Της Δήμητρας Καδδά 

Οι 10 ημέρες που απομένουν έως τη σύνοδο των ΥΠΟΙΚ της 26ης Ιανουαρίου θεωρείται πλέον ότι είναι ο πιο κρίσιμος πολιτικός χρόνος για τη 2η αξιολόγηση, η οποία παραμένει – προς το παρόν - κυριολεκτικά στον "πάγο".

Επιχειρείται εντός και εκτός Ελλάδος –αλλά από τελείως διαφορετικές αφετηρίες και θέσεις– να υπάρξει μία συμβιβαστική πλατφόρμα/αντιπρόταση έως το Eurogroup, ούτως ώστε να καταστεί εφικτή εν συνεχεία η επιστροφή των επικεφαλής των κλιμακίων των θεσμών στην Αθήνα με "εντολή" για μία πρώτη τεχνική συμφωνία έως τις 20 Φεβρουαρίου (που θα συνεδριάσουν εκ νέου οι ΥΠΟΙΚ).

Και πλέον όπως αναφέρουν αρμόδιες πηγές, το "μπαλάκι" έχει περάσει στο ελληνικό "τερέν" που θα πρέπει να "δώσει" ένα πακέτο πρόσθετων παραχωρήσεων που να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις συμβιβαστικής λύσης μεταξύ των απαιτήσεων της ευρωζώνης και του ΔΝΤ. 

Αυτός όμως ο συμβιβασμός, θα πρέπει να περιλαμβάνει πιο "σκληρές" λύσεις όχι μόνο για το πακέτο των μεταρρυθμίσεων με κορωνίδα το εργασιακό, αλλά και για το πακέτο των νέων μέτρων (προ και μετά του 2018) με το αφορολόγητο αλλά και τον ΦΠΑ στο επίκεντρο.
 
Το plan Β και ο Ιούνιος
 
Η προσπάθεια για επανεκκίνηση διαπραγματεύσεων για συμφωνία μέσα στον Φεβρουάριο είναι το "καλό" χρονικά (αν και σίγουρα επώδυνο πολιτικά/οικονομικά) σενάριο.

Αν αυτό το χρονοδιάγραμμα δεν αποδειχθεί τελικά εφικτό, τότε θεωρείται ότι τα χρονικά περιθώρια στενεύουν ασφυκτικά καθώς ο εκλογικός κύκλος ανά την Ευρώπη θα αρχίσει (15/3 στην Ολλανδία). Και εκφράζονται φόβοι ότι το σενάριο του Ιουνίου χωρίς συμφωνία και δόσεις ενισχύεται… σημαντικά με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Οι πιέσεις εντείνονται και φανερώθηκαν σήμερα από νέα "βροχή" λεκτικών πιέσεων.

Ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έκανε σαφές ότι το υφιστάμενο πρόγραμμα "συμφωνήθηκε με την προσδοκία ότι θα συμμετείχε το ΔΝΤ". Και ότι αν αυτό αλλάξει τότε θα πρέπει πρώτα η γερμανική Bundestag  "να συμφωνήσει εάν εγκρίνει ή όχι τη διαπραγμάτευση ενός νέου προγράμματος". Και όπως είπε χαρακτηριστικά "δεν θα το συνιστούσα αυτό στην ελληνική κυβέρνηση".

Αλλά και ο  επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ μίλησε νωρίτερα για την ανάγκη εκ νέου έγκρισης από την γερμανική Βουλή μίας συμφωνίας χωρίς το ΔΝΤ, επαναλαμβάνοντας ότι οι θεσμοί της ΕΕ θέλουν να μετάσχει.  
 
"Κόφτης"  με αφορολόγητο, εργασιακό και ενεργειακό
 
Έτσι,  τα μέτωπα μαίνονται και περιλαμβάνουν το εργασιακό, το ενεργειακό, το δημοσιονομικό "κενό" 200-700 εκατ ευρώ για το 2018 (σ.σ. ζητείται από πλευράς θεσμών να καλυφθεί με περικοπές στα επιδόματα, η κυβέρνηση επιμένει ότι καλύπτεται από την υπεραπόδοση φόρων και επιχειρείται  να βρεθεί η… συμβιβαστική λύση), αλλά και για την "μεγάλη" συμφωνία επί των μέτρων/πλεονασμάτων μετά το 2018 και για το χρέος που θέλει ως "πακέτο" η Αθήνα.

Η επίσημη ελληνική θέση, όπως εκφράστηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και χθες, δεν… πλησιάζει τις θέσεις των δανειστών. Ανέφερε ότι "αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει αύξηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, δεν υπάρχει καμία πρόθεση για κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις κύριες συντάξεις που δόθηκαν έως την ημερομηνία ψήφισης του νέου ασφαλιστικού νόμου, ούτε οποιαδήποτε απόφαση για την ένταξη της μείωσης του αφορολόγητου στον αυτόματο δημοσιονομικό διορθωτή".

Και τούτο όταν μετά τις δηλώσεις Σόιμπλε την προηγούμενη εβδομάδα έχει γίνει σαφές ότι ένας συμβιβασμός – με ή χωρίς το ΔΝΤ – θα περιλαμβάνει ισχυρές παραχωρήσεις από την πλευρά της Αθήνας.

Πάντως, πληροφορίες αναφέρουν ότι εδώ και καιρό τα σενάρια για παρεμβάσεις με επίκεντρο το αφορολόγητο τίθενται επί τάπητος από το ελληνικό διαπραγματευτικό επιτελείο. Και τούτο διότι μία μείωση του αφορολογήτου έχει μεγάλη δημοσιονομική απόδοση (υπολογίζεται από ελληνικές πηγές ότι για παράδειγμα μία μείωση στα 8.200 ευρώ περίπου από 8.636 σήμερα φέρνει πρόσθετα έσοδα περί τα 300 εκατ. ευρώ. Και παράλληλα παραμένουν στο τραπέζι και τα σενάρια για παρεμβάσεις σε ΦΠΑ, σε φοροαπαλλαγές, σε κοινωνικά επιδόματα ή στο κόστος μισθοδοσίας του δημοσίου αλλά και στις συντάξεις (με την κυβέρνηση πάντως να συνεχίζει να "προτιμά" τα φορολογικά μέτρα).

Η ελληνική πλευρά όχι μόνο επιχειρεί να αποφύγει νέα μέτρα για το 2018, αλλά και αναζητεί τη συμβιβαστική φόρμουλα για τη συμφωνία επί των πλεονασμάτων/μέτρων για μετά το 2018 με επίκεντρο μια τροπολογία που θα φέρει τον ενισχυμένο "κόφτη". Το σχέδιο (που προς το παρόν δεν θεωρείται επαρκές από τον Γερμανικό άξονα) προβλέπει ότι η κυβέρνηση θα παρατείνει τη διάρκεια του "κόφτη" μετά το 2018, αλλά και θα τον διευρύνει έτσι ώστε πέρα από τη δέσμευση για περικοπή δαπανών (ήδη υπάρχει στην ρύθμιση του 2016 πρόβλεψη και για περικοπή συντάξεων), θα καλύψει και το πεδίο των αυξήσεων φόρων, ακόμη και με αναφορά περί μείωσης του αφορολογήτου ή/και αύξησης του ΦΠΑ. 

Και μέσα στις επόμενες ημέρες αναζητείται μία λύση αποδεκτή στο τερέν του Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου που να είναι όμως και ανεκτή πολιτικά/κοινωνικά και εντός των συνόρων...