Της Νίκης Ζορμπά

Το τελευταίο διήμερο αποτυπώθηκε απολύτως ανελαστικά ότι το καζάνι της εγχώριας πολιτικής κουζίνας, έχει φθάσει σε σημείο βρασμού. 

Στα δεξιά της Ν.Δ, ο Αντώνης Σαμαράς κατέβασε πολιτική πλατφόρμα, μυδραλλιοβολώντας εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη και αφήνοντας ορθάνοιχτό το ενδεχόμενο να συγκροτήσει νέο κόμμα. Θα σταθμίσει τα δεδομένα και θα αποφασίσει, είπε. Περιέγραψε πάντως ότι δεν πάει απέναντι στη Ν.Δ αλλά απέναντι στον πρωθυπουργό, με μια αναφορά εν είδει αναδρομής, εύγλωττη: Όταν εξελέγη στη Ν.Δ πρόεδρος ο Κώστας Καραμανλής, κατέβασε ρολά στην Πολιτική Άνοιξη που είχε ιδρύσει και στήριξε την παράταξη που τον ανέδειξε αργότερα πρώτο εκλεγμένο πρόεδρό της. Κοινώς, όσο παραμένει πρόεδρος ο Κ. Μητσοτάκης, δεν εγκαταλείπει τη σκέψη σύστασης νέου κόμματος. 

Στα Αριστερά του χάρτη, το "δράμα" ξετυλίγεται σε περισσότερες συνέχειες που έχουν ως τοιχογραφία, τον Αλέξη Τσίπρα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρητικώς έχει βρει μια ισορροπία ανάμεσα στο "σύγκλιση" και "συμπόρευση" που ταλάνισε την ηγεσία του τις προηγούμενες ημέρες - καίτοι  στελέχη στον δημόσιο λόγο τους, όσα βρίσκονται ( ή θέλουν να βρεθούν) πλησίον του Αλέξη Τσίπρα, θολώνουν το μήνυμα της σύγκλισης, την επίσημη απόφαση δηλαδή του κόμματος και παραπέμπουν περισσότερο στη σύγκλιση, ήτοι τη... συγχώνευση κατά κάποιον τρόπο. Ούτε η "συγχώνευση" όμως  είναι ο ακριβής όρος απολύτως , εφόσον ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει κάνει ακόμη τις επιλογές του: Ποιους θα πάρει , ποιους θα αφήσει πίσω και με ποιους όρους. 

Η παγίως ευρισκόμενη κοντά στον πρώην πρωθυπουργό , σταθερή συνομιλήτριά του Όλγα Γεροβασίλη πάντως, σε πρόσφατη συνέντευξή της ( Real News), σε αντίθεση με το πώς απαντούσε ( δηλαδή πολύ προσεκτικά) σε οτιδήποτε αφορούσε τον Αλ. Τσίπρα, δεν απέφυγε τη συζήτηση. 

"Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε την επιλογή του, η οποία ήταν πραγματικά αντισυμβατική για τα ελληνικά δεδομένα. Όσον αφορά το ενδεχόμενο νέου εγχειρήματος για το οποίο με ρωτάτε, μένει να το δούμε. Αλλά γιατί αλήθεια η κουβέντα για τον Αλέξη Τσίπρα περιορίζεται αποκλειστικά σε "λάθη"; Γιατί ξεχνάμε το συνολικό θετικό αποτύπωμα της έντιμης διακυβέρνησής του; Γιατί ξεχνάμε ότι παρέλαβε μια χώρα χρεοκοπημένη και την παρέδωσε με υγιή οικονομικά, με ρυθμισμένο χρέος, με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και πραγματική στήριξη της κοινωνίας;". 

Μετέωρη η Νέα Αριστερά και οι πρώην σύντροφοι

Τα πιο φρέσκα νέα που περιγράφουν νέα εμπλοκή στο κόμμα που δημιουργήθηκε από τη δεύτερη διάσπαση Κασσελάκη και καταγράφει ολοένα και πιο χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά ( στα όρια του στατιστικού λάθους κινείται πλέον), είναι η ρηγμάτωση στην ηγεσία της.

Αλέξης Χαρίτσης, Έφη Αχτσιόγλου ( και η πλειονότητα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας) ζητούν για δεύτερη φορά ( μετά το ναυάγιο τον περασμένο Μαιο), να ανοίξει το κόμμα σε συνεργασίες. Τότε ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ το "αγκάθι", σήμερα ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει ουσιαστικά, υπάρχει ο Αλέξης Τσίπρας. 

Η ομάδα όμως Σακελλαρίδη, Τσακαλώτου μαζί με στελέχη της πρώην Ομπρέλας, Ν. Φίλη, Π. Σκουρλέτη κλπ, ανθίστανται σθεναρά και κατά πώς αποδεικνύεται, έχουν και την πλειοψηφία των μελών της Κ.Ε. 

Εξου και ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Χαρίτσης, δεν κατάφερε να περάσει ούτε την εισήγησή του για κοινό προοδευτικό ψηφοδέλτιο, ούτε και την πρόταση, να αποφασίσει για αυτό όχι η ΚΕ αλλά η βάση των μελών. 

Για "δυισμό" στην κορυφή, έκανε λόγο ο Νίκος Μπίστης, επίσης στέλεχος της Νέας Αριστεράς ( Libre), ο οποίος όπως πρόσθεσε, πρέπει να τελειώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άμεσα. 

Στο δίλημμα " με τον Τσίπρα" ή "με τον Βαρουφάκη" ( διότι στην πραγματικότητα αυτό είναι το επίδικο), Χαρίτσης, Αχτσιόγλου και η πλειονότητα της ΚΟ, ευνοήτως, επιλέγει τον Τσίπρα. 

Ο οποίος a propos, "φουλάρει" τις μηχανές του για την έκδοση της Ιθάκης ( 24 Νοεμβρίου). Μια πρώτη γεύση έδωσε με την προδημοσίευση του προλόγου του, αλλά κατά πάσα πιθανότητα , στις δυο εβδομάδες που απομένουν μέχρι την κυκλοφορία του, θα ακολουθήσουν και άλλες.