Ούτε βήμα πίσω από τις απαιτήσεις του δεν κάνει το ΔΝΤ σε σχέση με το νέο Εργασιακό. Η άκαμπτη στάση του Ταμείου φάνηκε χθες για άλλη μία φορά κατά τη χθεσινή συνάντηση των ανωτάτων κλιμακίων των θεσμών με το οικονομικό επιτελείο, παρούσης της Υπ. Εργασίας κας. Έφης Αχτσιόγλου.

Συγκεκριμένα το ΔΝΤ επιμένει:

1)    Στην κατάργηση της προέγκρισης των ομαδικών απολύσεων από το κράτος, όπως ισχύει μέχρι σήμερα. Αντίθετα, η ελληνική πλευρά υποστηρίζει τη διατήρηση ή σε περίπτωση κατάργησής της, τη δημιουργία άλλων μηχανισμών "προστασίας" των εργαζομένων.

2)      Στην αύξηση του μέγιστου ορίου επιτρεπομένων ομαδικών απολύσεων σε επιχειρήσεις με 100 -300 άτομα προσωπικό από το 5% στο 10%. Η κυβέρνηση αντιστέκεται σε αυτό το ενδεχόμενο και παζαρεύει τη μη αύξηση του ορίου των απολύσεων με την κατάργηση της κρατικής προέγκρισής τους.

3)      Στη διατήρηση του υφισταμένου θεσμικού πλαισίου, σύμφωνα με το οποίο ο εθνικός κατώτατος μισθός θα καθορίζεται από το κράτος. Αντίθετα, η ελληνική πλευρά υποστηρίζει τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από τη ΓΣΕΕ, το ΣΕΒ και τους άλλους κοινωνικούς εταίρους, όπως ίσχυε έως το 2013, στα πλαίσια της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Ωστόσο, δεν φαίνεται να επιμένει πλέον επ΄ αυτού του αιτήματος, όπως και εκείνου περί αύξησης του κατώτατου μισθού των νέων έως 25 ετών (σ.σ. είναι 10% χαμηλότερος σε σχέση με εκείνο των εργαζομένων άνω των 25 ετών)

4)  Στη διατήρηση του υφισταμένου πλαισίου, σύμφωνα με το οποίο οι επιχειρησιακές συμβάσεις δύνανται να υπερισχύουν των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Η ελληνική πλευρά θεωρεί ως πρώτιστο ζήτημα την επαναφορά της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και στα μη μέλη των κλαδικών εργοδοτικών οργανώσεων.

Δ. Κατσαγάνης