Τους βασικούς κινδύνους που απορρέουν από την αντισυμβατική και κάπως σπασμωδική ρητορική και συμπεριφορά του Donald Trump απαριθμεί η Berenberg. Σύμφωνα με τον οίκο, εγείρονται σημαντικοί πολιτικοί και οικονομικοί κίνδυνοι που συνδέονται με τα εξής:

Σύγκρουση με την Κίνα; Η ασυνήθιστα σκληρή και αρκετά συνεπής ρητορική του Trump εναντίον της Κίνας εγείρει σοβαρό κίνδυνο η αντιπαράθεση με την Κίνα να ξεφύγει από τα όρια της συνηθισμένης, ασήμαντης διαφωνίας για το εμπόριο. Μπορεί απλά να προσπαθεί να εξασφαλίσει μια καλή διαπραγματευτική θέση ώστε να πετύχει τελικά μια καλή συμφωνία με το Πεκίνο. Ωστόσο, η πιθανότητα παρερμηνείας των προθέσεων των δύο πλευρών οι οποίες προσεγγίζουν πολύ διαφορετικά τις πολιτικές είναι αυξημένη. Τυχόν, μεγάλη αντιπαράθεση μεταξύ της Κίνας και των ΗΠΑ θα τράνταζε την παγκόσμια πολιτική. 

Συμφωνία με τον Putin; Με τον ίδιο τρόπο που το παρακάνει στην κριτική του για την άνοδο της Κίνας, ο Trump δείχνει να υποτιμά τον κίνδυνο για την ειρήνη από μια οικονομικά λαβωμένη Ρωσία. Εάν έρθει υπερβολικά κοντά με τη Ρωσία, επιδοκιμάζοντας de facto την εισβολή της στην Ουκρανία με άρση των κυρώσεων, ενδέχεται να ενθαρρύνει περαιτέρω τη ρωσική επιθετικότητα ή ακόμη και μια ολοκληρωμένη στρατιωτική επίθεση. Αυτό θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει το ευρωπαϊκό τόξο των ευάλωτων χωρών, από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα και τον Καύκασο. Η κατάσταση θα μπορούσε να επιδεινωθεί εάν εγείρει αμφιβολίες για την αμοιβαία δέσμευση άμυνας του ΝΑΤΟ την οποία αποκάλεσε "παρωχημένη". Ευτυχώς, σημειώνει η Berenberg, που η ομάδα του Trump έχει περιορίσει τη ρητορική υπέρ της Ρωσίας τις τελευταίες εβδομάδες.

Μέση Ανατολή: Η περιοχή είναι ένα παγκόσμιο φυτώριο σύγκρουσης καθώς ένας ραγδαία αυξανόμενος αριθμός νέων αντιμετωπίζει περιορισμένες δυνατότητες εξαιτίας των συχνά ακατάλληλων πολιτικών καθεστώτων, της σοβαρής διαρθρωτικής ακαμψίας και των άστοχων οικονομικών πολιτικών. Οι πολιτικές του δυτικού κόσμου στην περιοχή τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχουν φέρει καταστροφικά αποτελέσματα. Είναι πιθανό μερικές από τις συγκρούσεις -κυρίως στη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη- να γίνουν λιγότερο καταστροφικές στο εγγύς μέλλον, τουλάχιστον για λίγο. 

Παρολ’ αυτά, αν οι ΗΠΑ και οι πιο αποστασιοποιημένοι Ευρωπαίοι παίκτες αρχίσουν και πάλι τα λάθη, θα είναι η Ευρώπη, παρά οι ΗΠΑ, αυτή που θα επηρεαστεί περισσότερο από την αναταραχή στη γειτονιά της, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής περαιτέρω αύξησης της ροής προσφύγων.

Προστατευτισμός: Ο ήπιος προστατευτισμός είναι φυσιολογικός, δυστυχώς. Καθώς η Κίνα προσπαθεί να αντιμετωπίσει την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα σε ορισμένους κλάδους της, συμπεριλαμβανομένης της χαλυβουργίας, ο αριθμός των αμερικανικών και ευρωπαϊκών μέτρων αντιντάμπινγκ κατά των κινεζικών εισαγωγών αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια. Ο θάνατος της εμπορικής συμφωνίας TPP με χώρες της Ασίας και των διαπραγματεύσεων για το σύμφωνο ΤΤΙΡ με την Ευρώπη ήταν τα πιο ατυχή γεγονότα. Οι ΗΠΑ και οι επίδοξοι εταίροι της χάνουν μια σπουδαία ευκαιρία να αυξήσει τις αμοιβαία επωφελείς συναλλαγές τους και να διαμορφώσουν τους μελλοντικούς κανόνες του παγκόσμιου εμπορίου, όσο ακόμα μπορούν. 

Επιλεκτικός εγχώριος παρεμβατισμός: οι πιέσεις προς τις επιχειρήσεις να επενδύσουν στις ΗΠΑ παρά στο Μεξικό μπορούν να λειτουργήσουν ως ένα καλό σόου. Αλλά αποδυναμώνουν τη συνολική ελκυστικότητα των ΗΠΑ ως ένα μέρος που θες να επενδύσεις. Οι επιχειρήσεις ίσως το σκεφτούν διπλά για να εκτεθούν σε τέτοιο αμερικανικό ρίσκο. Αντίστοιχοι "παλμοί" μπορεί να μεταδοθούν και στο εξωτερικό. Για τον κόσμο και τις ΗΠΑ, οι προσπάθειες να μεταφερθούν στις ΗΠΑ οι δραστηριότητες που μπορούν να γίνουν πιο αποτελεσματικά στο εξωτερικό είναι παιχνίδι αρνητικού αθροίσματος.

Σεβασμός για τους κανόνες και τους θεσμούς: Στην καριέρα του μέχρι σήμερα, ο Trump έχει επιδείξει περιορισμένο σεβασμό για τους κανόνες και τους θεσμούς, για να το πούμε ευγενικά. Εάν ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος υπονομεύσει την εμπιστοσύνη στους κανόνες και τους θεσμούς, θα αυξήσει τα κόστη συναλλαγών για τις επιχειρήσεις που δεν μπορούν πλέον να στηριχτούν σε τέτοιους κανόνες και θεσμούς το ίδιο με πριν. Εάν για παράδειγμα, αποδυναμώσει την εξουσία και τους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, το παγκόσμιο εμπόριο θα μπορούσε να μειωθεί. Αυτή η ζημιά θα γίνει περισσότερο αισθητή από τους μικρότερους παίκτες και χώρες που στηρίζονται περισσότερο σε κανόνες και θεσμούς από τις μεγάλες ΗΠΑ.