Της Νίκης Ζορμπά 

Τα φώτα της ΔΕΘ έσβησαν μεν, αλλά το δωμάτιο παρέμεινε σκοτεινό. Η κυβέρνηση κέρδισε πόντους στις σφυγμομετρήσεις, αλλά "απογείωση" μετά τα μέτρα δεν είδε. Βασίμως, όμως, με τη δημοσκοπική εικόνα που παρουσιάζει η αντιπολίτευση, κυριότατα η αξιωματική, δικαιούται να προσδοκά μελλοντική άνοδο. Κάτι οι "μεταρρυθμίσεις", μαζί και περαιτέρω άνοιγμα της οικονομικής κάνουλας που προανήγγειλε ο Κ. Μητσοτάκης πρόσφατα δημιουργούν πρόσφορο περιβάλλον για προσδοκίες, ότι στο τέλος η στόχευση της αυτοδυναμίας μπορεί και να είναι λιγότερο δύσκολη από όσο φαίνεται αυτή τη στιγμή.

Υπάρχει, άλλωστε, πάντα και η δυνατότητα για διπλές κάλπες. Το 2027, εφόσον αυτό είναι το πρωθυπουργικό ορόσημο και καταπώς διαμήνυσε ο κ. Μητσοτάκης, στο χέρι του είναι πότε θα γίνουν οι εκλογές και θα γίνουν όταν ο ίδιος το αποφασίσει.

Τα προβλήματα της κυβέρνησης συνεπώς είναι εν πολλοίς χαρτογραφημένα. Η αντίπερα όχθη λιμνάζει επί μακρόν, ούτε "ανάβει" ούτε "σβήνει" και δικαίως ο πρωθυπουργός απαντά ότι αυτό δεν είναι θέμα για το οποίο θα απολογηθεί ο ίδιος. Για την ακρίβεια, πρόβλημα είναι για τις δυνάμεις της "πολιτικής αλλαγής" (και για όσους πολίτες εκπροσωπούν, ασφαλώς).

ΠΑΣΟΚ

Ο Νίκος Ανδρουλάκης εδώ και έναν μήνα προετοιμάζει την "κυβερνησιμότητά" του. Από τη γενεθλιακή εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ έως και τη διήμερη επίσκεψή του στη ΔΕΘ, το στοίχημα είναι "είμαι έτοιμος για την πρωθυπουργία". 

Οι απανωτές δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών τον διαψεύδουν, ενώ στο κόμμα του όσα φαινομενικά ιλαρά συμβαίνουν (π.χ. η μετακόμιση του "πάντα ΠΑΣΟΚ" Ανδρέα Λοβέρδου στην κυβερνητική παράταξη) καταφέρνουν να ανοίγουν ζητήματα καθόλου ήσσονος πολιτικής σημασίας. 

Η μεταπήδηση του πρώην διεκδικητή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στη Ν.Δ. αποκάλυψε, έστω και με κάπως γκροτέσκο τρόπο, ότι το κόμμα του κ. Ανδρουλάκη δεν είναι τόσο μακριά ή... απέναντι από την κυβερνητική παράταξη όσο ευελπιστεί να εμφανιστεί. Ήδη μετρά πολλές μεταγραφές η Πειραιώς από τη Χαριλάου Τρικούπη. 

Γεγονός που άνοιξε τις δημοσιογραφικές και πολιτικές ορέξεις σε διάφορα "γραφεία", για να φτιάξουν λίστες με τους επόμενους "φευγάτους" προς την κεντροδεξιά παράταξη. Εν προκειμένω είναι αδιάφορο εάν ευσταθούν ή όχι. Ζημιά είναι για το ΠΑΣΟΚ και μόνο που δεν ακούγονται "εξωπραγματικά" ως σενάρια. 

Κι έπειτα είναι και το μεγάλο πολιτικό θέμα, το ευρύτερο που ανοίγει πρόωρα έστω (εφόσον συνομολογείται ότι οι εκλογές θα γίνουν σε δύο χρόνια), για το θέμα των μετεκλογικών συνεργασιών. 

Ο κ. Ανδρουλάκης αποφεύγει πότε μαεστρικά, άλλοτε όχι και τόσο να διαφύγει την παγίδα. Πότε αποκλείει συνεργασία με τη Ν.Δ. μιλώντας για "το πιο σύντομο ανέκδοτο" και άλλοτε, με τα ποσοστά του τα δημοσκοπικά να δημιουργούν από μόνα τους απορίες για το "μετά", αρνείται να μπει στη συζήτηση, χαρακτηρίζοντάς την "υπονομευτική" για το ΠΑΣΟΚ και τον στόχο του, που είναι να "εκτιναχθεί" δημοσκοπικά και στην κάλπη μέσω του προγράμματός του και του "προσωπικού του παραδείγματος" (όχι χορηγοί, όχι συμφέροντα κ.λπ). 

Εκκρεμεί και η διεξαγωγή του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ, αυτό που θα γίνει ίσως το φθινόπωρο, αλλά τελικά... μπορεί και την άνοιξη, όπου θα φανερώσει με πιο καθαρό τρόπο τις εσωκομματικές διαφορές. Ο Χ. Δούκας φερειπείν βρίσκεται ήδη με το όπλο παρά πόδα. Τις προάλλες, μετά την είδηση περί ένταξης του Α. Λοβέρδου στη Ν.Δ., ο δήμαρχος Αθηναίων, ασκώντας και εσωκομματική αντιπολίτευση στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, του διαμήνυσε σε ελεύθερη, αλλά πιστή απόδοση: Όταν πατάς σε δύο βάρκες, χωρίς ξεκάθαρο ιδεολογικό πρόσημο, αυτά παθαίνεις. Υπάρχουν κι άλλοι υποψήφιοι προς αποχώρηση για τη Ν.Δ. 

Οι ασκήσεις και τα σενάρια επί χάρτου για το τι θα γίνει, εάν και εφόσον το ΠΑΣΟΚ αποδειχθεί και στην κάλπη ότι υπολείπεται διψήφιου ποσοστού από τη Ν.Δ., κι ας μην μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, εύκολα αντιμετωπίζονται ρητορικώς από την ηγεσία πολύ δύσκολα μεν, τερματίζονται όμως στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις, συζητήσεις στελεχών, βουλευτών ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο). 

ΣΥΡΙΖΑ - ΝΕΑΡ

Στον ΣΥΡΙΖΑ απλώς επιβιώνουν. Φυτοζωώντας μεν, κερδίζοντας χρόνο δε, έως ότου δουν τι θα γίνει τελικά με τον Αλέξη Τσίπρα και τα (όποια) πλάνα του. Βρίσκονται στην πραγματικότητα εκτός πολιτικού χάρτη. Αποδείχθηκε στην εντελώς άχαρη για τον Σωκράτη Φάμελλο (καίτοι αντεπεξήλθε ομολογουμένως με ψυχραιμία και ευπρέπεια) παρουσία του στη ΔΕΘ. Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε οι περισσότερες ερωτήσεις αφορούσαν τον Αλέξη Τσίπρα. 

Θεωρητικώς, βρίσκεται και πάλι σε τροχιά προσέγγισης με τη Νέα Αριστερά, που θα μπορούσε τυχόν συγχώνευση να τον φέρει και πάλι στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά εκεί μάλλον χάθηκε το τρένο, όταν τον περασμένο Απρίλιο ο Ευ. Τσακαλώτος με τον Γ. Σακελλαρίδη μπλόκαραν την εισήγηση Χαρίτση για συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν το συνέδριό τους τον Νοέμβριο, όπου και θα φανεί αν θα συνεχίσουν ή όχι να "κλωτσούν" το τενεκεδάκι των αποφάσεων ακόμα παρακάτω.

Η "σκιά" Τσίπρα

Για τον πρώην πρωθυπουργό η δυναμική των σεναρίων έχει αυτονομηθεί ακόμη και από τον ίδιο και τα σχέδιά του. 

Πηγαινοέρχονται σενάρια για "αλλαγή" στο χρονοδιάγραμμα των σχεδίων του, καίτοι το περιβάλλον του μονότονα τα διαψεύδει. Μόνος σταθμός η έκδοση του βιβλίου του τον Νοέμβριο και όχι, λένε γνωρίζοντες, δεν θα συνοδευτεί από ανακοινώσεις για κόμμα. 

Είτε έχει λάβει τις αποφάσεις του για τη συγκρότηση δικού του φορέα –όπως επιμένει η πολιτική και δημοσιογραφική περιρρέουσα– είτε όχι, ο Αλέξης Τσίπρας έχει περιχαρακώσει το περίγραμμα των τοποθετήσεών του: Η ομιλία στον Economist στις αρχές Σεπτεμβρίου έδωσε το στίγμα του: Κέντρο, έστω κεντροαριστερά, αλλά πάντως χωρίς... Αριστερά. 

Οι δημοσκοπήσεις συντηρούν ολοζώντανο το σενάριο και το φέρνουν –χωρίς να υπάρχει καν κόμμα– δυνητικά πέριξ του 20%. (Σύμφωνα με την Pulse, λ.χ., ένα 25% δηλώνει ότι θα το σκεφτόταν να το ψηφίσει).

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο"