Όλο και πιο κοντά στη γειτονιά μας έρχονται οι πρωτοβουλίες συγκέντρωσης των Χρηματιστηρίων, όπως δείχνει και η πρόταση εξαγοράς του ιταλικού χρηματιστηρίου από το Χρηματιστήριο του Λονδίνου στο οποίο το Nasdaq κατέχει το 30%.

Παρά τις εκτιμήσεις που διατυπώνονται συχνά-πυκνά, η ώρα της ΕΧΑΕ -αν ποτέ έρθει- θα αργήσει, μιας και πρώτα λογικά θα πρέπει να ολοκληρωθούν οι "μάχες" χαρακωμάτων που δίνουν αυτή την περίοδο τα μεγαθήρια της διεθνούς χρηματιστηριακής σκηνής.

Από καθαρά επιχειρηματικής πλευράς, η ΕΧΑΕ δεν έχει ακόμη λόγο να βιάζεται, ούτε οι άνθρωποί που την τρέχουν της να "αγχώνονται".

Αυτό δείχνει άλλωστε και το γεγονός ότι ενώ η εφαρμογή της περιβόητης MiFID είναι προ των πυλών, ο... πονοκέφαλος της ΕΧΑΕ για να ενισχύσει την ανταγωνιστή της θέση, δεν είναι να μειώσει κι άλλο τις  χρεώσεις που επιβάλει σε όλους τους συναλλασσόμενους, αλλά να επιδιώξει την κατάργηση του φόρου των χρηματιστηριακών συναλλαγών που επιβάλει το Ελληνικό Δημόσιο.

Άλλωστε εδώ που τα λέμε ο χρόνος, υπέρ της ΕΧΑΕ και των μετόχων της κυλάει. Το χρηματιστηριακό κλίμα είναι καλό, άρα οι τζίροι υψηλοί και το ταμείο γεμίζει. Η σπέκουλα των εξαγορών και συγχωνεύσεων καλά κρατεί και η αξία της εταιρείας που ήδη αποτιμάται προς 1,4 δισ. ευρώ (για το Χρηματιστήριο του Μιλάνου που είναι από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως σε ό,τι αφορά τον όγκο των συναλλαγών προσφέρουν 1,5 δισ. ευρώ) ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά με τους αναλυτές να υποστηρίζουν ότι ακόμη η αποτίμησή της είναι χαμηλή συγκριτικά με τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό.

Ας μην ξεχνάμε δε, ότι στόχος της ΕΧΑΕ, όπως τουλάχιστον δηλώνει ο διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Σπ. Καπράλος δεν είναι να πουληθεί, αλλά να αναπτυχθεί μέσα από συνεργασίες και εξαγορές μικρότερων χρηματιστηρίων και να κερδίσει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής και της Ν.Α Ευρώπης.