Γ. Δραγασάκης: Η καθυστέρηση οφείλεται στις αποκλίνουσες εκτιμήσεις των δανειστών

Τρίτη, 07-Φεβ-2017 19:05

Γ. Δραγασάκης: Η καθυστέρηση οφείλεται στις αποκλίνουσες εκτιμήσεις των δανειστών

"Η θέση μας είναι ότι η δεύτερη αξιολόγηση έπρεπε και μπορούσε να έχει ήδη ολοκληρωθεί. Διότι τα περισσότερα θέματα έχουν κλείσει και τα όποια θέματα μένουν ανοιχτά μπορούν να κλείσουν αν υπάρξει η πολιτική βούληση από όλες τις πλευρές” ανέφερε ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης, στην εκδήλωση-συζήτηση "Η θάλασσα, νέος ορίζοντας για την Ελλάδα;" που  πραγματοποιήθηκε στο Αμφιθέατρο του Μουσείου της Ακρόπολης.

"Η μοναδική αιτία και ο αποκλειστικός λόγος της καθυστέρησης οφείλεται σε αποκλίνουσες εκτιμήσεις μεταξύ των δανειστών σε ό,τι αφορά πτυχές του Προγράμματος" έκανε σαφές.

Ανέφερε ότι  "η Γερμανία και ορισμένες άλλες χώρες θεωρούν αναγκαία τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό Πρόγραμμα, αρνούνται όμως τις εκτιμήσεις του Ταμείου για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, άρα και την ανάγκη περαιτέρω ελάφρυνσής του. Το ίδιο το ΔΝΤ ενώ υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει υποφέρει από υπερβολική λιτότητα, συστήνει πρόσθετα μέτρα. Το ίδιο συνέβη πέρυσι με την πρώτη αξιολόγηση και επαναλαμβάνεται και τώρα".

Επισήμανε ότι και "στην ίδια τη Γερμανία πάλι, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για το ελληνικό Πρόγραμμα, ακόμη και εντός του κυβερνητικού συνασπισμού, όπως έδειξε η δημοσιοποίηση επιστολής του Αντικαγκελάριου Γκάμπριελ στην Καγκελάριο Μέρκελ. Τέλος, όπως έδειξε και η σημερινή ανακοίνωση του ΔΝΤ, διαφορετικές εκτιμήσεις υπάρχουν ακόμη και στο εσωτερικό του Ταμείου".

Πρωτοβουλία εντός της εβδομάδος;
 
Ο αντιπρόεδρος επισήμανε ότι  "παρά τις αντιφάσεις αυτές όμως, η θέση μας ήταν και παραμένει ότι ασφαλώς και μπορεί να υπάρξει διέξοδος και μάλιστα το συντομότερο δυνατό. Διότι ο χρόνος αποτελεί κρίσιμη παράμετρο. Η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης θα αποτελέσει ένα ισχυρό σήμα για τη θετική έκβαση του όλου Προγράμματος".

Και πρόσθεσε ότι "ελπίζουμε ότι το επόμενο διάστημα, ίσως και εντός της εβδομάδας, θα υπάρξουν εκείνες οι θεσμικές πρωτοβουλίες και οι σχετικές διαδικασίες, οι οποίες θα δρομολογήσουν λύση και θα οδηγήσουν σε διέξοδο εντός του  Φεβρουαρίου".

Κάνοντας μία αναδρομή ανέφερε ότι όλοι αναγνωρίζουν ότι το πρώτο Μνημόνιο απέτυχε επιφέροντας δραματικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες,   και μίλησε για " δραματική πτώση των εισοδημάτων και την ιστορικά υψηλή ανεργία".

Αντιθέτως "σήμερα συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις ώστε το σε ισχύ Πρόγραμμα να ολοκληρωθεί στην ώρα του, το καλοκαίρι του 2018, όπως προβλέπεται, υπό τον όρο ότι δε θα επιβαρυνθεί το περιεχόμενό του με νέα μέτρα πέραν των συμφωνηθέντων". Και δεν το λέμε μόνο εμείς αυτό, επισήμανε,  το λέει και ο επίτροπος Πιέρ Μοσκοβισί, ανέφερε.

Επισήμανε ότι  "όλοι οι ευρωπαϊκοί παράγοντες, αλλά και η σοσιαλιστική ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου, καθώς και οι ομάδες των Οικολόγων και της Αριστεράς, αναγνωρίζουν αυτά τα θετικά αποτελέσματα  και παίρνουν θέση υπέρ της άμεσης ολοκλήρωσης της δεύτερης αξιολόγησης" ενώ "μόνο στο εσωτερικό της χώρας υπάρχουν φωνές που εύχονται το αντίθετο στο όνομα της όποιας μικροκομματικής ιδιοτέλειας".
 
Αλαζονικές συμπεριφορές
 
Άσκησε όμως και κριτική στους θεσμούς. Είπε ότι "η ελληνική κυβέρνηση έχει βεβαίως τις δικές της απόψεις για τις θέσεις και για το ρόλο των διάφορων θεσμών και παραγόντων στο ελληνικό Πρόγραμμα καθώς και για συμπεριφορές που σε ορισμένες περιπτώσεις χαρακτηρίζονται από αλαζονικές, υποτιμητικές  "νεοαποικιακές" λογικές. Όμως αυτό που προέχει την παρούσα στιγμή δεν είναι ο επιμερισμός ευθυνών αλλά να αναζητηθούν εκείνα τα σημεία ισορροπίας που μπορούν να συνθέσουν ένα προωθητικό συμβιβασμό στη βάση της αμοιβαιότητας,  μια θετική διέξοδο που χωρίς να συνιστά παραβίαση αρχών, θα διασφαλίζει τη θετική προοπτική, την ολοκλήρωση του Προγράμματος, την επιτάχυνση της ανάκαμψης και της απασχόλησης,  την έξοδο εν τέλει από την κρίση. Για αυτό θα είναι όχι μόνο προς όφελος της Ελλάδας αλλά και προς όφελος ολόκληρης της Ευρώπης".

Μίλησε για ένα ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον ακραίας αβεβαιότητας μετά το Brexit και την προεδρική αλλαγή στις ΗΠΑ. "Το μέλλον της Ευρώπης ξανατίθεται, με νέους όρους, ως ένα υπαρξιακό ερώτημα κατεύθυνσης και προσανατολισμού. Και επειδή ακούμε διάφορα περί Ευρώπης πολλών ή λίγων ταχυτήτων, το κρίσιμο θέμα δεν είναι οι ταχύτητες, αλλά οι ιεραρχίες και πώς αυτές κτίζονται, οι αποφάσεις και πώς αυτές λαμβάνονται, η διανομή και αναδιανομή του ρίσκου και του οφέλους της ενοποίησης και υπέρ ποιων γίνονται" επισήμανε.

Έκανε ειδική αναφορά στο θέμα της συζήτησης, λέγοντας ότι " οι θάλασσες και τα νησιά μας με όλο το πολιτισμικό, οικολογικό και φυσικό πλούτο τους αποτελούν ένα κεντρικό συστατικό της ταυτότητας της χώρας" και μίλησε για "πιο αναβαθμισμένη, κεντρική - θα έλεγα - θέση στο νέο υπόδειγμα ανάπτυξης" για την νησιωτικότητα.

Μίλησε για την ανάγκη θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού και για την "αυξανομένη οικονομική  σημασία των θαλασσών και τους κίνδυνους άναρχης και καταστροφικής εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων".
 
Ανοικτό το ενδεχόμενο για θετικές εκπλήξεις στο πεδίο των υδρογονανθράκων
 
Επιστημονικές απόψεις και ενδείξεις υποστηρίζουν ότι το κεφαλαίο  "της ύπαρξης σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, παραμένει ενεργό και ανοιχτό ακόμη και σε θετικές εκπλήξεις  για τη χώρα μας και αυτό επιβάλλει τη θεσμική και οργανωτική προετοιμασία για να ανταποκριθούμε συγκροτημένα στις όποιες εξελίξεις. Βεβαίως, το θέμα αυτό συνδέεται και με την οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ), όμως και εκεί που οι σχετικές οριοθετήσεις έχουν γίνει, κρίσιμος είναι ο ρόλος του θαλασσιού χωρικού σχεδιασμού" επισήμανε. Μίλησε και  για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής για την  θέσπιση Πλαισίου για το Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό.
 
Απολογισμός – κριτική
 
Σε έναν απολογισμό,  είπε ότι το 2010 δε χρεοκόπησε απλά μια  ανέμελα ελλειμματική δημοσιονομική διαχείριση, αλλά όλο το μοντέλο ανάπτυξης,  ένα κλειστό σύστημα, ένα "καρτέλ" δικομματικής εξουσίας που είχε υπό τον αποκλειστικό έλεγχό του το κράτος, τους ευρωπαϊκούς πόρους, τις τράπεζες, τα ΜΜΕ και άλλους μηχανισμούς της πολιτικής, της επικοινωνιακής και της οικονομικής εξουσίας.  

Δ. Καδδά