Της Νίκης Ζορμπά

Νέο διαλυτικό επεισόδιο καταγράφηκε χθες στον ΣΥΡΙΖΑ: Η αποχώρηση του Γιάννη Δραγασάκη με μια ανακοίνωση- κόλαφο για τη νέα ηγεσία του κόμματος και κυρίως η "προφητεία" στο κλείσιμό της για "καλή αντάμωση" σε έναν νέο "μαζικό, λαικό φορέα", τάραξε πολύ, πάρα πολύ , καθώς φαίνεται την Κουμουνδούρου. 

Η αντίδρασή της στο φευγιό του Γιάννη Δραγασάκη, ιστορικού στελέχους του κόμματος, ήταν επιεικώς απαράδεκτη για κάποιους, ενδεικτική πανικού που έχει καταλάβει τον 7ο της Κουμουνδούρου, για τους περισσότερους. 

Ο Γιάννης Δραγασάκης είχε παραιτηθεί εδώ και καιρό από τα κομματικά Όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, τηρούσε στάση σιωπής ( ιδιοσυγκρασιακά ούτως ή άλλως δεν είναι από τα στελέχη που επιδιώκει θορυβώδεις παρεμβάσεις) και χθες έκανε το τελευταίο βήμα προς την έξοδο, με μια ανακοίνωση πλήρους αποδόμησης του νέου ενοίκου ( και ενοίκων) της Κουμουνδούρου. 

Από την Κουμουνδούρου πάλι, σήκωσαν αμέσως το γάντι και επιτέθηκαν στον κ. Δραγασάκη, παραδίδοντάς του μαθήματα περί "Αριστεράς" αλλά και αφήνοντας αιχμές σοβαρές περί συναλλαγής του με ...συμφέροντα. Τραπεζικά, κυρίως. 

Οι δυο κόσμοι

Παύλος Πολάκης και Βαγγέλης Αντώναρος, ενθουσιωδώς υποδέχθηκαν το "αντίο" του Γιάννη Δραγασάκη. 

Ο πρώτος ειρωνεύτηκε ότι η αποχώρηση του είναι "μαύρη μέρα για την Τραπεζα της Ελλάδας σήμερα" και ο δεύτερος , εκφράζοντας ικανοποίηση " Να πω ότι δεν χάρηκα και μάλιστα πολύ, θα ήταν ψέμα". 

Από τη "φρουρά Τσίπρα", οι αντιδράσεις ήταν σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση:

Η Όλγα Γεροβασίλη, διαμήνυσε πως η αποχώρησή του "δεν με βρίσκει σύμφωνη. Κανείς όμως δεν μπορεί να ξεχνά τη μακρόχρονη, ηθική και συνεπή διαδρομή του στην Αριστερά και την τεράστια συνεισφορά του στην κυβερνητική μας πορεία".

Ο Κώστας Ζαχαριάδης, πιο αναλυτικός στο σημείωμά του, εξήρε την προσφορά Δραγασάκη και διαχώρισε τη θέση του από τις απαξιωτικές αναφορές των "κεντρικών": 

"Ο Γιάννης Δραγασακης έχει μια λαμπρή πορεία στην Αριστερά εδώ και σχεδόν έξι δεκαετίες. Τον ευχαριστούμε για όλα. Ήταν παρών στην πρώτη γραμμή πάντα. Θα γράψω κάποια που εγώ θυμάμαι βιωματικά, προφανώς υπάρχουν και πολλά πιο πριν.

Παρών στα πέτρινα χρόνια του ΣΥΝ, παρών στα πρώτα δύσκολα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ, παρών στο προγραμματικό συνέδριο του 2008 (την πρώτη απόπειρα κόμματος του 3% να παρουσιάσει πλήρες κυβερνητικό πρόγραμμα), παρών εντός Βουλής, παρών εκτός Βουλής, παρών στις ομάδες τεκμηρίωσης, παρών ως υποψήφιος Νομάρχης το 1998. Παρών στα δύσκολα της διαπραγμάτευσης όταν διάφοροι πηδούσαν απο τις πόρτες και τα παράθυρα νομίζοντας ότι έτσι θα αποδράσουν απο τις ευθύνες τους.

Με τον Γιάννη Δραγασάκη πολιτικά δεν ταυτίστηκα ποτέ για λόγους που δεν είναι της ώρας να αναπτυχθούν. Διαφωνώ και με τη σημερινή του απόφαση, αυτή όμως η διαφωνία μας δεν με εμποδίζει να αναγνωρίσω την καθοριστική του συμβολή για το πως φτάσαμε ως εδώ, το ήθος του και ο,τι συμβολίζει για έναν κόσμο της Αριστεράς όλα αυτά τα χρόνια ως σημείο αναφοράς.

Η απαξίωση των συντρόφων όταν χωρίζουν οι δρόμοι μας είναι ξένη στον δικό μου κώδικα αρχών και αξιών". 

"βούλωστο" Καρτερού

Εκείνος  που "απασφάλισε" πάντως χθες με την προσβλητική ( επιεικώς) ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τον Γιάννη Δραγασάκη ήταν ο Θανάσης Καρτερός, ο οποίος έσπευσε με άρθρο του στη διαδικτυακή έκδοση της  efsyn, να κατακεραυνώσει την ηγεσία ( και όχι μόνο):

Με οργίλο ύφος, ειρωνεύτηκε τα ...μαθήματα "περί Αριστεράς" που έδωσε η Κουμουνδούρου στο ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, και κατέληξε ούτε λίγο ούτε πολύ, να επαναλάβει το "βούλωστο" Πολάκη στη γραμματέα της Ν.Δ:

"Η Αριστερά εκφράζεται με πράξεις και όχι με μεγαλοστομίες, διατείνεται στο τέλος της ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ ο Στέφανος Κασσελάκης. Πράξεις ο ίδιος, μεγαλοστομίες ο Δραγασάκης. Εδώ σηκώνουμε τα χέρια και θου Κύριε φυλακή τω στόματί μας, για να μην επαναλάβουμε την προστακτική του Πολάκη στη Συρεγγέλα".