Βαρυποινίτες και «λευκά κολάρα», απαγωγές και «πλυντήρια», αδίστακτοι πιστολάδες και ευυπόληπτες παραφυλάδες σε ένα σίριαλ αποκαλύψεων που δεν έχει ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ χρονικά του Εγκλήματος. Η αρχή έγινε με την Εξιχνίαση της υπόθεσης Παναγόπουλου, αλλά ώσπου να πέσουν οι τίτλοι τέλους είναι πολλοί ακόμα που θα χάσουν τον ύπνο τους ..., όπως διαβάσαμε στις σελίδες του περιοδικού ΄Playboy΄. Ο Υμηττός δε φαίνεται πολύ καλά από τον όροφο του γκριζομπέζ κτιρίου της λεωφόρου Κατεχάκη. Αλλά ούτε μέσα στον όροφο υπάρχει τίποτα ιδιαίτερο. Κάτι ξερά γραφεία γεμάτα φακέλους, χαρτιά, μολυβοθήκες, οθόνες υπολογιστών, πληκτρολόγια με πολλές δαχτυλιές, σε κάποια έχουν σφηνώσει στάχτες ή ψίχουλα. Τα γραφεία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών δεν είναι όμορφα, μοιάζουν με ασφαλιστική εταιρεία που έχει αγοράσει έπιπλα από στοκατζίδικο. Εκείνη την ημέρα, όμως, Κυριακή ήταν, 25 Ιανουαρίου, το μόνο που δεν είχε στο μυαλό του ένας πράκτορας ήταν τα έπιπλα της υπηρεσίας του. «Ακούς; Κάποιος τύπος στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ στον Ασπρόπυργο έχει βγει στην πιάτσα και ψάχνεται για να ξεπλύνει κάτι τρελά λεφτά» του είπε ο πληροφοριοδότης του. «Ποιος είναι αυτός;» ρώτησε ο πράκτορας. «Εργολάβος, είναι χωμένος με τα μπούνια σε δημόσια έργα και άλλα τέτοια» συνέχισε ο πληροφοριοδότης. «Όνομα...». «Τρομπούκης... Γιώργος». Ο άνθρωπος που έδινε τις πληροφορίες πήρε οδηγίες να μαζέψει όσο περισσότερα μπορούσε και να ξαναέρθει σε επαφή με την υπηρεσία. Στο μεταξύ, ο πράκτορας άνοιξε το κινητό του και άρχισε να καλεί τους υπόλοιπους. Όσους, δηλαδή, είχε στο μυαλό του να χρησιμοποιήσει για να φτιάξει μια ομάδα που, υπό καθεστώς απόλυτης μυστικότητας, θα ερευνούσε την υπόθεση της απαγωγής του Περικλή Παναγόπουλου. Τις τελευταίες μέρες είχε το νου του, που λένε. Είχαν περάσει μόλις Ι πέντε εικοσιτετράωρα από την ώρα που ο εφοπλιστής είχε βρεθεί από το πλήρωμα ενός περιπολικού να κάθεται σαν αφημένο ξωτικό σε ένα παγκάκι στο Χαϊδάρι. Αλλά τίποτα μέχρι εκείνη την ώρα δεν προμήνυε όσα έξι μήνες μετά θα γέμιζαν εφημερίδες και τηλεοπτικά δελτία με τον ορυμαγδό υπό τον τίτλο «συνδικάτο του εγκλήματος». Με τα λόγια των 16 να γυροφέρνουν από κανάλι σε κανάλι -με κάτι τρομερές δημοσιογραφικές δραματοποιήσεις τύπου «μόλις τέλειωσα Σχολή Σταυράκου και κάνω πρακτική στο Θέατρο της Δευτέρας»-, με τις αποκαλύψεις τη μία μετά την άλλη, με την ΕΥΠ να παίρνει τα πάνω της αλλά να χάνει το διοικητή της, με το χειλάκι του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. να γελά μετά από πολύ, πάρα πολύ καιρό, με το οργανωμένο έγκλημα να έχει φάει γερή κλοτσιά (να μην πούμε πού), με κάτι τύπους να πέφτουν συνέχεια από τα σύννεφα σαν επαγγελματίες skydivers και όλο το σύστημα να αναρωτιέται «τι άλλο θα δουν τα μάτια μας …». Μ’ αυτά και μ’ αυτά, έχει φτάσει ο Αύγουστος και ένας θεός ξέρει τι άλλο θα έχει γίνει από τη στιγμή που εμέις γράφουμε (μέσα Ιουλίου) και εσείς θα διαβάζετε (αρχές Αυγούστου)… Ο κύριος Εργολάβος Σ΄ εκείνο τον όροφο της Κατεχάκη οι πράκτορες της ΕΥΠ άρχισαν να ψάχνουν το όνομα του εργολάβου. Κινητοποίησαν τους μηχανισμούς τους για να συλλέξουν πληροφορίες. Είμαστε ακόμα στα τέλη Ιανουαρίου, αρχές Φεβρουαρίου. Τα σημειώματα έχουν αρχίσει να μαζεύονται με το βασικό ερώτημα «τι εστί Τρομπούκης;». Οι υπηρεσίες της ΕΥΠ μαζί με κάποιες-πολύ έμπιστες-της Ασφάλειας Αττικής καταγράφουν: συμμετοχή στην κατασκευή του «Ελευθέρα Βενιζέλος», κατασκευή του καινούριου Εφετείου, τμήματος της Αττικής Οδού, της Λεωφόρου Κύμης, των γραμμών του τραμ. «Δουλεύει ως υπεργολάβος άλλων εταιρειών. Όταν έφτιαξε τους διαδρόμους στο "Ελ-Βεν" ήταν υπεργολάβος των Γερμανών. Τελευταία έχει κάνει αμμοχαλικοληψίες στον ποταμό Νέδα και τον Αλφειό, μετά τις πυρκαγιές στην Ηλεία. Λένε ότι τις κάνει παράνομα, είναι στα δικαστήρια» είπε ένας νεαρός αστυνομικός που είχε αναλάβει να συγκεντρώσει στοιχεία για την επιχειρηματική δραστηριότητα του ανθρώπου που μέχρι εκείνη την ώρα ήταν απλώς ένας πλούσιος που έψαχνε να ξεπλύνει λεφτά στην αγορά. [[pagebreak]] «Ψάξτε και άλλα και ας αρχίσουμε τις διαδικασίες για τον εισαγγελέα» είπε ο επικεφαλής της έρευνας για τον Τρομπούκη. Εννοούσε τις διαδικασίες για την άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών του επικοινωνιών. Και μιλούσε σοβαρά. Όχι για τα στοιχεία που οι πράκτορες ονομάζουν «εξωτερικά», δηλαδή, νούμερο, εισερχόμενες, εξερχόμενες, διάρκεια, κωδικός συσκευής, γεωγραφική περιοχή και άλλα. Μιλούσε για τα δύσκολα, για την καταγραφή των συνομιλιών του. «Βρείτε τον και να τον έχετε από κοντά...» ήταν η τελευταία εντολή, πριν πιάσουν δουλειά οι εξωτερικοί, αυτοί με τα κιάλια, τα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες. Οι επικεφαλής συντονιστές ήξεραν ότι ο εισαγγελέας δε θα έλεγε «όχι». Άλλωστε για την ΕΥΠ η άρση του απορρήτου είναι πολύ πιο εύκολη απ΄ ό,τι για την Ασφάλεια. Δε χρειάζεται καν να συντάξουν αιτιολογικό, όπως το λένε στην ορολογία. Έλα, μ΄ ακούς; Στο υπόγειο του κτιρίου της Κατεχάκη υπάρχουν κάτι μηχανήματα που σε κάνουν να τρομάζεις. «Τι κάνει αυτό;» ρώτησε μια μέρα ένας ρεπόρτερ κάποιον που έχει περάσει μερικά χρόνια από τη ζωή μέσα σ΄ εκείνους τους διαδρόμους. «Χα χα...», απάντησε ο άλλος, «ό,τι βάζει ο νους». Μάλιστα... Είναι το μηχάνημα που μπορεί να παρακολουθήσει ταυτόχρονα περίπου 10.000 συνομιλίες σε κινητά, υπό χιλιάδες παραμέτρους και προϋποθέσεις κάθε φορά. Την Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009 κάποιος πάτησε το κουμπί σ΄ αυτό το μυστήριο μηχάνημα. Ήταν η μέρα που άρχισαν οι ακροάσεις των συνομιλιών από τα κινητά τηλέφωνα. Κωδικοί, λέξεις ακατανόητες, φράσεις ασύνδετες, τα διαβάσαμε όλα στις εφημερίδες. Τα περισσότερα ήταν σαν να μιλούσαν μεταξύ τους καθυστερημένοι τύποι: «Κατάλαβες, έτσι; Το ΄πιασες, ε; Το κατάλαβες δηλαδή, ε...». Ονόματα άσχετα, κάποια κομμένα στη μέση, αλλά όχι αρκετά για να ξεκαρφώνονται στα σίγουρα. Σαν να μιλά ο Καραμανλής στο τηλέφωνο και να λέει στον Αντώναρο: «Πε στην Μπακό να σταμά τον τσαμπού μην την πα και τη σηκώ...». Οι αριθμοί των κινητών τηλεφώνων που πηγαινοέρχονταν έμοιαζαν με τις πινακίδες αυτοκινήτων στα διόδια σε έξοδο του Πάσχα. Με το κινητό ή τα κινητά του Τρομπούκη σιγά σιγά φτιάχτηκε ένας πρώτος χάρτης των επαφών του. Και εκεί ήταν που άρχισε να στήνεται το ατέλειωτο πανηγύρι, ο γρίφος που αποτελούνταν από καμιά πενηνταριά άλλους γρίφους, που είχαν μέσα τους καμιά διακοσαριά άλλους και πήγαινε λέγοντας. Αυτό που πάτησε το κουμπί του κόκκινου συναγερμού ήταν η ένδειξη που προέκυψε από το μηχάνημα των ακροάσεων ότι το κινητό του Τρομπούκη «μιλούσε» με κινητό που εξέπεμπε μέσα από τις φυλακές Κορυδαλλού. Η κατάσταση ήταν πολύ πιο σοβαρή απ΄ όσο φαινόταν στην αρχή. Ιδίως όταν διαπίστωσαν από τις επικοινωνίες ότι πράγματι υπήρχαν πολλά λεφτά. Στις 21 Ιανουαρίου ο Απόστολος Πετράκης ή Τόλης ή Τόνι ή Το και ο Χαράλαμπος Μουστάκας ή Μεταγραφή ξεκίνησαν με ένα αυτοκίνητο από το Παλαιό Φάληρο και πήγαν στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ, όπου συνάντησαν τον Τρομπούκη. Άνοιξαν το πορτμπαγκάζ και του έδειξαν τα 30 εκατομμύρια που είχαν πάρει ως λύτρα για την απελευθέρωση του Παναγόπουλου. Του είχαν δείξει «το σκάφος το δωδεκάμετρο, το Ζόντιακ» ή «σκάφη» ή «αυτοκίνητα». Όσο περισσότερα δισκάκια με καταγεγραμμένες συνομιλίες μαζεύονταν, τόσο περισσότερο η υπόθεση περιπλεκόταν και αύξαναν οι κίνδυνοι. Ποιοι ήταν αυτοί; Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών, ο Προκόπης Παυλόπουλος αλλά και ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης δεν είχαν ακόμα εκδηλώσει δημοσίως τις διαφορές τους. Μαζί με τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. Βασίλη Τσιατούρα, το διοικητή Ασφάλειας Αττικής Γιάννη Δικόπουλο, που προέρχεται από τις τάξεις της ΕΥΠ, και τον υποδιοικητή της ΕΥΠ Σεραφείμ Τσιτσιμπή είχαν την ίδια αγωνία. Την αγωνία των διαρροών. Αυτή κορυφώθηκε όταν όλες οι πληροφορίες έφτιαξαν το τρίγωνο Παναγιώτης Βλαστός-Γιάννης Σκαφτούρος-Βασίλης Στεφανάκος, με λεζάντα ότι αυτοί έστησαν και συντόνισαν την απαγωγή του Περικλή Παναγόπουλου. Ήξεραν ότι και οι τρεις τους είχαν μεγάλες διασυνδέσεις με υπηρεσίες της Ασφάλειας. Τα μεροκάματα έτρεχαν δεξιά και αριστερά. Άρα; [[pagebreak]] Ο αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών Χρήστος Μακρογιαννάκης με τον αττικάρχη Γιάννη Ραχωβίτσα έσπευσαν να συγχαρούν τους συντελεστές της επιτυχίας, ωστόσο ο πρώτος δοκίμασε δυσάρεστη έκπληξη όταν το όνομά του ακούστηκε από σπόντα στις συνομιλίες της συμμορίας. Η λύση ήταν μία και μοναδική: απόλυτη μυστικότητα. Από την ΕΥΠ φτιάχτηκε μια ομάδα περίπου τριάντα ανθρώπων. Άλλοι τόσοι επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν από την Ασφάλεια. Και από τις αρχές Απριλίου τα φώτα στο γραφείο του διοικητή Ασφάλειας Αττικής άρχισαν να σβήνουν όλο και πιο αργά κάθε βράδυ. Ο «Δικαννάκιας», η «Τζιτζίκα» και τ΄ άλλα παιδιά Άκουγαν πολλά και μυστήρια. Ο «Γιγαντάκιας», ο «Σούμο», ο «Πέτρος» ή «Ταβέρνας» ή «Δικαννάκιας», ο «Σόιλε», η «Τζιτζίκα», η «Πολ» ή «Μανωλάκη», ο «Μαγκίτης» ή «Μα-γκιτάκος» ή «Βασανάκι» ή «Κοντός», η «Βρο-μού» ή «Βρομοσκυλάκιας» ή «Απατεώ» κ.λπ. Όλα αυτά ήταν το πρώτο μεγάλο πρόβλημα. Να μπορέσουν με βάση αυτά τα ονόματα και τις κινήσεις που ανήγγειλαν με τις συνομιλίες να προχωρήσουν σε ταυτοποιήσεις ρόλων και ονομάτων. Τι σήμαιναν όμως διάφορα άλλα που δεν αναφέρονταν σε πρόσωπα; Για παράδειγμα, το «ριχτάδικο», που είναι η απαγωγή, οι «μπουγάδες», που είναι το ξέπλυμα, «μουσική», που σήμαινε ότι πρέπει να σταματήσουν να μιλούν μεταξύ τους, «καλάμια», που ήταν τα όπλα όπως τα καλάσνικοφ, τα «λουκούμια», που είναι η τοποθέτηση βόμβας. Μιλούσαν για το «λουκούμι» στην καφετέρια της μάνας του «Κουνιστού». Η μοναδική καφετέρια που είχε ανατιναχτεί τον τελευταίο καιρό ήταν της μητέρας του ορκισμένου εχθρού του Βλαστού, του Κώστα Ναστούλη, στην Ελευσίνα. Κάπως έτσι έδεναν βήμα βήμα την ιστορία. Σαν τον Χάρισον Φορντ στο Ναό του χαμένου θησαυρού... Καθημερινά έκαναν δυο τρία σίγουρα και αποτελεσματικά βήματα. Άκουγαν ραντεβού σε διάφορα σημεία, παρακολουθούσαν, έβλεπαν πρόσωπα, φωτογράφιζαν, έφτιαχναν κομμάτια του παζλ περιμένοντας να φτιάξουν τα επόμενα για να τα ενώσουν. Στήθηκε, λοιπόν, ένα μεγάλο δίκτυο παρακολουθήσεων που κατέγραφε όλες τις κινήσεις αλλά και τις δουλειές που αναλάμβανε με εντολές μέσα από τις φυλακές η ομάδα. Έτσι έμαθαν ότι στο Παλαιό Φάληρο έμενε ο Απόστολος Πετράκης, στη Γλυφάδα, στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, ο Γιώργος Κατσαγάνης, στο Πανόραμα της Βούλας ο Αριστομένης Κλεφτογιάννης και όλοι οι υπόλοιποι της συμμορίας. Ποια, όμως, ήταν η μεγαλύτερη από τις μεγαλύτερες αγωνίες τους; «Ψόφα τον, ψόφα τον!» «Μη μας φάνε κάναν άνθρωπο μπροστά στα μάτια μας» είχε πει ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., ο Βασίλης Τσιατούρας, σε μία από τις πάμπολλες συναντήσεις του συντονιστικού κλιμακίου. Κάθε φορά που ξεκινούσαν να κάνουν κάποια δουλειά, ή να βάλουν «λουκούμι» ή να έχουν κάποιον για «καλάμια», στηνόταν μια ολόκληρη επιχείρηση παρακολούθησης, που σε τόσο σοβαρές καταστάσεις μοιάζει σαν την αγωνία πενήντα τερματοφυλάκων μαζί πριν από το πέναλτι. Έτρεμαν για πολλούς λόγους. Όχι μόνο να μη διαρρεύσει το παραμικρό προς τους παρακολουθούμενους, όχι μόνο μην τυχόν κάποιος δημοσιογράφος εξαργυρώσει με κάποιο αποκλειστικό θέμα την πιθανή του σχέση με κάποιον που γνώριζε την επιχείρηση, όχι μόνο να μη γίνουν αντιληπτοί από τα μέλη της συμμορίας κατά τη διάρκεια των ατέλειωτων παρακολουθήσεων... Και φυσικά μην τυχόν και δεν προλάβουν την εκτέλεση κάποιου συμβολαίου. Το μυστικό λεγόταν «αθόρυβη αποτροπή». Γι΄ αυτό το κόλπο κυκλοφόρησαν, εκ των υστέρων, κάποιες πληροφορίες. Η συμμορία είχε βάλει στο μάτι και είχε κλείσει συμβόλαιο για να δολοφονήσει το διευθυντή αλλά και την κοινωνική λειτουργό των φυλακών Τρικάλων, γιατί δε συναινούσαν να πάρει άδεια ο Παναγιώτης Βλαστός. Οι επιχειρησιακοί των αρχών πήραν από πίσω τους δύο εκτελεστές που ξεκίνησαν με αυτοκίνητο από την Αθήνα. Στο δρόμο ένιωσαν να τους χάνουν. Τότε, αναφέρουν οι πληροφορίες, σκηνοθέτησαν τροχαίο ατύχημα με δύο αυτοκίνητα της Ασφάλειας, ο δρόμος έκλεισε, πλάκωσαν περιπολικά και οι εκτελεστές αναγκάστηκαν να γυρίσουν άπρακτοι. [[pagebreak]] Αριστερά: Ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ, πρέσβης Γιάννης Κοραντής. Δεξιά: Ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. Βασίλης Τσιαντούρας. Με στημένο κόλπο τροχονομικών ελέγχων απέτρεψαν, λένε οι ίδιες πληροφορίες, τα μέλη της συμμορίας να βάλουν βόμβες σε ένα ξενοδοχείο στη Γλυφάδα. Είχαν τοποθετήσει μπλόκα σε απόσταση λίγων μέτρων από το ξενοδοχείο και έτσι οι μεταφορείς των βομβών, και τις δύο φορές, άλλαξαν τα σχέδιά τους. Μια άλλη φορά δύο μέλη της ομάδας ξεκίνησαν από την Αθήνα για να βάλουν βόμβα στο σπίτι ενός επιχειρηματία στην Άρτα. Πριν καν βγουν στην εθνική οδό, στο ύψος του Χαϊδαρίου, τους σταμάτησε για τυπικό έλεγχο ένα μεικτό συνεργείο της Τροχαίας και της Ασφάλειας με άντρες του Τμήματος Ανθρωποκτονιών. Βρήκαν τη βόμβα, μια φιάλη υγραερίου δέκα κιλών στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου και συνέλαβαν τους αλλοδαπούς μεταφορείς με τα ονόματα Androv και Ivanof. Και οι δύο είναι τώρα προφυλακισμένοι. «Λουκούμια» για κέρασμα Μία από τις πιο σημαντικές «αθόρυβες αποτροπές» έγινε όταν είχε δοθεί η παραγγελία για τη δολοφονία του Κώστα Ναστούλη, μόλις αυτός έπαιρνε άδεια ή γινόταν μεταγωγή του από τις φυλακές Μαλανδρίνου. Το σχέδιο προέβλεπε έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου δίπλα από το όχημα που θα τον μετέφερε και μετά γάζωμα με καλάσνικοφ. Και πάλι μερικά στημένα μπλόκα ανάγκασαν τους εκτελεστές να αλλάξουν σχέδια. Από τις τηλεφωνικές παρακολουθήσει πληροφορήθηκαν, όπως και όλα τα άλλα σχέδια της ομάδας, τη δολοφονία του ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου της Λεωφόρου Συγγρού. Ο ιδιοκτήτης είναι Αιγύπτιος και βαθιά πληροφορημένος για τις δραστηριότητες της συμμορίας. Αυτός μίλησε στην αστυνομία και έδωσε πολλές πληροφορίες που βοήθησαν, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, στο ταίριασμα κάποιων σοβαρών κομματιών του παζλ. Το τέλος του, όμως , ήταν προδιαγεγραμμένο. Έτσι, οργανώθηκε η είσοδός του σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και η μετέπειτα φυγάδευσή του στο εξωτερικό. Με παρόμοια κόλπα, οι ερευνητές της ΕΥΠ και της Ασφάλειας κατάφεραν να αποτρέψουν τις δολοφονίες τριών μελών της βασικής αντίπαλης ομάδας εκβιαστών νυχτερινών μαγαζιών στη δυτική Αττική. Απέτρεψαν ακόμα και τη δολοφονία ενός επιχειρηματία στην Κόρινθο, με τον οποίο είχε σημαντικές διαφορές ένας από τους φερόμενους ως εγκεφάλους του κυκλώματος. Μένουμε Ελλάδα Οι καταγραφείς των συνομιλιών άκουσαν πολλά. Μα πάρα πολλά. Τα όσα έγραφαν σε CD τα έστελναν για απομαγνητοφώνηση στην Ασφάλεια Αττικής. Αυτά που άναψαν μεγάλες φωτιές ήταν τα αποσπάσματα που αναφέρονταν σε ενεργούς πολιτικούς. Επαφές, δηλαδή, με το περιβάλλον τους. Ακούστηκαν να αναφέρονται ονόματα όπως του Χρήστου Μαρκογιαννάκη, του Πάνου Καμμένου, του υφυπουργού Υγείας Μάριου Σαλμά. «Είναι λογικό, τέτοια ονόματα ακούγονται πάντα σε τόσο μεγάλες υποθέσεις» μας είπε ένα από τα στελέχη της διωκτικής ομάδας. «Αλλά να κρατάτε μικρό καλάθι» μας συμβούλευσε. Οι δημοσιογραφία μέρες-και νύχτες-στα μέσα Ιουλίου κυλούσαν γρήγορα μαζί με τον καύσωνα. Ο μέχρι τότε διοικητής της ΕΥΠ, πρέσβης Γιάννης Κοράντης αντικαταστάθηκε αιφνιδίως από τον πρώην εισαγγελέα της Αντιτρομοκρατικής Δημήτρη Παπαγγελόπουλο. Τα σενάρια πολλά. Το ίδιο και οι διώξει των αστυνομικών και των σωφρονιστικών υπαλλήλων που είχαν προλάβει να ενημερώσουν τη συμμορία ότι παρακολουθούνταν. Μαζί και η δίωξη ενός στελέχους του υπουργείου Δικαιοσύνης που φέρεται ως πολύτιμος συνεργάτης του κυκλώματος. Μια μεγάλη πολιτική διαπλοκή που μας παραπέμπει στον τίτλο μιας γνωστής εκπομπής της δημόσιας ελληνικής τηλεόρασης: Μένουμε Ελλάδα... ; Αναδημοσίευση από το τεύχος Αυγούστου Νο164 του περιοδικού ΄Playboy΄.