ΣΥΡΙΖΑ: Ο Τσίπρας, η "κουρελού" και οι κυβερνήσεις συνεργασίας με παράδειγμα τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Της Νίκης Ζορμπά

Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ομνύει στις κυβερνήσεις συνεργασίας. Ομνύει, δήλωσε και χθες , όχι ως προιόν "τακτικής", προκειμένου να υποστηρίξει το σύστημα της απλής αναλογικής που ο ίδιος έφερε, με πολιτικούς του αντιπάλους να του χρεώνουν "μπαχαλοποίηση" της πολιτικής ζωής και τέλεια συνταγή ακυβερνησίας. 

Κυβέρνηση συνεργασίας και ΑΝΕΛ

Ομνύει στις κυβερνήσεις συνεργασίας γιατί, το τόνισε και κατά τη χθεσινή του παρέμβαση στο συνέδριο του Ινστιτούτου ΕΝΑ: " Ακόμα και αν είχα την επιλογή μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, θα διάλεγα μια κυβέρνηση συνεργασίας. Οι προκλήσεις, τις συζητήσαμε πιο πριν, είναι μεγάλες που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα το επόμενο διάστημα.

Χρειαζόμαστε λοιπόν μια κυβέρνηση η οποία θα έχει την ευρύτατη αποδοχή στην ελληνική κοινωνία. Είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα το 30% του εκλογικού σώματος, να έχει στη Βουλή το 51+ των θέσεων στο Κοινοβούλιο, των βουλευτών. Λοιπόν, τώρα με την απλή αναλογική έχουμε τη λεγόμενη ισοτιμία της ψήφου, αυτό που αντανακλά σε κάθε κόμμα θα είναι και μέσα στο Κοινοβούλιο. Άρα λοιπόν δίνεται η δυνατότητα μέσα από προγραμματικές συγκλήσεις να δημιουργηθούν κυβερνήσεις συνεργασίας με αποδοχή πολύ ευρύτερη αυτού του 30% που μας κυβερνούσε τα προηγούμενα χρόνια με αυτοδύναμες κυβερνήσεις που μας οδήγησαν ως επί το πλείστον με την αλαζονική τους συμπεριφορά σε τραγωδίες, πολλές φορές".

Σε αυτό το σημείο είναι όπου εμφιλοχώρησε ο παράγοντας "σταθερότητα" και κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αποκαλυπτικός ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όταν ρωτήθηκε επί των ημερών αυτής: την υποστήριξε πεντακάθαρα: 

"Η κυβέρνηση 2015, ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δεν εμπεριείχε στην προγραμματική της συμφωνία θέματα στα οποία είχαμε αντίθετες αφετηρίες και αντίθετους ιδεολογικούς προσανατολισμούς. Η συμφωνία αφορούσε  την ανάγκη εκείνη την περίοδο για στήριξη της κοινωνίας και έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Και σε αυτά, νομίζω, μια χαρά συμφωνία είχαμε", η ακριβής του αποστροφή. 

Όπερ μεθερμηνευόμενο: Κατά τον Αλέξη Τσίπρα , οι κυβερνήσεις συνεργασίας επί - συγκεκριμένου προγραμματικού πλαισίου- όχι μόνον είναι σταθερές αλλά ίσως και πιο "μασίφ" από τις μονοκομματικές κυβερνήσεις. Ακόμη ( αυτό δεν το είπε καθώς πια έχει γυρίσει η σελίδα η χώρα και η δική του στρατηγική και το αφήγημα αφορά τη συγκρότηση "προοδευτικής κυβέρνησης") και αν υπάρχουν διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες.

Το παράδειγμα που επιστράτευσε για τη συνεργασία του με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου, ήταν απολύτως εύστοχο καίτοι αρκούντως... τραυματικό για πολλούς στον ΣΥΡΙΖΑ που επιθυμούν να την ξεχάσουν: Η ταύτιση σκοπών και μεθόδων Τσίπρα- Καμμένου, η πολιτική όσμωση, ήταν αρραγής. Έως τη σύναψη της Συμφωνίας των Πρεσπών, προφανώς. 

Η "κουρελού", και η "πλάτη" σε Ανδρουλάκη 

Αν το μισό βλέμμα του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ είναι στο προεκλογικό σπριντ ώστε να κάνει την ανατροπή των δημοσκοπικών πολιτικών συσχετισμών, το άλλο μισό είναι στις εσωκομματικές φουρτούνες στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη το οποίο δοκιμάζεται μετά την ηχηρή διαφοροποίηση του Ανδρέα Λοβέρδου και τις οριακές σχέσεις του προέδρου του ΠΑΣΟΚ με τον βουλευτή του. 

Ειρωνεύτηκε τον κ. Ανδρουλάκη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μεν σχετικά με το "ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας", απέκρουσε εισέτι μια φορά τη συζήτηση για πρωθυπουργό τρίτο πρόσωπο, έριξε όμως μπόλικο νερό στο "μύλο" της παρασκηνιακής συζήτησης εντός κι εκτός ΠΑΣΟΚ: Εαν ο Ν. Ανδρουλάκης αρνηθεί συνεργασία με τον Κ. Μητσοτάκη μετά τις εκλογές, θα βρει ο πρόεδρος της κυβερνητικής παράταξης όσες έδρες του λείπουν σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που θα απειθήσουν στο "όχι" του προέδρου τους, ακολουθώντας τον Κ. Μητσοτάκη σε σχηματισμό κυβέρνησης Ν.Δ;

Αυτή η συζήτηση δεν ειναι τωρινή ασφαλώς αλλά "φούντωσε" και επικαιροποιήθηκε αφενός από τις δημοσκοπήσεις που φέρουν τη Ν.Δ να απέχει πόρρω από την αυτοδυναμία ακόμη και στις δεύτερες κάλπες και αφετέρου από τα τζαρτζαρίσματα στο ΠΑΣΟΚ, με τον Ανδρέα Λοβέρδο, κυρίως. 

Σχολιάζοντας ακολούθως , την πρωθυπουργική φράση περί κυβέρνησης από ένα κόμμα αλλά όχι ένα χρώμα, ο κ. Τσίπρας, στήριξε τον Ν. Ανδρουλάκη: "αυτό περιγράφει λίγο αυτό που ονομάζουμε κυβερνήσεις-πάτσγουερκ, κουρελού. Δηλαδή να κλέψει κάποιους βουλευτές από άλλα κόμματα. Και το προαναγγέλλει, μάλιστα". Συνέχισε επ αυτού, ακόμη πιο επιθετικά προς τον κ. Μητσοτάκη: Αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει όρο και προϋπόθεση για μια κυβέρνηση βιώσιμη και μακράς πνοής. Μπορεί η οικογένεια Μητσοτάκη να έχει μακρά εμπειρία σε αποστασίες και μακρά παράδοση, αλλά νομίζω ότι δεν είναι αυτό που αρμόζει. Ξέρετε, η επανάληψη της ιστορίας, έλεγε ο Μαρξ, συνήθως είναι φάρσα. Δεν νομίζω ότι αυτό μπορεί να είναι το μέλλον της χώρας. Η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση σταθερή και μακράς πνοής". 

Για να μην ξεχνάμε τον μείζονα στρατηγικό στόχο του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ βέβαια, το "επιμύθιο" του κ. Τσίπρα συνοψίζεται σε:

1. Μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να φέρει την πολιτική αλλαγή νικώντας τη Ν.Δ ( σ.σ όποιος θέλει να φύγει αυτή η κυβέρνηση εμενα θα ψηφίσει)

2.  Μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εξασφαλίσει σταθερή προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας στη βάση "προοδευτικών προγραμματικών θέσεων". ( σ.σ εάν ο Ν. Ανδρουλάκης εννοεί τα περί σοσιαλδημοκρατίας , δεν μπορεί να συνεργαστεί με τη Ν.Δ του Κ. Μητσοτάκη. 

*Διαβάστε ακόμη

-Αλ. Τσίπρας: Η επόμενη κυβέρνηση θα κληθεί σε δημοσιονομική εξισορρόπηση

-"Ξήλωμα" βαθέος κράτους επαγγέλεται ο ΣΥΡΙΖΑ