εμάς στο έλος της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους – "κακόχρονο να 'χουν", που θα έλεγε και η Ρένα Βλαχοπούλου..

Όταν του τέλειωσε αυτουνού του Μπλερ η πολιτική, το 'ριξε στην κονόμα: έγινε σύμβουλος της BP και ο δρόμος του τον έφερε στα μέρη μας για μπίζνες. Με γεια του και σε καλή μεριά. Αλλά η καθ' ημάς αριστερή κυβέρνηση, αντί να τον στείλει στις αρμόδιες υπηρεσίες, τον έμπασε στο Μέγαρο Μαξίμου από την πίσω πόρτα και ούτε ξέρουμε ποιον είδε, τι είπαν και τι συμφώνησαν και ούτε θα μάθουμε ποτέ. Εμπρός στον δρόμο που χάραξαν ο Σαμαράς και ο ΓΑΠ.

*Αναδημοσίευση από το "Κεφάλαιο" που κυκλοφορεί.