Οι "εκτιμήσεις” για την αυριανή απόφαση της Fed, για αύξηση ή μη των επιτοκίων, φαίνεται να κλίνουν με μεγάλες πιθανότητες σε μία νέα αναβολή όσον αφορά το δεύτερο βήμα μετά από εκείνο του Δεκέμβρη του 2015.

Οι λόγοι γι΄ αυτό είναι τρεις και στη… σκιά υπάρχει ένας τέταρτος. 

Στην πλειοψηφία τους τα μέλη της Fomc που θα αποφασίσουν για το αν και πότε θα πρέπει να αυξηθούν τα επιτόκια της Fed προς το παρόν συμφωνούν ότι η αμερικάνικη οικονομία βελτιώνεται μεν αλλά με ποιοτικά στοιχεία που συνάδουν με μία αύξηση του κόστους του χρήματος, τα διατραπεζικά επιτόκια (libor) έχουν ήδη αρχίσει να "τσιμπάνε” και από μία άποψη έχουν κάνει σιωπηρά τη δουλειά της Fed. 

Τέλος μία τόσο σημαντική οικονομική απόφαση όπως αυτή της αύξησης των επιτοκίων δεν είναι εύκολο να παρθεί μόλις δύο μήνες πριν από ένα πολιτικό γεγονός όπως αυτό των αμερικάνικων προεδρικών εκλογών. Είναι προφανές ότι η Fed δεν μπορεί να αγνοήσει τις προεδρικές εκλογές...

Στη σύνθεσή τους αυτοί οι τρεις λόγοι εμφανίζονται αρκετά ισχυροί για να οδηγήσουν σε μία νέα αναβολή της δεύτερης στη σειρά αύξησης των επιτοκίων.

Υπάρχει όμως και ένας τέταρτος λόγος που παραμένει στη σκιά, αλλά αποδεικνύεται εξαιρετικά ισχυρός. Ίσως περισσότερο ισχυρός από ό,τι είχε αποδειχθεί στις κινήσεις των τραπεζών το 2009. Η δηλωμένη ανησυχία των κεντρικών τραπεζιτών έχει να κάνει με το γεγονός ότι μία αύξηση των αμερικάνικων επιτοκίων, όσο μικρή και αν είναι θα αποτελέσει το "σύνθημα” για μία κατακόρυφη ισχυροποίηση των ήδη καταγεγραμμένων τάσεων φυγής κεφαλαίων από την περιφέρεια. 

Μία τάση για την οποία η αμφιβολία αδυναμίας αντιμετώπισής της από τις άλλες κεντρικές τράπεζες είναι ήδη ισχυρή. Εξ ού και η μεγάλη αδημονία τα τελευταία 24ωρα για το τι μπορεί να αποφασίσει αύριο η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας...

Οι προσδοκίες της Αθήνας και τα παράδοξα του ελληνικού καπιταλισμού.

Όταν το 2014 η Fed αποφάσισε ότι είχε έρθει η ώρα να δρομολογήσει την αντιστροφή της νομισματικής της πολιτικής βάζοντας μπροστά τον σταδιακό "κόφτη” στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, το περιβόητο tapering, η τάση επιστροφής κεφαλαίων προς τα μητροπολιτικά κέντρα που γεννήθηκε περνούσε και μέσα από τις αγορές της Ευρωζώνης. Κάπου μέσα σ' αυτή την διαδρομή ένα ελκυστικό σημείο αναφοράς ήταν και η Ελλάδα καθώς το Eurogroup ενόψει και των Ευρωκλογών είχε δώσει το πράσινο φως στην Αθήνα για την αξιολόγηση και την έξοδο στις αγορές. 

Το κλίμα ενώ διατηρούσε τους κινδύνους για την Ελλάδα εν τούτοις καλλιεργούσε την βεβαιότητα στις αγορές ότι οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων ήταν μία καλή ευκαιρία που σε λίγο – λόγω της βελτίωσης της κατάστασης – θα έπαυε να υπάρχει.  

Σ' αυτό το κλίμα εμφανίσθηκε η "ιδέα” του success story και η πολύ καλή υποδοχή των πενταετών ομολόγων από τις αγορές...

Βέβαια όπως όλοι θυμούνται οι εκλογές ήρθαν, η κατάσταση άρχισε να αντιστρέφεται διεθνώς και στην Ελλάδα. Και πολύ σύντομα το επόμενο εγχείρημα εξόδου στις αγορές (τριετές ομόλογο) σχεδόν κόπηκε στην μέση από το χρεοστάσιο της Banco Espirito Santo...

Στο μεταξύ όμως το "σφίξιμο” της νομισματικής πολιτικής από την Fed άφηνε με την φυγή κεφαλαίων "τρύπες” στις διεθνείς αγορές τις οποίες έτρεξαν να κλείσουν οι άλλοι κεντρικοί τραπεζίτες με πρώτο τον κ. Ντράγκι που αναγνώρισε έγκαιρα τον κίνδυνο για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα... 

Και η πολιτική των αρνητικών επιτοκίων δρομολογήθηκε. 

Αλλά ήδη για τις αγορές μέσα στην τάση φυγής που πολλαπλασιάσθηκε από τον Δεκέμβρη του 2015, (όταν η Fed όχι μόνο έκοψε το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης από το φθινόπωρο του 2014), αλλά και έκανε την πρώτη αύξηση επιτοκίων, οι διαδρομές της μεγάλης εξόδου άρχισαν να παρακάμπτουν τα ναρκοπέδια του ευρωπαϊκού νότου. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρα από τα ελληνικά ομολόγα, η "αποφυγή” αγορών κάθε ευρωπαϊκού τίτλου που είναι εκτός του πλαισίου τίτλων που αγοράζει η ΕΚΤ, βγάζει μάτι... 

Ειδικά σε ορισμένους τίτλους χωρών όπως η Πορτογαλία και η Ιταλία.
Αυτό είναι η νέα "κατάσταση” η τόσο διαφορετική από εκείνη της άνοιξης του 2014.  Κατά πως εκτιμούν στις αναλύσεις τους οι επενδυτικές τράπεζες – ακόμα και εκείνες που για εξωγενείς λόγους βγάζουν τον κίνδυνο του grexit από τα χαρτιά τους – η ελκυστικότητα των ελληνικών αποδόσεων δεν είναι πλέον αρκετή για να προσελκύσει έστω και μεταβατικά τους κυνηγούς υψηλών αποδόσεων, όπως το 2014. 

Γιατί; Γιατί οι ροές κεφαλαίων βρίσκουν ένα διαφορετικό περιβάλλον στην Ευρωζώνη από εκείνο του 2014 τόσο σε επίπεδο νομισματικής πολιτικής, όσο και σε επίπεδο γεωπολιτικής ασφάλειας. Ειδικά μετά το brexit και την κατακόρυφη άνοδο των φυγόκεντρων δυνάμεων στην Ε.Ε. Και διαφοροποιούν σε νέες κατευθύνσεις το κυνήγι των αποδόσεων.

Η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές δεν μπορεί πλέον να γίνει με όρους 2014, ακόμα και αν αύριο –που δεν θα το κάνει– η Fed αποφασίσει την αύξηση των επιτοκίων…