Ο Νέλσον Μαντέλα είναι από τις σημαντικότερες εν ζωή προσωπικότητες του αιώνα μας. Ένας ζωντανός μύθος για τον αγώνα ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις και πραγματικός λάτρης της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Ένας ξεχωριστός "ταραχοποιός" των ανθρωπίνων διακαιωμάτων.


Ο Ρολιλάλα Νέλσον Μαντέλα γεννήθηκε στην Τρανσκέι της Νότιας Αφρικής στις 18 Ιουλίου του 1918. Ο πατέρας του ήταν ο Χένρι Μαντέλα αρχηγός του χωριού της φυλής των Τέμπου. Αίσθηση κάνει το γεγονός ότι το όνομά του στην τοπική διάλεκτο σημαίνει ταραχοποιός κάτι που λειτούργησε σχεδόν προφητικά όπως ξετυλίγεται το κουβάρι της ζωής του. Ο Μαντέλα φοίτησε στο University College of Fort Hare και στο Πανεπιστήμιο Witwatersrand ενώ πήρε το πτυχίο του το 1942 στη Νομική . Συντάσσεται στο Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο το 1944 και συμμετέχει στην αντίσταση κατά της απόφασης του Εθνικού Κόμματος για την πολιτική του απαρτχάιντ  μετά το 1948. Οδηγήθηκε σε δίκη για προδοσία το 1956-1961 και αθωώθηκε το 1961.

 

Το 1960, αφού το ANC τέθηκε εκτός νόμου, ο Νέλσον Μαντέλα υποστήριξε τη δημιουργία μιας στρατιωτικής πτέρυγας εντός του Εθνικού Αφρικανικού Κονγκρέσου (ANC). Το γεγονός αυτό δεν ήταν κάτι που υποστήριζε ο Μαντέλα από την αρχή αλλά δυστυχώς μετά και την σφαγή άοπλων Αφρικανών το 1960 στη Σαρπβλίν, η ένοπλη δράση ήταν αναπόφευκτη. Τον Ιούνιο του 1961, η εκτελεστική ομάδα του ANC έθεσε πάλι στο τραπέζι την πρόταση του Μαντέλα σχετικά με τη χρήση βίαιων τακτικών και συμφώνησε ότι τα μέλη που επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στην εκστρατεία αυτή δεν θα  έβρισκαν αρνητική στάση από το ANC. Αυτό οδήγησε στη σύσταση της Umkhonto we Sizwe. 

Tο 1962, ο Μαντέλα συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε πέντε χρόνια φυλάκισης με σκληρή εργασία. Το 1963, όταν πολλοί ηγέτες- σύντροφοι του ANC και της Umkhonto we Sizwe συνελήφθησαν, ο Μαντέλα οδηγήθηκε σε δίκη μαζί τους με την κατηγορία ότι προσπαθούσαν να πραγματοποιήσουν την βίαιη ανατροπή της κυβέρνησης. Οι δηλώσεις του από το εδώλιο του κατηγορουμένου έλαβαν σημαντική διεθνή δημοσιότητα. Μία, η οποία έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στην κοινή γνωμή ήταν η παρακάτω: «Αφιέρωσα τη ζωή μου στον αγώνα για τον λαό της Αφρικής. Έχω πολεμήσει ενάντια στην λευκή κυριαρχία και έχω πολεμήσει και ενάντια στην μαύρη κυριαρχία. Αγαπώ την ιδέα μια ελεύθερης και δημοκρατικής κοινωνίας στην οποία όλοι ζουν αρμονικά μαζί και θα έχουν ίσες ευκαιρίες. Είναι ένα ιδανικό το οποίο ελπίζω να ζήσω και να επιτύχω. Αλλά, αν χρειαστεί, τότε είναι και ένα ιδανικό για το οποίο είμαι έτοιμος να πεθάνω». 

Στις 12 Ιουνίου του 1964, στην Πρετόρια, οκτώ από τους κατηγορούμενους, συμπεριλαμβανομένου και του Μαντέλα, καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη. Από το 1964 έως το 1982, ήταν φυλακισμένος στην φυλακή του Robben Island , του Cape Town ενώ στη συνέχεια στο Pollsmoor στην ηπειρωτική χώρα.

 

Κατά τη διάρκεια της φυλάκης του, η φήμη του Νέλσον Μαντέλα αυξανόταν ολοένα και περισσότερο. Έγινε ευρέως αποδεκτός ως ο πιο σημαντικός μαύρος ηγέτης στη Νότια Αφρική και ένα ισχυρό σύμβολο της αντίστασης ενάντιας της πολιτικής του απαρτχάιντ που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει τεράστια δύναμη. Θα αρνηθεί πολλές φορές να συμβιβάσει τις πολιτικές του ιδέες για να αποκτήσει την ελευθερία του, παραμένοντας πιστός στα πιστεύο του.

[[pagebreak]] 

Ο Νέλσον Μαντέλα αφέθηκε ελεύθερος  στις 11 Φεβρουαρίου του 1990, αφότου ο πρόεδρος Φρέντερικ ντε Κλερκ αναγνώρισε το ANC και ανέστειλε τις εκτελέσεις. Μετά την απελευθέρωσή του, αφιερώθηκε ολόψυχα στο έργο της ζωή του να αγωνίζεται δηλαδή για την επίτευξη των στόχων που είχε ο ίδιος και οι άλλοι θέσει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες νωρίτερα. Παρότρυνε τις ξένες δυνάμεις να συνεχίσουν τις πιέσεις που ασκούσαν στη νοτιοαφρικανική κυβέρνηση για τη συνταγματική μεταρρύθμιση και η απελευθέρωσή του ήταν η αρχή για θεμελιώδεις αλλαγές στο αφρικανικό κράτος και φυσικά για την πτώση των φυλετικών διακρίσεων. 

Το 1991, στο πρώτο εθνικό συνέδριο του ANC που πραγματοποιήθηκε εντός της Νοτίου Αφρικής έπειτα από το 1960, όπου η οργάνωση είχε τεθεί εκτός νόμου, ο Μαντέλα εκλέγεται πρόεδρος του ANC, ενώ ο επί χρόνια φίλος του και συνοδοιπόρος, Όλιβερ Τάμπο, έξελέχθει Εθνικός Πρόεδρος της  οργάνωσης.

Mandela has received more than one hundred awards over four decades, most notably the Nobel Peace Prize in 1993. Ο Νέλσον Μαντέλα έχει λάβει περισσότερα από εκατό βραβεία σε διάστημα τεσσάρων δεκαετιών, με το Νόμπελ Ειρήνης το 1993, φυσικά να ξεχωρίζει, και το οποίο μοιράστηκε με τον Φρέντερικ ντε Κλερκ για τον αγώνα του ενάντια στο απαρτχάιντ.

Το 1994 έγινε ο πρώτος πρόεδρος του Αφρικανικού λαού ύστερα από εκλογές, οι οποίες και τον ανέδειξαν νικητή. Αξειοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο ίδιος και οι συμπατριώτες του ψήφιζαν για πρώτη φορά στη ζωή τους.

Το 1999 άφησε το αξείωμα του Προέδρου αλλά ποτέ δεν παραιτήθηκε από το να αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δημιούργησε τρία ιδρύματα με το όνομά του. Το Nelson Mandela Foundation, το Nelson Mandela Children’s Fund και το Mandela – Rhodes Foundation.

Ο Νέλσον Μαντέλα αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας. Παρά την πολύχρονη στέρηση της ελευθερίας του και τον ρατσισμό που υπέστει όλο αυτό το διάστημα δεν ανταπέδωσε ποτέ τον ρατσισμό που εισέπραξε με αντίστοιχο ρατσισμό. Είναι πολέμιος του ρατσισμού από οποιονδήποτε και αν προέρχεται λευκό, κίτρινο ή μαύρο άτομο πάνω στον πλανήτη. Η ζωή του έχει αποτελέσει έμπνευση τόσο για την Νότιο Αφρική όσο και για ολόκληρο τον κόσμο, για όσους έχουν υποστεί καταπίεση και αποστέρηση των δικαιωμάτων τους.

Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος είναι και γύρω από το θέμα του AIDS το οποίο στέρησε τη ζωή στον έναν από τους δύο γιους του, ενώ ο άλλος χάθηκε σε τροχαίο ατύχημα το 1969. Σε δικές του δηλώσεις για το θέμα του AIDS αναφέρει ότι «για να αναδείξουμε το AIDS ως μία φυσιολογική ασθένεια είναι να μην το κρύβουμε και να κάνουμε τους ανθρώπους να μην το θεωρούν σαν κάτι που χτυπά συγκεκριμένα άτομα τα οποία πηγαίνουν στην κόλαση και όχι στον παράδεισο».