Μια ιδιαίτερα σημαντική παρατήρηση πραγματοποίησε τις προάλλες προς την στήλη στέλεχος της αγοράς. "Η μετοχή του ομίλου Ιντεάλ ήταν για δύο χρόνια εκτός χρηματιστηρίου.  Γιατί δεν διαγράφηκε από το Χ.Α. όπως συνέβη με άλλες εταιρείες που έμειναν εκτός συναλλαγών και μάλιστα για μικρότερο διάστημα;"

Πράγματι, η διαπραγμάτευση των μετοχών της Ιντεάλ ανεστάλη τον Μάρτιο του 2005, παρά όμως τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν η εταιρεία παρέμεινε εντός χρηματιστηριακής κοινότητας και της επετράπη έπειτα από αύξηση μετοχικού κεφαλαίου η επιστροφή στο ταμπλό.

Δεν συνέβη το ίδιο με άλλες περιπτώσεις. Πιο χαρακτηριστική αυτή της Κορασίδης η διαπραγμάτευση των μετοχών της οποίας ανεστάλη στις 11/7/2005 και τελικά το Χ.Α. αποφάσισε τη διαγραφή της στις 14/3/07.

Η ειδησεογραφία της περιόδου είναι πλούσια από δημοσιεύματα περί προσπάθειας διάσωσης της εταιρείας, εξεύρεσης στρατηγικού επενδυτή και επαναχρηματοδότησης της εταιρείας. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν επετράπη αφού οι τράπεζες δεν χορήγησαν νέα δάνεια, με αποτέλεσμα η εταιρεία να κλείσει και πολλοί εργαζόμενοι να χάσουν τη δουλειά τους.

Υπάρχει όμως και δεύτερη περίπτωση, αυτή της Θεμελιοδομής η διαπραγμάτευση των μετοχών της οποίας ανεστάλη την ίδια ημέρα, στις 11/7/2005. Λιγότερο από δύο χρόνια μετά, το Χ.Α αποφάσισε την διαγραφή της (στις 14/3/07).

Και σε αυτή την περίπτωση, δεν χορηγήθηκαν νέα δάνεια. Μάλιστα με ανακοίνωσή της τον περασμένο Μάρτιο η Θεμελιοδομή ανέφερε ότι όταν ρυθμίσει τις οφειλές της "θα αντιμετωπίσει το θέμα της διαγραφής των μετοχών της από το Χρηματιστήριο Αθηνών".

Πως λοιπόν εξηγείται η περίπτωση της Ιντεάλ όπως την μεταφέρει ο συγκεκριμένος παράγοντας της αγοράς; Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις γύρω από την εταιρεία, λέει, γνωρίζουν την απάντηση.