Στη δύση της δεκαετίας, στο χείλος μιας οικονομικής καταστροφής και ύστερα από ένα ήσυχο καλοκαίρι -που ήμασταν όλοι πολύ κουρασμένοι για να ασχοληθούμε με τις μόδες, τα in και τα out- ήρθε η ώρα να κάνουμε μια ανακεφαλαίωση τού τι άλλαξε: Νέοι σταρ, νέα γενιά ισχυρών, άγνωστοι άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά, μοντέρνοι εκφραστές των τάσεων και ένα ολόφρεσκο name-list για να περάσει η ώρα, όπως τους διαβάσαμε στο περιοδικό ΄Madame Figaro΄. Η επιτυχία του ενός ξεκινά μάλλον με την ήττα ή την απόσυρση του άλλου. Και για να γίνεις talk of the town θα πρέπει πρώτα να κλέψεις τη θέση ενός παλιού στις casual συζητήσεις μεταξύ των ανθρώπων της πόλης. Κάποτε, ας πούμε, εφευρίσκαμε κάθε τόσο μια αφορμή για να στριμώχνουμε την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και την Αμαλία Μουτούση στις θεατρικές μας κουβέντες. Ήταν πολύ της μόδας. Τώρα, όμως, είναι η Μαρία Ναυπλιώτου και η Στεφανία Γουλιώτη που χρησιμεύουν στους κουλτουριάρηδες για να νοστιμίζουν τα λόγια τους. Τη Χάρις Αλεξίου τη λες all time classic, αλλά η Νατάσσα Μποφίλιου προβάλλει ως η έντεχνη τραγουδίστρια de jour. Η Λουκά χρησιμοποιεί τις καλύτερες δαντέλες, αλλά τα μοτίβα των DElight είναι όπως και να το κάνουμε πιο έντονη τάση παγκόσμια. Ο Αλέξανδρος Τζόρβας πήρε μετά το Μουντιάλ τη θέση του Αντώνη Νικοπολίδη στα κοριτσίστικα ημερολόγια και στις γυναικείες φαντασιώσεις. Στον Alpha λύνει και δένει ένας Γερμανός, ο Κριστόφ Μάινους. Η Δήμητρα Γαλάνη ήταν πριν, η Monika είναι τώρα. Το 2010 είναι, όπως ξέρεις, η τελευταία ανάσα της δεκαετίας που διανύουμε και, όπως συμβαίνει κάθε τόσο, μια καινούργια παρέα ήρθε να καθίσει εκεί που μέχρι τώρα έτρωγε και έπινε αυτό που από εδώ και πέρα θα αποκαλούμε «παλιό κατεστημένο». Επίσης, περάσαμε -περνάμε ακόμη- μια κρίση που δεν θα αφήσει και πολλά πράγματα όρθια, οπότε εκεί ανάμεσα στα αχνίζοντα ερείπια πάνω σηκώνεται σιγά σιγά η νέα αρχιτεκτονική της επιρροής, ποιος είναι πιο σπουδαίος και ποιος περισσότερο δημοφιλής. Η κυβέρνηση άλλαξε πριν από ένα μόλις χρόνο και μαζί της άλλαξαν οι συσχετισμοί δυνάμεων και οι προτεραιότητες στον πολιτισμό, στην αισθητική, στην καθημερινότητα. Τέλος, βαρεθήκαμε. Μπουχτίσαμε. Δεν είχαμε θέμα. Όλα τα παλιά τα εξαντλήσαμε και έπρεπε είτε να μας εκπλήξουν τα φαβορί είτε να σκάσουν με φόρα τα outsider. Αλλιώς, πώς θα βγάζαμε το χειμώνα; Η νέα ιντελιτζένσια Τα εικαστικά και η σύγχρονη τέχνη γύρισαν δεκαετία λίγο νωρίτερα από όλους τους υπόλοιπους. Σε μία-δύο σεζόν, αν και μας φάνηκε πως έγινε σε μία μέρα, το Μεταξουργείο και ο Κεραμεικός αναδείχθηκαν πρωταθλητές στο ράλι των βερνισάζ. Ο Αντρέας Μελάς με την γκαλερί AMP και ο Γιώργος Βαμβακδης και ο Στάθης Παναγούλης με την Breeder, σάρωσαν τη δημοσιότητα, τους συλλέκτες, τους hipsters που πάνε στα openings για να πιουν τσάμπα κρασί, αλλά και τους νέους καλλιτέχνες που μάταια θα χτυπούσαν την πόρτα στις γκαλερί της παραδοσιακής πιάτσας του Κολωνακίου. Ο Γιάννης Βαρελάς, που εμπνέεται από το περιθώριο, η Ραλλού Παναγιώτου, εσωστρεφής και ανοίκεια λες και είναι Γερμανίδα, ο Στέλιος Φαϊτάκης με τις hardcore αγιογραφίες του, όσοι σπουδαίοι καλλιτέχνες δεν ζωγραφίζουν πια θαλασσογραφίες ούτε δηλώνουν επαναστάτες από τη σιγουριά ενός ρετιρέ με θέα την Ακρόπολη, δεν θα μπορούσαν ποτέ να τα βρουν με αυταρχικούς γκαλερίστες που τεμαχίζουν ένα ενιαίο γλυτττό για να το πουλήσουν στα δύο. Ένιωσαν, όμως, ασφάλεια δίπλα σε ανθρώπους το ίδιο «χύμα» με τους ίδιους και μια νέα μποέμ κατάσταση στα εικαστικά γεννήθηκε από το πουθενά. Οι ξένοι curators και νομάδες καλλιτέχνες επιτέλους βρήκαν εδώ συνεργάτες χωρίς πόζα που να είναι πρόθυμοι να τους δείξουν την πραγματική ζωή (ζωή=πηγή έμπνευσης της τέχνης) στο ζωηρό αθηναϊκό down town, αντί να τους τρέχουν σε ανιαρά dinner parties στην Εκάλη. Και είτε έχεις budget είτε όχι, το concept «σύγχρονη τέχνη» μας έγινε πια πιο προσιτό, έστω κι αν με αυτό εννοούμε ότι οι πρωταγωνιστές της πίνουν μαζί μας ένα τζιν τόνικ στην Πλατεία Καρύτση. [[pagebreak]] Από κοντά ήρθαν οι street artists, ταλαντούχοι «γκραφιτάδες» που λίγο πριν η αστυνομία κυνηγούσε γιατί λέρωναν τους τοίχους με «μουντζούρες» και λίγο μετά μπογιάτιζαν με σπρέι έναντι αμοιβής τις λευκές επιφάνειες σε mega βίλες στο Ψυχικό. Ο b. γέμισε με τα φλούο κίτρινα ανθρωπάκια του όλη την Αθήνα. Ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης κινδύνεψε για να φτιάξει τεράστιες τοιχογραφίες πάνω σε επταώροφες πολυκατοικίες - πριν βέβαια μειώσει το μέγεθός του για να χωρέσει σε ψηλοτάβανες αίθουσες τέχνης. Μάθαμε τα ονόματά τους γιατί ήταν οι ήρωες του δρόμου, αλλά τώρα είναι ήδη ακριβοί για να βάψουν με σπρέι και το δικό μας καθιστικό. Μέσα σε όλο αυτό το κάπως «αλήτικο» εικαστικό τοπίο, συζητιούνται πολύ αυτή την εποχή και τέσσερις μάλλον comme il faut κυρίες. Η Ειρήνη Γερουλάνου, αδελφή του υπουργού Πολιτισμού, φέρεται να είναι ο ιθύνων νους πίσω από την πετυχημένη δράση του Μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς. Η Χριστιάνα Σούλου δημιουργεί ιχνογραφίες σαν εκκωφαντικούς ψιθύρους που έφτασαν στα αφτιά του συλλέκτη Δάκη Ιωάννου και στις σελίδες του αμερικάνικου περιοδικού W, χωρίς να μπορώ να πω αν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα. Η δραστήρια Σάντρα Μαρινοπούλου ξαραχνιάζει αυτό τον καιρό το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης οδηγώντας το σε εκθεσιακές επιλογές που δεν θα περιμέναμε ένα-δύο χρόνια νωρίτερα. Επίσης, η Μαρίνα Λιβανού της γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας (και συγγενής εξ αγχιστείας του Ανδρέα Μελά) έφερε τον πιο δραστήριο και πανούργο art dealer, τον Larry Gagosian, σε ένα διαμέρισμα στην οδό Μέρλιν και έγινε ή ίδια πρέσβης και εκείνος κατακτητής σε μια χώρα όπου οι ιθαγενείς συλλέκτες φαίνεται να έχουν αποθεματικό για να αγοράσουν κάτι πιο ακριβό από... καθρεφτάκια. Είναι στη μόδα Η οικονομική κρίση «διόρθωσε», όπως λένε στο χρηματιστήριο, και την αγορά της μόδας, που είχε ξεφύγει και διαστρεβλωθεί, νομίζοντας ότι ζούμε στο Παρίσι, οπότε μαζί με τις νέες καταναλωτικές συνήθειες που προέκυψαν από τη στενότητα, εμφανίστηκαν και οι αντίστοιχοι γκουρού του καινούργιου. Ο Holy Moustache, ένας εκκεντρικός τύπος με μούσια και styling κάπου ανάμεσα στον Στάθη Ψάλτη και στον Ράσελ Μπραντ, οργανώνει τα πιο πετυχημένα bazaar με ρούχα από προηγούμενες δεκαετίες. Δεν έβαζα με το μυαλό μου πόσα κορίτσια από τα βόρεια προάστια θα κατέβαιναν στο Τώρα K44, πάνω στις γραμμές του τρένου στο Γκάζι, για να διαλέξουν από τα πρόχειρα κρεμασμένα ΄70s φουστανάκια μέσα στην τσίκνα από τις μπριζόλες που ο Holy ψήνει εκεί απ΄ έξω. Όμως νέοι καιροί και νέα ήθη. Η πρώτη φορά που ο fashion editor και φωτογράφος Τάσος Σοφρωνίου -ο Έλληνας που έχει δουλέψει δίπλα στην Isabella Blow, αλλά οι περισσότεροι έμαθαν από τις εμφανίσεις του στο Next Top Model— ανακοίνωσε τη νέα αντρική σειρά Conquistador που σχεδιάζει ο ίδιος (κάτι μεταξύ Rick Owens και Comme des Garjons) ήταν στο Facebook και εννοείται ότι από στόμα σε στόμα και από like σε like, χωρίς να χρησιμοποιηθούν τα παραδοσιακά κανάλια επικοινωνίας, το μήνυμα έγινε talk of the town ανάμεσα στους fashionistas. Η Κάτια Δελατόλα με τη σειρά ρούχων Twisted Classics είναι ένα ακόμη παράδειγμα έξυπνου marketing που σε διαλαλεί δίχως να ανοίξεις δίπατη boutique στη Βουκουρεστίου. Η Κάτια αλίευσε τις πρώτες της πελάτισσες ανάμεσα στις opinion leaders φίλες της, hip κορίτσια που όλο και κάτι δικό της φόρεσαν. Οι γυναίκες συνηθίζουν να ρωτούν η μία την άλλη «από πού το πήρες;» και δεν ήθελε και πολύ τα χαρακτηριστικά της prints να πλημμυρίσουν φέτος τη Μύκονο και τις Σπέτσες. Με τον ίδιο πάνω-κάτω τρόπο, με κυκλώματα φίλων και γνωστών και mouth to mouth διαφήμιση αντί για μεγάλες βιτρίνες σε κεντρικές πιάτσες, δουλεύουν και οι hip σχεδιαστές κοσμημάτων, όπως η bohemian chic Λητώ Καρακωστάνογλου, ο γητευτής των διαμαντιών Νίκος Κούλης, η σοφιστικέ Μαρία Μάστορη και η διακριτική και μίνιμαλ ΄Ελενα Σύρακα. Ποιος είναι στην πόρτα; Την τάση για downsizing ακολουθεί και η διασκέδαση. Οι περισσότεροι πίνουμε το ποτό μας σε μικρά μπαράκια και τρώμε σε εστιατόρια με 5-6 τραπέζια. Ο ιδιοκτήτης σε πλησιάζει να σου πει δυο-τρεις φιλικές κουβέντες, οπότε κι εσύ υποψιάζεσαι ότι αποκλείεται να σερβίρει μπόμπες και μπαγιάτικο σούσι. Η βραδιά κυλάει «cool», όπως δηλαδή είχες ανάγκη τόσα χρόνια και δεν το ήξερες. Το Tokyo του Γιώργου Μαλεκάκη στη Σίνα, το Scala Vinoteca του Χρήστου Γούλα εκεί κοντά (Σίνα & Αναγνωστοπούλου), το «κοκτεϊλάδικο» Baba au Rum του Χρήστου Χουσέα στο Εμπορικό Τρίγωνο θα είναι και το φθινόπωρο τα σταθερά στέκια ενός καλογερικού crowd που βαριέται αφόρητα τα περιττά φύκια και τις μεταξωτές κορδέλες ταυτόχρονα. [[pagebreak]] Αν, βέβαια, επιθυμείς να δεις ωραίους και καλοντυμένους Αθηναίους και Αθηναίες, δεν υπάρχει καλύτερο meeting point από το bar-restaurant Cash του Γιάννη Μωράκη στην Κηφισιά, με καταπληκτικό ντεκόρ του Γιώργου Μέρλου. Ο Μωράκης φαίνεται πως κινείται πάντα ταχύτατα, προλαβαίνοντας κάθε σεζόν τις τάσεις της νύχτας, πριν ακόμη παλιώσουν. Ο Μέρλος, από την άλλη, ένας άνθρωπος με κορυφαίο γούστο και αισθητική, έκανε το comeback που του άξιζε, υπογράφοντας -εκτός από το Cash- και το Inbi στο Κολωνάκι, το fusion sushi restaurant του Δημήτρη Κιτσινέλη, που μαζί με το Qor στην Κηφισιά, από τον ίδιο ιδιοκτήτη, έκαναν πέρυσι και θα κάνουν και φέτος το σασίμι από την κοιλιά του τόνου εθνικό μας πιάτο. Ο Χρύσανθος Πανάς, ύστερα από ένα καλοκαίρι που κατοχύρωσε το Island ως το μόνο άξιο λόγου μαγαζί στην παραλία, ξανανοίγει το μοναδικό members club της Αθήνας Salon de Bricolage που χωράει τόσο λίγους, αλλά στοίχειωσε τόσους πολλούς επειδή δεν μπόρεσαν να περάσουν την πόρτα του. Μαυρισμένοι γόνοι νοτίων προαστίων, κορίτσια σαν την Καρίν Ρόιτφελντ στα νιάτα της, καλλιτέχνες, γκαλερίστες, λόγιοι, ο Λάκης Λαζόπουλος, η Λίνα Νικο-λακοπούλου, ο Γιώργος Βέλτσος, η Μαριάννα Λάτση, ο Σάκης Ρουβάς, όλοι μαζί στριμωγμένοι σε ένα τόσο μικρό μαγαζί, τι να έκαναν άραγε; Τέλος, για να μιλήσουμε και για δύο αναλλοίωτες αξίες, το Rock n Roll (tip: στην πόρτα ο Χρήστος Τσιτσώνης και ο Παναγιώτης Πετρίδης) και το Balthazar (στην πόρτα ο Θανάσης Κόλιας) προβλέπεται να είναι και φέτος ασφυκτικά γεμάτα. Ανανεωμένη playlist Στη μουσική οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές, με τους κάτω των τριάντα ετών να κυριαρχούν στο ραδιόφωνο, στα μουσικά κανάλια και στα live (για πωλήσεις δίσκων δεν μιλάμε πια), αντικαθιστώντας το ξεπερασμένο λαϊκοπόπ κατεστημένο με ήχους και στίχους πιο τωρινούς. Το Εξαιρέσεις, Το ξέρεις μ΄ αρέσειςτου παντελώς άγνωστου αντιστάρ Rous έγινε από τη μια μέρα στην άλλη το απόλυτο hit. Οι νέοι δίσκοι της Ελεονώρας Ζουγανέλη (Έξοδος2) και της Νατάσσας Μποφίλιου (Εισιτήρια Διπλά) αποκρυπτογραφήθηκαν από τους μουσικοκριτικούς με περισσότερη όρεξη από το πολυαναμενόμενο Η Αγάπη Θα Σε Βρει Όπου Και Να Σαι της Χάρις Αλεξίου. Η Monika γέμισε ασφυκτικά το Λυκαβηττό. O Κωστής Μαραβέγιας (Maraveyas Illegal) έγινε πρώτα γνωστός ανάμεσα σε όσους κάνουν ελεύθερο camping στη Γαύδο, ύστερα idol για φοιτήτριες και πολύ γρήγορα η συντροφιά της κάθε νοικοκυράς όταν κάνει δουλειές στο σπίτι. Ο Stavento είναι ο νέος Nivo. Υπέροχα house κομμάτια, όπως το Last Summer (Nicko) και το Far from Everything (Mark Angelo featuring Saya), τα χορεύαμε στα beach bars με ένα κοκτέιλ στο χέρι, χωρίς να ξέρουμε ότι είναι από τον τόπο μας. Οι Vegas παίζονται στα FM περισσότερο από τον Αντώνη Ρέμο, τον Σάκη Ρουβά και τον Γιώργο Μαζωνάκη μαζί. Ο Alex Kavadias, frontman των εναλλακτικών Matisse, έχει πιο φανατικές θαυμάστριες από τον Κώστα Μαρτάκη. Και μήπως η Φουρέιρα είναι η νέα Παπαρίζου και η Τάμτα η νέα Βανδή; Ζεν πρεμιέ και ενζενί Στο θέατρο και στον κινηματογράφο, το σύστημα έμοιαζε να έχει βαλτώσει για δεκαετίες, λες και διατηρούσαμε ανείπωτη υποχρέωση σε ηθοποιούς και σκηνοθέτες που κάποτε είχαν αγγίξει για λίγο μια ευαίσθητη χορδή μας και οφείλαμε να ακούμε τον ήχο της αιώνια. Η κρίση φαίνεται να έλυσε το γόρδιο συναισθηματικό δεσμό μαζί τους, αφού κανείς πια δεν έχει χρόνο για μετριότητες ή για ένα εισιτήριο που θα του εξασφαλίσει δίωρο ύπνο σε άβολη καρέκλα. Ο νεαρός Δημήτρης Λάλος λοιπόν είναι πια ο σταρ των θεατρόφιλων, αφού όλη τη σεζόν πέρυσι συζητήθηκε έντονα για τη συγκλονιστική ερμηνεία του στο Ροτβάιλερ, μια παράσταση στο θέατρο Επί Κολωνώ που επαναλαμβάνεται σε λίγες μέρες. Η Μαρία Ναυπλιώτου αναδεικνύεται σε πρωταγωνίστρια των μοντέρνων καιρών, αφού μπορεί με άνεση να ερμηνεύει με τους κλασικούς τρόπους στο Η Κυρία από τη Θάλασσα του Ίψεν, να τραγουδά και να χορεύει υπέροχα επί σκηνής για να ικανοποιήσει μια ιδέα του Κωνσταντίνου Ρήγου και να αφηγείται στο Ηρώδειο το βαλκανικό όνειρο του Γκόραν Μπρέγκοβτς - chapeau. Και είναι μια ολόκληρη λίστα από φρέσκα σαν το ψάρι ονόματα ζεν πρεμιέ και ενζενί, που λες και οι κουλτουριάρηδες ανταλλάσσουν χέρι με χέρι, αναζητώντας την παράσταση με το πιο ζηλευτό cast: Στεφανία Γουλιώτη, Κωνσταντίνος Αοπιώτης, Κόρα Καρβούνη, Μιχάλης Οικονόμου, Γεωργιάννα Νταλάρα και διάφοροι άλλοι που διεκδίκησαν την προσοχή μας μόνο με το ταλέντο τους - ούτε φτιαχτά σκάνδαλα ούτε βρομιές για να κάνουν ντόρο. [[pagebreak]] Στους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες ο εγκεφαλικός Γιώργος Λάν-θιμος (Κυνόδοντας), ο χειμαρρώδης Πάνος Κούτρας (Στρέλλα) και ο βλάσφημος Γιάννης Οικονομίδης (Σπιρτόκουτο και πολύ σύντομα στις αίθουσες ο Μαχαροβγάλτης) έχουν ήδη αντικαταστήσει στην επικαιρότητα εκείνο το αέναο Αγγελόπουλος-Παναγιωτόπουλος-Βούλ-γαρης. Σημείωσε ακόμη τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη που φέρνει το JACE στις αίθουσες τη νέα χρονιά -μια τεράστια παραγωγή με σινεφλ πυρήνα- και την Αθηνά Τσαγκάρη, που με το Attenberg διεκδίκησε φέτος το Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία. Ειδική μνεία αξίζει στον Κωνσταντίνο Ρήγο, όχι βέβαια γιατί μας συστήθηκε πρόσφατα, αλλά γιατί σεζόν με τη σεζόν, για να μην πω μήνα με το μήνα, ξεπροβάλλει μια διαφορετική πτυχή της πολύπλοκης καλλιτεχνικής προσωπικότητας που φαίνεται πως είναι, χωρίς το κόμπλεξ της τελειομανίας να τον παγιδεύει στην απραγία. Χορογράφος και σκηνοθέτης με πολλές μικρές και μεγάλες παραγωγές κάθε χρόνο, την ίδια ώρα φωτογραφίζει, γυρίζει βιντεοκλίπ για τον Χατζηγιάννη, την Τάμτα και την Ελευθερία Αρβανιτάκη, επιμελείται το image καλλιτεχνών όπως ο Μαζωνάκης και οι Μέλισσες, οργανώνει τα events του Athens Pride, καταλήγει τελικά να συνδέει το όνομά του με όλες τις ευχάριστες πτυχές του pop culture και να βρίσκεται δικαιωματικά σε μια λίστα σαν αυτή εδώ όσα χρόνια κι αν περάσουν από τότε που τον γνωρίσαμε ως το παιδί-θαύμα του σύγχρονου χορού. Ψυχή τε και σώματι Δεν είναι, όμως, μόνο στις τέχνες που πρέπει να αποστηθίζεις τα new entries, αλλά και σε πράγματα πιο ανάλαφρα. Κάτι σημαίνει, ας πούμε, ότι ο Δημήτρης Γιαννέτος, που φουσκώνει τα μαλλιά της Παπουτσάκη, και ο Γιάννης Μαρκετάκης, που κάνει τις μπούκλες της Παπαρίζου, αναφέρονται πιο συχνά στα forums με θέμα το wedding planning απ΄ ό,τι ο Πάνος Καλλίτσης, ο Στέφανος Βασιλάκης, ο Βασίλης Μπουλού-μπασης ή ο Τρύφωνας Σαμαράς. Μπορεί να σου φανεί χρήσιμο να γνωρίζεις ότι από τους personal trainers ξεχωρίζουν ο Κωνσταντίνος Χαραντινιώτης, που μπολιάζει τα μαθήματά του με yoga και ολιστικές θεραπείες και οργανώνει detox weekends στα οποία συμμετέχει όλη η κοσμική Αθήνα (www.yogaliving.gr), ο δάσκαλος του kickboxing Σταύρος Στεφανής, πάνω στον οποίο οι rich & famous βγάζουν το συσσωρευμένο θυμό τους, κι ο Δημήτρης Μώρος (www.fitnessart.gr) με celebrity πελατολόγιο που τσακώνεται για τις κενές του ώρες. Από τους πωλητές στη Luisa και στο Enny Monaco, μη φοβάσαι, δεν κουνήθηκε κανένας, μόνο που το ύφος τους έγινε πιο ευπροσήγορο στους καιρούς της ανέχειας. Κι αν πας για καφέ στο Κολωνάκι, μάθε ότι το cafe society συχνάζει στο Alfiere του Τάσου Τσάκαλου στη Σέκερη, που έχει τα ωραιότερα panini του κόσμου με μελιτζάνα και προβολόνε. Τις δυο αγαπημένες μου κατηγορίες τις άφησα για το τέλος. Στο ντιζάιν, το σχεδιαστικό τρίδυμο Greece is for Lovers (Βάσω Δάμκου, Θάνος Καραμπάτσος, Χριστίνα Κοτσιλέλου - www.greeceisforlovers.gr) δεν πρόκειται μόνο για made in Greece δημιουργούς με χιούμορ, αλλά και για έναν ολοκαίνουργιο τρόπο να αντιμετωπίζουμε την εθνική μας ταυτότητα: ο Ερμής και η Αφροδίτη ψήθηκαν στο solarium και το iPhone χρειάζεται οπωσδήποτε μια θήκη φτιαγμένη στο βελονάκι. Όσον αφορά την ψυχή μας, για να κλείσουμε με αυτό, παρατηρώ ότι τώρα με τις δυσκολίες οι άνθρωποι κρέμονται από το στόμα εμπνευσμένων ανθρώπων, όπως ο ψυχοθεραπευτής Ματθαίος Γιωσαφάτ, για να ακούσουν λόγια παρηγοριάς που θα τους βγάλουν από το αδιέξοδο. Ε, λοιπόν, εκεί πάνω στην ώρα κατέφθασε και ο Ισαάκ, δάσκαλος της Καμπάλα, που αφού κατήχησε τη Μαντόνα -και εκείνη του το ανταπέδωσε ανεβάζοντάς τον μαζί της στη σκηνή των live- έρχεται τώρα δυο φορές το μήνα στην Αθήνα και προσπαθεί να πείσει τους Έλληνες να μην πηδήξουν από το παράθυρο. Το μόνο που ξέρω προς το παρόν είναι ότι οι διαλέξεις γίνονται στο ξενοδοχείο Imperial και συντονιστής εμφανίζεται ο Στράτος Τζώρτζογλου. Και, επίσης, ότι αν θέλει να δέσουμε όλοι κόκκινα βραχιολάκια στον καρπό, το timing δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Όλα αλλάζουν τώρα. Το έχουμε ανάγκη, δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, το προσπαθούμε. Αύριο μπορεί να είναι ήδη αργά. Το νέο δεν αργεί να γίνει κατεστημένο και το φρέσκο χθεσινό, για τουλάχιστον μία δεκαετία ακόμη. Αναδημοσίευση από το τεύχος Οκτωβρίου Νο192 του περιοδικού ΄Madame Figaro΄.