Τον τελευταίο χρόνο όλες οι αναλύσεις των ξένων και εγχώριων οίκων για τη ΔΕΗ ήταν αρνητικές και καταβαράθρωναν την τιμή-στόχο της μετοχής της Επιχείρησης.

Η Deutsche Bank έδινε τα 15,1 ευρώ, η Morgan Stanley “έβλεπε” τον τίτλο στα 16 ευρώ και η Citigroup άφηνε αμετάβλητη την τιμή-στόχο στα 17,5 ευρώ. Δικαιολογημένες, σε γενικές γραμμές, τοποθετήσεις αφού η Επιχείρηση ταλαιπωρήθηκε τόσο από διοικητική κρίση (βλέπε κόντρες Παλαιοκρασσά-Νέζη) όσο και από στασιμότητα στην υλοποίηση του business plan της.

Παρά το αρνητικό κλίμα, το τελευταίο εξάμηνο ο τίτλος βρέθηκε κάτω από τα 17 ευρώ για δύο μόλις συνεδριάσεις (24 και 25/11/05). Οι εκθέσεις, όμως, επέμεναν ότι η ΔΕΗ βρίσκεται ένα βήμα πριν την καταστροφή.

Μόνη εξαίρεση η «μικρή» Beta ΑΧΕΠΕΥ που στις αρχές Φεβρουαρίου έκανε λόγο για περιθώρια ανόδου της τιμής της μετοχής της τάξης του 91% με τιμή-στόχο στα 34 ευρώ.

Και ξαφνικά τις τελευταίες ημέρες όλοι «ανακάλυψαν» τη ΔΕΗ. Η Credit Suisse αύξησε την τιμή-στόχο στα 26 ευρώ, από τα 20 ευρώ, διατυπώνοντας σύσταση για “απόδοση καλύτερη της αγοράς”, ενώ στο ταμπλό πολλά από τα funds που δραστηριοποιούνται στο Χ.Α. αγόραζαν μετοχές της εταιρείας, ωθώντας τον τίτλο σε υψηλά 52 εβδομάδων (την Παρασκευή 5 Μαΐου έκλεισε στα 21,36 ευρώ).

Μόνη παραφωνία η Morgan Stanley που επιμένει στην τιμή-στόχο των 16 ευρώ με σύσταση «underweight».

Συμπέρασμα: Καλές οι εκθέσεις, αλλά ακόμη καλύτερα να ξέρει κανείς ποιος και κυρίως γιατί τις δημοσιοποιεί.