Της Νίκης Ζορμπά

Υπάρχει ή δεν υπάρχει διάσταση ανάμεσα στις τοποθετήσεις του Γ. Δραγασάκη για το χρέος και στον Αλέξη Τσίπρα; Η αλήθεια είναι, πως όχι. Ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης απλώς αποκάλυψε το σχέδιο της κυβέρνησης για το χρέος, απογυμνωμένο από τις αισιόδοξες προβλέψεις του πρωθυπουργού, περί άμεσης διευθέτησης, τις οποίες διατύπωσε για να κρατήσει "ζεστό" το ακροατήριό του, μεσούσης της φορολαίλαπας και της β΄αξιολόγησης. 

Ο κ. Δραγασάκης, με την τοποθέτησή του στη Βουλή, είπε αυτά που άπαντες συνομολογούν στο πρωθυπουργικό επιτελείο, αλλά κάνοντας την (πολιτική) ανάγκη φιλότιμο, κανένα σκοπό δεν είχαν ( προς το παρόν τουλάχιστον) να ομολογήσουν: Η ρύθμιση του χρέους ούτε πρόκειται να γίνει άμεσα, ούτε πρόκειται να είναι μεγάλη. Όχι τουλάχιστον μέχρι να αποφασιστεί σε πανευρωπαικό επίπεδο ένα από κοινού moratorium για τις υπερχρεωμένες χώρες. 

Για αυτό και ενώ στο Μαξίμου ενοχλήθηκαν σφόδρα από τις αναφορές του αντιπροέδρου, το πρόβλημα ήταν επικοινωνίας ( αλίμονο) και ουχί ουσίας. 

"Ο Γ. Δραγασάκης δεν είπε παρά τα αυτονόητα. Τα βήματα που γνωρίζουμε κι εμείς ότι θα ακολουθηθούν: Μια πρώτη προσπάθεια ελάφρυνσης και μετά το 2018 συντονισμένη λύση για τις υπερχρεωμένες χώρες της Ε.Ε. Αυτό είναι το σχέδιο της Κυβέρνησης αλλά δεν υπήρχε λόγος να κοινοποιηθεί αυτή τη χρονική στιγμή και με αυτό τον τρόπο", ανέφερε παροικών τω Μαξίμου που παρακολουθεί στενά τις διαπραγματεύσεις του οικονομικού επιτελείου με τους Θεσμούς. 

Κοινώς, αυτό που ενόχλησε στην παραδοχή Δραγασάκη για ουσιαστική λύση στο μέτωπο αυτό μετά το 2018, ήταν πως "τίναξε" στον αέρα την πρωθυπουργική εξιστόρηση από τη ΔΕΘ πως η οριστική λύση είναι πιο κοντά από ποτέ και πως δεν γίνεται να περιμένει η χώρα έως το 2018 για να λύσει το Βερολίνο τα εσωτερικά του. Διότι ως φαίνεται, και γίνεται και... θα γίνει. 

Κατά τα λοιπά, ο κ. Δραγασάκης επιχείρησε μεν ήδη από το βράδυ της Τρίτης, οπότε και η ιστορία άρχισε να λαμβάνει ανεπιθύμητες διαστάσεις να "καλύψει" και το πρωθυπουργικό αφήγημα αλλά αρνήθηκε επί της ουσίας να "ανασκευάσει" προκειμένου να εξυπηρετηθεί η υπεραισιόδοξη οπτική που παρουσίασε ο πρωθυπουργός μιλώντας στο Βελλίδειο. 

Αντιθέτως, με διαρροές (newpost), όπως " Οι θέσεις που εξέφρασε ο αντιπρόεδρος απηχούν τις θέσεις της Κυβέρνησης" και με αιχμές για "αιθεροβάμονες υπεραισιόδοξους" που καθόλου καλή υπηρεσία δεν προσφέρουν στο Μαξίμου με το να ονειρεύονται φύκια για μεταξωτές κορδέλες, επανατοποθέτησε -χωρίς επιστροφή πλέον- το θέμα "σχέδιο για διευθέτηση του χρέους", στη ρεαλιστική του βάση. 

Εξ ου και κανείς από το κυβερνητικό επιτελείο δεν διανοήθηκε να τον "αδειάσει" δημόσια ενώ ακόμα και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος προσπάθησε να αποφύγει τον σκόπελο με μια απάντηση τόσο σιβυλλική όσο και αμήχανη.  

Ο Γιούνκερ και οι "7"

Σε άλλα, πιο ευχάριστα για το Μαξίμου νέα, αναθάρρησαν στην Κυβέρνηση με ουκ ολίγα σημεία της παρέμβασης του προέδρου της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ κατά την ετήσια ομιλία του στο ευρωκοινοβούλιο. 

Κι αν ο πρόεδρος της Επιτροπής, δεν αμφισβήτησε επί της ουσίας τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, ως καθόλου ήσσονος σημασίας δεν εξέλαβαν στο Μαξίμου την αναφορά του στην "ευφυή ευελιξία" κατά την εφαρμογή των προγραμμάτων. Κοινώς, ουσιαστική αμφισβήτηση των "βερολινέζικων" κανόνων δεν υπάρχει από τον "Φίλο Ζαν Κλοντ" αλλά τουλάχιστον υπήρξε σαφές στίγμα για την ανάγκη επίδειξης ... προσαρμοστικότητας στις χώρες που βρίσκονται υπό (διαρκή) δημοσιονομική προσαρμογή.

Το Μαξίμου πάντως, άδραξε την ευκαιρία να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τις θέσεις Γιούνκερ, επισημαίνοντας δια κύκλων του, ότι εν πολλοίς απηχούν τη "Διακήρυξη των Αθηνών" που υπογράφηκε από τους "7" κατά την ευρωδιάσκεψη των Μεσογειακών χωρών. Νεότερα, επ αυτού, θα ακολουθήσουν, στην Μπρατισλάβα.