Του Γ. Αγγέλη

Το γεγονός ότι το ΑΕΠ της Κίνας για το 2015 τελικά άγγιξε τα προβλεπόμενα από τους στόχους του Προϋπολογισμού είναι αναμφίβολα ένας σοβαρός λόγος για να σταματήσει το δεκαπενθήμερο γενικό ξεπούλημα που άρχισε από τις πρώτες ημέρες του 2016. Τώρα όμως αρχίζει η ανάλυση των αριθμών και αυτή τείνει από τις πρώτες στιγμές της να δείξει ότι οι "εσωτερικές" αιτίες του sell off δεν έχουν αποσυρθεί. Άλλωστε παραμένουν ενεργές και οι "εξωτερικές"...

Τα στοιχεία ανάπτυξης κατά 6,9% για το 2015 αγγίζουν τον στόχο του περίπου 7% που είχε θέσει το Πεκίνο. 

Παρ' όλα αυτά η σύνθεση του 6,9% δείχνει ότι οι υπηρεσίες, το χρηματοπιστωτικό σύστημα και άλλα στοιχεία συγκρότησης του δείκτη έχουν αρχίσει να αποκτούν πολύ μεγαλύτερο βάρος σε σχέση με τη βιομηχανική παραγωγή και το εξαγωγικό εμπόριο. Η ανάλυση των επιμέρους δεικτών ειδικά στις υπηρεσίες έχει συγκεντρώσει μεγάλες επιφυλάξεις για το κατά πόσο ανταποκρίνεται στην πραγματική πορεία των μεγεθών ή απλώς αποτελεί πεδίο "διόρθωσης” του συνολικού αποτελέσματος στο ΑΕΠ έτσι ώστε να ανταποκρίνεται κατ΄ελάχιστον στις προσδοκίες των αγορών. Σε κάθε περίπτωση η βιομηχανική παραγωγή και το εξαγωγικό εμπόριο έχει αρχίσει να επιβραδύνεται σταθερά τόσο από εσωτερικές όσο και για εξωτερικές αιτίες. Και σε πολλές περιπτώσεις τα ανακτά αποτελέσματα είναι προϊόν της πτώσης των τιμών διεθνώς και όχι της βελτίωσης του εμπορικού ισοζυγίου παρά την διολίσθηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του γουάν.

Παράλληλα όμως οι "εξωτερικές" αιτίες και κυρίως η βασική αιτία, αυτή της αλλαγής κατεύθυνσης της νομισματικής πολιτικής της Fed, παραμένει στην σταθερή κατεύθυνση της περιοριστικής λογικής και διατηρεί ανέπαφες τις αιτίες απόσυρσης κεφαλαίων από την περιφέρεια γεγονός που αποτυπώνεται στην συνεχή διολίσθηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών των νομισμάτων της περιφέρειας μαζί και του γουάν. Το γεγονός ότι η κινέζικη οικονομία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στην παγκόσμια οικονομία και με βεβαιότητα η μεγαλύτερη παραγωγική "μηχανή” του πλανήτη, ενισχύει τον φαύλο κύκλο της οικονομικής επιβράδυνσης επηρεάζοντας οτι συνδέεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με το διολισθαίνον γουάν και το προσδόκιμα ακριβότερο δολάριο.

Με άλλα λόγια μπορεί η κυβέρνηση στο Πεκίνο να "διασφάλισε" για τις αγορές ένα ρυθμό ανάπτυξης στα αναμενόμενα όρια ώστε να μη τροφοδοτήσει ένα επιπλέον κύμα ξεπουλήματος, αλλά αυτός παραμένει ο χαμηλότερος εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα (από το 1990) και η προοπτική του υπό τις παρούσες συνθήκες είναι να πέσει χαμηλότερα τα επόμενα τρίμηνα. 

Και αυτό δεν θα αργήσει να επηρεάσει και πάλι την συμπεριφορά των αγορών αποδεικνύοντας ότι το 2016 είναι η χρονιά που όλοι θα υποχρεωθούν να παραδεχθούν πως η κρίση που ξέσπασε το 2008 δεν έχει βρει μέχρι σήμερα την "λύση" της.