Της Αλεξάνδρας Γκίτση
  

"Την Κυριακή το βράδυ θα έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για το πως και πότε θα κλείσει η διαπραγμάτευση για τον εξωδικαστικό μηχανισμό (σ.σ. αφορά τη διευθέτηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών σε Δημόσιο, Ασφαλιστικά Ταμεία, Τράπεζες, Προμηθευτές, κ.α.). Αυτή τη στιγμή διαβάζουμε πίνακες και αναλύουμε τα χρέη των επιχειρήσεων προς δημόσιο, τράπεζες και ιδιώτες", έλεγε χθες στο Capital.gr στέλεχος που μετέχει στις διαπραγματεύσεις με του Θεσμούς, που συνεχίζονται σήμερα και αύριο σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων.

Ο στόχος της ελληνικής πλευράς είναι να λειανθούν οι οποίες διαφορές υπάρχουν –σ.σ. η μεγαλύτερη απόκλιση μεταξύ των δύο πλευρών παραμένει το θέμα με τους παρακρατούμενους φόρους και αν αυτοί θα μπουν εν τέλει στον "κόφτη"- προκειμένου να κλείσει η διαπραγμάτευση άμεσα, να συνταχθεί το τελικό κείμενο του νομοσχεδίου και αυτό να οδεύσει προς ψήφιση στη Βουλή.

Το σχέδιο του εξωδικαστικού μηχανισμού, που αποτελεί μεν πεδίο "μάχης" με τους θεσμούς, αλλά με – κοινό – στόχο τη συμφωνία, ανοίγει τον δρόμο για "κούρεμα" ληξιπρόθεσμων οφειλών σε Δημόσιο, Ασφαλιστικά Ταμεία και Τράπεζες, Προμηθευτές, κ.α., που μπορεί να φτάσει έως το 40%, για 400.000 επιχειρήσεις που εν δυνάμει μπορούν να ενταχθούν σε αυτόν υπό την προϋπόθεση ότι κριθούν "βιώσιμες”, όπως γράφει το Κεφάλαιο που κυκλοφορεί.

Βέβαια θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε πως η οποία λύση συμφωνηθεί μεταξύ των πιστωτών και της εταιρείας, θα αφορά τη συγκεκριμένη και μόνο περίπτωση, και θα είναι προϊόν διαπραγμάτευσης μεταξύ των εμπλεκομένων πλευρών. Η λύση π.χ. μπορεί να περιλαμβάνει πολυετείς επιμηκύνσεις της περιόδου αποπληρωμής, "κούρεμα" μέρους των οφειλών ή και άλλες μορφές ρύθμισης ή αναδιάρθρωσης του χρέους των επιχειρήσεων, αλλά και ένεση ρευστότητας από τον επιχειρηματία ή από στρατηγικό επενδυτή, αν και εφόσον υπάρχει στην εικόνα, κ.α.. 

Επίσης μια ακόμη λεπτομέρεια, που αξίζει να επισημανθεί, είναι πως η ένταξη των επιχειρήσεων με ληξιπρόθεσμες οφειλές στον συγκεκριμένο μηχανισμό δεν θα είναι υποχρεωτική αλλά προαιρετική. Δηλαδή κάποιος επιχειρηματίας μπορεί να επιλέξει να μην ενταχθεί σε αυτόν. Βέβαια στο προσχέδιο που έχει συντάξει η ελληνική πλευρά προβλέπεται πως αίτηση για την υπαγωγή στον εξωδικαστικό μηχανισμό των επιχειρήσεων, που έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη σε Δημόσιο, Ασφαλιστικά Ταμεία, Τράπεζες, Εργαζόμενους, Προμηθευτές, κ.α., μπορούν να υποβάλλουν και οι πιστωτές αυτών.

 Τα πρόσθετα "αγκάθια"

Οι παρακρατούμενοι φόροι και πως αυτοί θα αντιμετωπίζονται, δηλαδή αν θα μπορούν εν τέλει να κουρεύονται, ή η διάρκεια ισχύς του νόμου, δεν είναι τα μοναδικά προβλήματα στη διευθέτηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών. Το ζήτημα των ποινικών, κυρίως, ευθυνών παραμένει ως ένα από τα βασικά αναχώματα στην εξεύρεση λύσεων διαχείρισης κυρίως των τραπεζικών οφειλών επιχειρήσεων, αλλά επίσης και στη διαγραφή απαιτήσεων του δημοσίου στο βαθμό που εκπρόσωποι του έχουν την προβλεπόμενη από το Νόμο συμμετοχή στη λήψη ή υλοποίηση σχετικών αποφάσεων. Αυτό επεσήμανε στο πρόσφατο εβδομαδιαίο δελτίο του ο ΣΕΒ, ο οποίος ανέδειξε και το ζήτημα της φορολογικής αντιμετώπισης των επιπτώσεων διαγραφών ως προς τις τράπεζες και τους προμηθευτές το οποίο και αυτό με τη σειρά του παραμένει σε μεγάλο βαθμό άλυτο ως σύνολο. Για τις τράπεζες, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, είναι επιβεβλημένο να υπάρξει μια εύλογη δυνατότητα συμψηφισμού με μελλοντικά κέρδη, η οποία μάλιστα να καλύπτει τυχόν επιπτώσεις που θα έχουν εύλογες διαγραφές στα εποπτικά κεφάλαια. 

 Και τα διδάγματα της ιστορίας

Η θέσπιση εξωδικαστικού συμβιβασμού, μεταξύ υπερχρεωμένου οφειλέτη και των πιστωτών αυτού, δεν αποτελεί κάτι καινούργιο. Κάτι αντίστοιχο είχε επιχειρηθεί το 2010 με την ψήφιση του Νόμου Κατσέλη για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Ο νόμος 3869/2010 (ΦΕΚ 130/Α/3.8.2010) για τη ρύθμιση των οφειλών των υπερχρεωμένων καταναλωτών προέβλεπε στην αρχική του μορφή ως υποχρεωτική για τη δικαστική ρύθμιση των χρεών, ληξιπρόθεσμων και μη, την προηγούμενη προσπάθεια του οφειλέτη για την επίτευξη εξώδικου συμβιβασμού με τους πιστωτές του. Εκείνη η απόπειρα είχε αποτύχει όπως λένε νομικοί κύκλοι διότι οι τράπεζες δεν απαντούσαν στα υποχρεωτικά τότε αιτήματα των οφειλετών και ακόμη σπανιότερα επέρχετο εξωδικαστικός συμβιβασμός. Βέβαια από τότε έχουν περάσει αρκετά χρόνια, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί δραματικά και ο στόχος όλων είναι πλέον να διώξουν αφ ενός τους "σκελετούς" από τα συρτάρια τους και αφ ετέρου να κάνουν restart με όσες επιχειρήσεις κριθούν βιώσιμες και αρχίσουν να εξυπηρετούν τις υποχρεώσεις τους με βάση τη συμφωνία που θα επιτευχθεί.