του Γ. Αγγέλη

Η διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση επιτέλους αρχίζει και επίσημα σε λίγα 24ωρα, αλλά το σκηνικό μέσα στο οποίο αυτή ξεκινά μοιάζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά "χαοτικό”.

Και αυτό δεν αφορά την σχέση επιδιώξεων και στόχων μεταξύ κυβέρνησης και "Θεσμών” αλλά αυτή την φορά και των επιμέρους πλευρών των "Θεσμών” μεταξύ τους. Και αυτό δεν προδικάζει γρήγορα αποτελέσματα.

Ξεκινώντας από τις χαρακτηριστικές "διαρροές” για απαιτήσεις περικοπών των κύριων συντάξεων στο ασφαλιστικό κατά 15% από το ΔΝΤ και τις μειώσεις των μισθών στο δημόσιο μέχρι τις αμφισβητήσεις για το δημοσιονομικό κενό του 2016 και το κατά συνέπεια επιπλέον πακέτο μέτρων, οι υπάρχουσες πληροφορίες σφύζουν από ...σύγχυση. 

Παράδειγμα το ασφαλιστικό στο οποίο οι μέν "διαρροές” επιμένουν οτι το ΔΝΤ θέλει την περικοπή στο 15%, αλλά άνθρωποι του Ταμείου δήλωναν μόλις πριν από λίγα 24ωρα άγνοια για την απαίτηση αυτή και απαντούσαν σε σχετική ερώτηση οτι ποτέ δεν διατύπωσαν τέτοια εκτίμηση. 

Τότε ποιος λέει για απαιτήσεις του ΔΝΤ; Παράδοξο αλλά την ίδια περίπου χρονική στιγμή που ανεπίσημα διατυπώνεται η δυσαρέσκεια αρμόδιων στελεχών του Ταμείου για την διαρροή αυτή, από την Κομισιόν λέγεται – από αρμόδια χείλη – ότι είναι το ΔΝΤ που επιμένει για τα μέτρα αυτά... 

Τι ακριβώς συμβαίνει; Κανείς προς το παρόν δεν έχει καθαρή εικόνα. 

Και λιγότερο από όλους η Κυβέρνηση η οποία μπαίνει σε αυτή την διαδικασία περιμένοντας ότι η Velculescu – για την οποία παραδόξως διατυπώνονται συγκρατημένα θετικά σχόλια από πλευράς στελεχών ΥΠΟΙΚ – θα ξεκαθαρίσει το τοπίο την άλλη εβδομάδα όταν τα στοιχεία με τα οποία έχει αρχίσει να τροφοδοτεί το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους τους "Θεσμούς” θα μπουν στην "προκρούστια κλίνη” τους για να δουν αν ταιριάζουν με τις δικές τους εκτιμήσεις.

Το νέο στοιχείο που μπήκε για να ταράξει τα ήδη "αναταραγμένα” ύδατα της διαπραγμάτευσης είναι το θέμα των εργασιακών και η περιβόητη απαίτηση για την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας (μαζικές απολύσεις, συλλογικές συμβάσεις, κ.λ.π.).

Όμως εδώ από την πλευρά της Κομισιόν έρχεται μία διαμορφωμένη άποψη που λέει ότι αυτό δεν αφορά την πρώτη αλλά την δεύτερη αξιολόγηση... Αν το ΔΝΤ συμφωνήσει σε αυτό θα πρέπει να διαπιστωθεί το πολύ στο επόμενο δεκαήμερο.

Η κυβέρνηση πάντως από την πλευρά της ποντάρει σε δύο είδη αριθμών. Το ένα είναι τα δημοσιονομικά στοιχεία που βεβαιώνουν πλεόνασμα για το 2015 (περίπου 0,4% του ΑΕΠ) και κατά συνέπεια δημιουργούν μία σημαντικά θετικότερη βάση εκκίνησης για την αξιολόγηση του προϋπολογισμού του 2016, σημαντικά καλύτερη. Αλλά αυτό θα πρέπει να περάσει από την αξιολόγηση των "θεσμών”. 

Και εδώ πάλι υπάρχει σύγχυση. 

Η Κομισιόν φέρεται να το αποδέχεται ενώ το ΔΝΤ – χωρίς όμως άμεσες δηλώσεις εκτιμήσεων αξιωματούχων του – το αμφισβητεί. 

Αν η εκτίμηση του ΥΠΟΙΚ εγκριθεί τότε και η συζήτηση για το δημοσιονομικό κενό του 2016 – που το ΔΝΤ το βλέπει στο 1% του ΑΕΠ και η Κομισιόν δέχεται ότι είναι μόνο 0,5% του ΑΕΠ – αλλάζει βάση και γίνεται περισσότερο διαχειρίσιμη. 

Το δεύτερο είδος αριθμών στο οποίο υπολογίζει η κυβέρνηση είναι ο αριθμός των... τρακτέρ και των διαδηλώσεων μέσα στο πρώτο δεκαήμερο της αξιολόγησης. 

Στην Κομισιόν αναγνωρίζουν την οξύτητα των πιέσεων αλλά επιμένουν πως είναι θέμα της κυβέρνησης και όχι του... προγράμματος. 

Το ΔΝΤ πάλι δεν το συνυπολογίζει καν στην συζήτηση. 

Και έτσι μέσα σε αυτό το τοπίο ξεκάθαρης... σύγχυσης αρχίζει η πρώτη αξιολόγηση.