Του Γ. Αγγέλη 

Σε ένα διεθνές περιβάλλον "που κυριαρχεί η επενδυτική αποστροφή από τον κίνδυνο", η εγχώρια οικονομία "δεν μπορεί να προσελκύσει ουσιαστικές μεσο-μακροπρόθεσμες επενδύσεις...".  Στην εκτίμηση αυτή συγκλίνουν διαχειριστές ξένων Funds που έχουν παρ' όλα αυτά εντάξει στην "οθόνη" το τελευταίο εξάμηνο το ενδεχόμενο επενδυτικών κινήσεων στον ελλαδικό χώρο, εξαιτίας των εξαιρετικά χαμηλών τιμών τόσο στις επενδύσεις χαρτοφυλακίου όσο και στην αγορά ακινήτων. 

Το Capital.gr απευθύνθηκε σε στελέχη επενδυτικών funds που για επαγγελματικούς αλλά και προσωπικούς λόγους (διακοπές) βρέθηκαν στην Ελλάδα τις τελευταίες εβδομάδες (σ.σ. ορισμένοι εξ αυτών είχαν προγραμματισμένες ενδιαφέρουσες συναντήσεις με αρμόδια κυβερνητικά στελέχη) και... συνέλεξε τις ακόλουθες εκτιμήσεις.

* Η αβεβαιότητα φαίνεται να διαχέεται πλέον στο διεθνές περιβάλλον με όρους που δεν επιτρέπουν ασφαλείς εκτιμήσεις και άμεσους επενδυτικούς προσανατολισμούς.

* Οι κεντρικές τράπεζες έχουν αποτύχει προς το παρόν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον επενδυτικής αισιοδοξίας και οι μεγάλες οικονομίες της Ευρωζώνης διολισθαίνουν σε μία κατάσταση που δεν απέχει από την "χρόνια στασιμότητα”. 

* Οι συναλλαγματικές ισοτιμίες κινούνται σε ένα περιβάλλον μεγάλης αβεβαιότητας ιδιαίτερα όσον αφορά τη σχέση δολαρίου - ευρώ - στερλίνας, με ορισμένους αναλυτές να υποστηρίζουν ότι δεν αποκλείονται στον ορατό ορίζοντα (2017) ισοτιμίες πολύ κοντά στο ένα προς ένα.

* Ο τραπεζικός κίνδυνος αστάθειας στην Ευρωζώνη παραμένει ισχυρός παρά την ετοιμότητα της ΕΚΤ να παρέμβει αν και όταν χρειασθεί. 

* Η Ευρώπη μετά το Brexit αντιμετωπίζεται ως μία περιοχή υψηλής οικονομικής και γεωπολιτικής αβεβαιότητας παρά την αποφυγή προς το παρόν μεγάλων αναταραχών.

Και σε ένα τέτοιο περιβάλλον η αποφυγή του επενδυτικού κινδύνου παραμένει το βασικό κριτήριο προσανατολισμού των επενδυτικών κινήσεων και αλλαγή στο περιβάλλον αυτό δεν αναμένεται πριν οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες Fed, ECB, BoJ και ΒοΕ καταλήξουν σε οριστικές αποφάσεις το φθινόπωρο.

Γιατί όχι Ελλάδα 

Η Ελλάδα παραμένει "οικονομία υψηλού κινδύνου" στο περιβάλλον αυτό. Και από την άποψη αυτή "δεν μπορεί να αποτελέσει στόχο προσέλκυσης επενδύσεων όσο δεν καλύπτεται –παρά τις χαμηλές τιμές  και την δραματική εσωτερική υποτίμηση που έχει προηγηθεί– από τις εγγυήσεις ομαλής χρηματοδότησης τόσο από την ΕΚΤ όσο και από τις αγορές, όσον αφορά το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος...". 

Αν βέβαια αυτή είναι η στάση των διεθνών επενδυτικών funds είναι προφανές ότι η περιβόητη ανάκαμψη της εγχώριας οικονομίας δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί, αφού έτσι κι αλλιώς έχει εξαντλήσει την εσωτερική χρηματοδοτική της ικανότητα. 

Όπως φάνηκε από τα τελευταία στοιχεία για το χρέος (ΟΔΔΗΧ), το δημόσιο έχει "δανεισθεί" από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα πάνω από 12 δισ. ευρώ σε repos πέραν της ανακύκλωσης του εσωτερικού δανεισμού με τα έντοκα γραμμάτια, τα "κόκκινα δάνεια" έχουν εξαφανίσει κάθε χρηματοδοτική ικανότητα των τραπεζών και η φορολογική αφαίμαξη έχει δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας στις ιδιωτικές καταναλωτικές δαπάνες...

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον εσωτερικής και εξωτερικής ασφυξίας είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να εντοπίσει ο πρωθυπουργός "πηγές" οικονομικής ανάκαμψης στη χειμαζόμενη εγχώρια οικονομία, ώστε να αναβιώσει το περιβόητο "παράλληλο" αναπτυξιακό πρόγραμμα στην ΔΕΘ. 

Και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό να οδηγεί σε αδυναμία διεύρυνσης της κοινωνικής πολιτικής υπό τις παρούσες συνθήκες. 

Εξ ού και η δυσκολία (έως... αμηχανία) του Υπ. Οικονομικών κ. Τσακαλώτου να διασφαλίσει στον πρωθυπουργό το υπόβαθρο για την δυνατότητα πραγματικών εξαγγελιών στην ΔΕΘ, πέραν της ανασύνθεσης του μείγματος των φόρων στα ακίνητα...