00:03 14/01
Τα ποντίκια
Πολλά απ’όσα συμβαίνουν στο πολιτικό πεδίο αυτή την περίοδο βρίσκονται σε λογική ακολουθία με εκείνα που συνέβησαν στο παρελθόν.
Πολλά απ’όσα συμβαίνουν στο πολιτικό πεδίο αυτή την περίοδο βρίσκονται σε λογική ακολουθία με εκείνα που συνέβησαν στο παρελθόν.
Μπαίνοντας στο 2025, άπαντες αναμένουν με περιέργεια την πρόταση του Πρωθυπουργού για τον/την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μέσα στο γενικό ορυμαγδό των τελευταίων συγκαλύψεων κι αποκαλύψεων ο Έλληνας πολίτης αναζητά ένα ξέφωτο, μια αχτίδα ήλιου προς την αλήθεια.
Προφανώς δεν ζούμε στην εποχή που οι έλληνες θυσιάζονταν για τα ιδανικά τους. Ούτε όμως αφιονίζονται με τους φανατικούς λαϊκιστές.
Προφανώς το ρηθέν από τον Ηράκλειτο "τα πάντα ρει" δίνει ελπίδα στον λαό ότι το αύριο θα είναι καλύτερο.
Δεν έχω καταλάβει ποτέ, ενδεχομένως ελλείψει κομματικής προ-παίδειας, τι ακριβώς σημαίνει "πολιτική αλά ελληνικά".
Ποτέ δεν μου άρεσαν οι μεγαλοστομίες: η Δημοκρατία ‘δολοφονήθηκε’, τα κόμματα διαλύονται, η Αριστερά πεθαίνει, η κοινωνία παρακμάζει.
Στο ΣΥΡΙΖΑ ‘διεμερίσαντο τα ιμάτιά τους’, όχι με φανερό ρίξιμο ζαριών, αλλά με κρυφή ψήφο ή τηλε-φονικά.
Στην Ελλάδα άπαντες κόπτονται για την ορθή ενημέρωση και τη δημοκρατική συμμετοχή της "κοινωνίας των πολιτών" στις εκλογικές διαδικασίες.
Δύο από τα πολλά ερωτήματα που θα ήθελα να θέσω σε ορισμένους πολιτικούς [πρώην,νυν και ...αεί].
Δεν γνωρίζω αν πράγματι ο Λαός κρατάει μαχαίρι κι αν κόβει και μοιράζει σωστά και δίκαια τα κομμάτια των πολιτικών προτάσεων στις εκλογές.
Η ζωή δεν είναι,ούτε καν ομοιάζει, με μία αστυνομική ταινία, όπου στο τέλος ο κακός τιμωρείται κι ο καλός δικαιώνεται.
Ο προσοντισμός έχει την σημασία του, μολονότι αμφισβητείται η ηθική του αξία ή η αποτελεσματικότητά του στη χάραξη πολιτικής. Από εκεί όμως μέχρι την έμμεση πολιτικοποίηση της ασημαντότητας, με την...
Πότε θα καταλάβουν οι θιασώτες της πολιτικής βίας ότι το να σκοτώνεις έναν άνθρωπο για την ιδεολογία σου δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά φόνος;
Ο Ζαν Ζακ Ρουσώ αναρωτιόταν στις Ονειροπολήσεις του ΄για το ποιός έχει αφιερώσει τη ζωή του στην αλήθεια’.
Έχω την αίσθηση ότι όλη η συζήτηση που διεξάγεται αυτό τον καιρό για τα Μη-Δημόσια Πανεπιστήμια είναι εν μέρει παραπλανητική.
Το ερώτημα κρίσιμο. Ποιος διαθέτει πρωτογενώς, κι όχι κατά παραχώρηση, την εξουσία απονομής κι αναγνώρισης δικαιωμάτων στον Άνθρωπο;
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να συμφωνήσουμε και για τα όρια του αυτοπροσδιορισμού φύλου και ταυτότητας.