Άρθρο του Αντιπροέδρου της Ν.Δ. Αδώνιδος Γεωργιάδη

Προκαλεί πραγματική έκπληξη ότι, σε μια στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται κυριολεκτικά στο κενό, το Χρηματιστήριο έχει καταρρεύσει, η μεταναστευτική κρίση απειλεί με κλείσιμο των εθνικών συνόρων, η κυβέρνηση της Αριστεράς αναγκάστηκε να ζητήσει από το ΝΑΤΟ να περιπολεί στο Αιγαίο, η αξιολόγηση κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς θα κλείσει και ούτω καθεξής, σε μια τέτοια χρονική στιγμή η κυβέρνηση επιμένει να προχωρήσει μόνη της και χωρίς καμία συναίνεση από την αντιπολίτευση στη διαδικασία αδειοδοτήσεως των τηλεοπτικών σταθμών.

Βασικό τους επιχείρημα ότι βάζει τάξη στο χάος που υπήρχε επί 25 χρόνια και ότι πολεμάει τη διαπλοκή. Είναι, όμως, έτσι; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πριν από 25 περίπου χρόνια απελευθερώθηκε η ραδιοφωνία και η τηλεόραση στην πατρίδα μας. Έγινε με σωστό τρόπο; Όχι. Άλλωστε, όπως όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, έτσι και αυτό, έγινε κυριολεκτικά στο πόδι και στον αέρα. Από τότε διαδοχικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να φτιάξουν ένα στοιχειώδες θεσμικό πλαίσιο, μια σειρά νόμων, κυρίως τον νόμο Βενιζέλου και Ρουσόπουλου, και δόθηκαν προσωπικές άδειες στα κανάλια. Έως την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, που έγινε δημόσιος και διεθνής διαγωνισμός για την παροχή του ψηφιακού σήματος, το οποίο κέρδισε η DIGEA με ένα τίμημα που, σύμφωνα με όλες τις μελέτες, ήταν το υψηλότερο σε αναλογία πληθυσμού τίμημα για το φάσμα των τηλεοπτικών συχνοτήτων στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Όμως παρέμενε η οριστική αδειοδότηση αυτών των καναλιών σε εκκρεμότητα.

Και μετά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος τι προσπάθησε να κάνει; Προσπάθησε να κατασκευάσει έναν φανταστικό εχθρό. Τη διαπλοκή, την οποία δήθεν θέλει να χτυπήσει. Γιατί η διαπλοκή, ελέγχοντας τα media, είναι αυτή που ευθύνεται για τα δεινά της χώρας. Σε έναν κάποιο βαθμό θα συμφωνήσω ότι ευθύνονται αυτοί που ελέγχουν τα media για τα δεινά της χώρας. Κυρίως διότι το αντιμνημόνιο γεννήθηκε από αυτά τα media και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα κυβέρνηση κυρίως λόγω ορισμένων τηλεοπτικών εκπομπών που έκαναν ανθρώπους, όπως είναι ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης, ο κ. Λαπαβίτσας, ο κ. Κατρούγκαλος, ο κ. Καζάκης και άλλοι, να έρθουν κυριολεκτικά από το πουθενά και από την αφάνεια, να γεμίσουν το μυαλό του ελληνικού λαού με ανοησίες, να προβάλουν σε μεγάλο βαθμό το λεγόμενο κίνημα των αγανακτισμένων, το κίνημα "ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ" και όλα τα υπόλοιπα, τα οποία τελικά, φουσκώνοντας σαν το ποτάμι, έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Υπό μία έννοια, η τωρινή διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ να κλείσει αυτά τα κανάλια θα έλεγε κανείς πως είναι ένα είδος θείας δίκης. Όμως, δυστυχώς για εμάς ή ευτυχώς, δεν μπορούμε εμείς να μείνουμε απαθείς σε μια πράξη που βασικό στόχο δεν έχει, φυσικά, το πλήγμα κατά της διαπλοκής, αλλά την οικοδόμηση μιας νέας διαπλοκής από τον ΣΥΡΙΖΑ. Την οικοδόμηση, δηλαδή, ενός νέου καθεστώτος, στο οποίο οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ και οι επιχειρηματίες που έχουν κάνει συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ θα παίζουν κυρίαρχο ρόλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υπουργός κ. Παππάς πρώτα ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να δώσει τέσσερις τηλεοπτικές άδειες, έναν αριθμό ο οποίος του επέτρεπε να εκβιάζει τους καναλάρχες, καθώς σήμερα εκπέμπουν οκτώ κανάλια εθνικής εμβέλειας, άρα αυτομάτως οι μισοί σκέφτονται ότι δεν θα πάρουν άδεια, και αφού είχε ανακοινώσει ο ίδιος τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών, μετά παρήγγειλε την έκθεση από το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, χωρίς περαιτέρω στοιχεία, η οποία έκθεση, ως εκ θαύματος, συμφωνεί με τη δική του απόφαση για τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες.

Στην επίμονη άρνηση της αντιπολιτεύσεως, όχι μόνο της αξιωματικής, του συνόλου της αντιπολιτεύσεως, να συνηγορήσει με αυτόν τον σχεδιασμό του κ. Παππά και του κ. Τσίπρα και να προχωρήσουν σε μια διαδικασία με πολιτική συναίνεση ολοκληρωτικά μέσω του ΕΣΡ, το οποίο και θα αναλάμβανε να αποφασίσει τον αριθμό των αδειών βάσει των διεθνών μελετών και όχι βάσει της επιθυμίας του κ. Παππά, ο ΣΥΡΙΖΑ το αρνήθηκε. Και το αρνήθηκε διότι, εάν η διαδικασία γίνει από την ανεξάρτητη Αρχή, που συνταγματικά έχει και την ευθύνη, τότε ο κ. Παππάς και ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορούν να φτιάχνουν δική τους διαπλοκή και δεν θα μπορούν να κάνουν δικούς τους πολιτικούς εκβιασμούς.

Έτσι, φτάσαμε στην υπερψήφιση της χθεσινής τροπολογίας, μιας τροπολογίας καταφανώς αντισυνταγματικής, αφού παραβιάζει το άρθρο 15 παράγραφος 2 του Συντάγματος, όπου εδώ γεννάται και ένα μεγάλο ερώτημα.

Δεν ξέρει την πραγματικότητα η κυβέρνηση και ο κ. Τσίπρας και ο κ. Παππάς, ότι αυτή η ρύθμιση θα καταπέσει στο Συμβούλιο της Επικρατείας; Προφανώς το γνωρίζουν. Όμως, στην προσπάθειά τους να οικοδομήσουν όπως ένας νέος Δον Κιχώτης τούς φαντασιακούς εχθρούς, τους φαντασιακούς ανεμόμυλους, και να μπορέσουν να φτιάξουν μια ιστορία εξόδου από την κυβερνητική ευθύνη, φορτώνοντας τις δικές τους αποτυχίες στην τρόικα του εξωτερικού και στην τρόικα του εσωτερικού, δηλαδή στη διαπλοκή, προχώρησαν αγνοώντας κάθε πολιτική συναίνεσης και, φυσικά, το Σύνταγμα, στο οποίο έχουν ορκιστεί υπακοή.

Καθόλου περίεργο για ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στην πραγματικότητα αποτελείται από μια ομάδα κομμουνιστών οι οποίοι δεν πιστεύουν στη δημοκρατία δυτικού τύπου, οι οποίοι δεν πιστεύουν στην ελευθερία του λόγου και οι οποίοι δεν πιστεύουν στην ελεύθερη αγορά. Κάθε επιχείρημα για το ότι η αγορά θα καθορίζει τον αριθμό των αδειών για αυτούς είναι περίεργο, γιατί, ως οπαδοί του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, δεν πιστεύουν στην αγορά. Πιστεύουν στο κράτος, πιστεύουν στον υπουργό, πιστεύουν στο κόμμα. Ο νόμος τους, λοιπόν, και η διάθεσή τους είναι απολύτως σύμφωνη και με τις πολιτικές τους επιδιώξεις, που είναι να μακροημερεύσουν στην εξουσία κατασκευάζοντας φαντασιακούς εχθρούς, για να φορτώσουν κάπου αλλού τις δικές τους ευθύνες ανικανότητας, αλλά και ως προς την ιδεολογία τους, η οποία είναι κατά της ελεύθερης αγοράς και υπέρ του ολοκληρωτισμού και του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας.

Ευτυχώς, η χώρα μας παραμένει ένα δυτικό κράτος. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι οι θεσμοί που υπάρχουν για να προστατεύουν το Σύνταγμα θα λειτουργήσουν και θα μας προστατεύσουν από αυτή την ολοκληρωτική κυβέρνηση.

*Αναδημοσίευση από το "Κεφάλαιο" που κυκλοφορεί

Διαβάστε ακόμα:

- Α. Γεωργιάδης: Οι αγρότες ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η ψήφος χειρότερη της σφαίρας