Του Γ. Αγγέλη

Η ζύμωση και η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων προσέγγισης - που έχει συντελεστεί το τελευταίο δεκαήμερο στην Αθήνα, μεταξύ κυβέρνησης και "Θεσμών - στο EWG της Πέμπτης, θα κρίνει το κατά πόσο οι Υπ. Οικονομικών στις 20 Μαρτίου θα κάνουν ένα απλό απολογισμό ή "θα καταγράψουν σημαντική πρόοδο” στη διαπραγμάτευση. Από πλευράς ευρωπαϊκών "Θεσμών” καταγράφεται ισχυρή "ετοιμότητα για επιστροφή και συμφωνία ακόμα και την επομένη του EWG αν η Αθήνα το αποφασίσει...”.  

Προς το παρόν όμως το πλέον συγκεκριμένο αποτέλεσμα που έχει επιτευχθεί μετά από ασφυκτική πίεση, ειδικά από την πλευρά του ΔΝΤ, είναι σε δύο τομείς, τις ιδιωτικοποιήσεις και τον εξωδικαστικό συμβιβασμό. 

Το αποτέλεσμα και στους δύο αυτούς τομείς, παρ' ότι δεν αφορά στο κεντρικό "μέτωπο” φόροι – συντάξεις, εν τούτοις εκτιμάται ως ιδιαίτερα σημαντικό καθώς επιτρέπει να ξεμπλοκάρει η συζήτηση των προϋποθέσεων για το χρέος (ιδιωτικοποιήσεις) και το τραπεζικό. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι από σχεδόν 6 δισ. ευρώ που ήταν ο στόχος των αποκρατικοποιήσεων/ιδιωτικοποιήσεων στην τριετία 2016 – 2018 το μέχρι στιγμής οικονομικό αποτελέσματα μόλις αγγίζει το μισό δισ. ευρώ.  

Η λίστα των ιδιωτικοποιήσεων καταγράφει περί τις 19 περιπτώσεις κρατικής περιουσίας σε εταιρείες από το ΤΑΙΠΕΔ που μέσα στο επόμενο δίμηνο μπαίνουν στη διαδικασία πώλησης, αφού προηγουμένως κινηθούν οι αναθέσεις σε συμβούλους. 

Μεταξύ αυτών το 65% της ΔΕΠΑ, το 6% του ΟΤΕ, το 11% της ΕΥΔΑΠ, το 35% των ΕΛΠΕ, το 17% της ΔΕΗ, το 30% του Ελ. Βενιζέλος και το 23% της ΕΥΑΘ.

Προσέγγιση σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες έχει σημειωθεί και στο κομμάτι του εξωδικαστικού συμβιβασμού. 

Σε κάθε περίπτωση όμως από την πλευρά της κυβέρνησης επιμένουν στη θέση Τσακαλώτου ότι οι επιμέρους προσεγγίσεις ή ακόμα και συμφωνίες, δεν μπορούν να οριστικοποιηθούν αν δεν υπάρξει συμφωνία πακέτο που θα περιλαμβάνει και τις απαιτήσεις (ή όπως αυτές έχουν αναπροσαρμοσθεί μετά τις διαπραγματεύσεις) της ελληνικής πλευράς.

Αξιοσημείωτη είναι πάντως η άποψη που φαίνεται να κυριαρχεί στην κυβερνητική πλευρά. Σύμφωνα με αυτή, η ασφυκτική πίεση από την πλευρά του ΔΝΤ θεωρείται ότι είναι μέρος της τακτικής που έχει υιοθετήσει το Ταμείο, σε γνώση των ευρωπαϊκών "θεσμών”, σύμφωνα με την οποία πριν συμφωνήσει στην επιστροφή του στο ελληνικό πρόγραμμα έχει σαν στόχο να πετύχει το μέγιστο των υποχωρήσεων από ελληνικής πλευράς ειδικά στο μέτωπο των συνταξιοδοτικών δαπανών. 

Για τον λόγο αυτό μάλιστα στελέχη της κυβέρνησης – της γραμμής Τσακαλώτου - που εμπλέκονται στις διαδικασίες διαπραγμάτευσης προβλέπουν νέες στιγμές έντασης πριν από την ...τελική συμφωνία.