Από τον Γ. Αγγέλη Τα "νέα" λένε ότι, εκτός απροόπτου, την επόμενη εβδομάδα η κυρία Βελκουλέσκου θα βγάλει εισιτήριο για την Αθήνα. Αυτό, όμως, ό,τι ημερομηνία και αν γράφει το εισιτήριο, δεν σημαίνει ότι έρχεται για να... συμφωνήσει. Το αντίθετο: το ΔΝΤ θα έρθει στην Αθήνα παραμένοντας στις εκτιμήσεις του για το ασφαλιστικό και το δημοσιονομικό έλλειμμα. Τις ίδιες που αποτυπώθηκαν στην πρόσφατη επιστολή-άρθρο του κ. Τόμσεν, με την οποία κατέθεσε την απαίτησή του για "κάλυψη" ενός "δημοσιονομικού κενού" της τάξης του 4,5% του ΑΕΠ. Υπάρχει, όμως, και κάτι "νέο". Η κυρία Βελκουλέσκου θα επαναφέρει το θέμα της "επάρκειας" ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, ένα θέμα που είχε βγει στην άκρη επί εποχής Προβόπουλου στην ΤτΕ. Η θέση του ΔΝΤ είναι ότι η ανακεφαλαιοποίηση έπρεπε να γίνει με την πλήρη απορρόφηση των διαθέσιμων πόρων από το δάνειο του ESM (δηλαδή τα 25 δισ. ευρώ), έτσι ώστε να καθαρίσει εντελώς η "πληγή" των "κόκκινων" δανείων. Η μακροοικονομική διάσταση αυτής της θέσης είναι ότι η οικονομία πρέπει να αποκτήσει μια υγιή πηγή χρηματοδότησης της ανάκαμψης της οικονομίας και αυτή δεν μπορεί να είναι οι τράπεζες και τα δάνεια, όσο αυτά φρενάρονται από τα "κόκκινα" δάνεια. Και αυτό το επιχείρημα το επαναφέρει στην τρέχουσα αξιολόγηση λόγω της ανακεφαλαιοποίησης που έγινε και η οποία, κατά το ΔΝΤ, δεν μπορεί να στηρίξει τη διάσταση της ανάκαμψης της οικονομίας και να επηρεάσει, έτσι, θετικά το ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια... Αξιόπιστες πληροφορίες του "Κ" αναφέρουν ότι στην απέναντι πλευρά, στους "θεσμούς" της Ευρωζώνης, επικρατεί η θέση πως η αξιολόγηση στην Ελλάδα πρέπει, παρ' όλα αυτά, να κλείσει το αργότερο μέχρι το Πάσχα –όχι αναγκαστικά το καθολικό (27/3)–, στη βάση μιας συμφωνίας για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος. Η διαφορά με το ΔΝΤ είναι ότι η ευρωπαϊκή πλευρά εκτιμά ότι αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να ανοίξει και πάλι το θέμα των τραπεζών, αλλά προϋποθέτει μια μεταβατική περίοδο τριών-τεσσάρων ετών για το ασφαλιστικό, την οποία, όμως, δεν δέχεται το ΔΝΤ, εκτός και αν η Ευρωζώνη δεχτεί να καλύψει η ίδια το "κενό" αυτό στην μεταβατική περίοδο με επιπλέον χρηματοδότηση. Κάτι που είναι απολύτως εκτός ορίζοντα για το ESM. Διαφορετικά, το ΔΝΤ απαιτεί ισόποσα "μέτρα" από την ελληνική πλευρά, που πολιτικά και οικονομικά είναι αδύνατο να "περάσουν" στην τρέχουσα συγκυρία. Το αδιέξοδο και η... "λύση" Σε αυτήν τη διελκυστίνδα, όπως παραδέχονται οι εμπλεκόμενοι, είναι αδύνατο να βρεθεί "τεχνική" λύση που να συμβιβάζει τις δύο πλευρές και να δίνει μαγική λύση. Η "τεχνική" που διαφαίνεται, σύμφωνα με πληροφορίες του "Κ", ότι θα υιοθετηθεί τις επόμενες εβδομάδες μεταξύ των "θεσμών" και της κυβέρνησης θα κινηθεί σε δύο επίπεδα: - Μια εις βάθος έρευνα και διασταύρωση των στοιχείων που αφορούν την πορεία της οικονομίας το 2015 και στην οποία το ΔΝΤ θα εισαγάγει τη δημοσιονομική μεταβλητή από τη μη εκκαθάριση των "κόκκινων" δανείων. Έτσι ώστε να διαπιστωθεί η πραγματική βάση υπολογισμού του δημοσιονομικού κενού που δημιουργείται από τη συνδυαστική ανάγκη εξυπηρέτησης της ασφαλιστικής δαπάνης και της δαπάνης του χρέους σε περιβάλλον αμφισβητούμενης επάρκειας της ανακεφαλαιοποίησης. - Τον σιωπηρό "διαχωρισμό" του ευρωπαϊκού σκέλους των "θεσμών", με τους οποίους θα συνεχίσει η διαδικασία της αξιολόγησης, από το ΔΝΤ χωρίς "ηχηρές" παρεμβάσεις από την πλευρά της κυρίας Βελκουλέσκου. Το Ταμείο, όπως υποστηρίζουν συνομιλητές επιτελικών στελεχών του, θα συμμετέχει, αλλά θα συνεχίσει να κρατά αποστάσεις από τη διαδικασία. Έως πότε; Οι πληροφορίες λένε ότι το ΔΝΤ θα τραβήξει αυτήν τη διαδικασία τουλάχιστον μέχρι τα τέλη Μαΐου. Η στάση του ΔΝΤ Η "τεχνική" αυτή, σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους της Κομισιόν, έχει χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν. Και επιτρέπει, όταν δεν υπάρχουν περιθώρια συμφωνίας μεταξύ ευρω-θεσμών και ΔΝΤ, να προχωρούν οι διαδικασίες, να κερδίζεται χρόνος, χωρίς να δημιουργείται ανεξέλεγκτη ανησυχία. Πόσο μπορεί να διαρκέσει αυτή η τακτική; Μέχρι να βρεθεί "λύση" η οποία θα επιτρέπει έναν συμβιβασμό με το ΔΝΤ στο επίπεδο της αναδιάρθρωσης του χρέους, σε συνάρτηση με την αναδιάρθρωση του ασφαλιστικού και των "κόκκινων" δανείων. Προϋπόθεση, βέβαια, για να τρέξει αυτή η διαδικασία διαπραγμάτευσης/αξιολόγησης ;είναι η ελληνική πλευρά να καταθέσει ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης του ασφαλιστικού που να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του συστήματος. Τα στοιχεία του σχεδίου αυτού περιλαμβάνουν την κατάργηση του εφάπαξ, τη δραστική συρρίκνωση των επικουρικών συντάξεων και περικοπές στις κύριες συντάξεις, μέχρι την πλήρη εφαρμογή της μεθόδου επαναϋπολογισμού των κύριων συντάξεων. *Αναδημοσίευση από το "Κεφάλαιο" που κυκλοφορεί