του Γ. Αγγέλη

Παρά το σύντομο της συνάντησης του Έλληνα Υπ. Οικονομικών κ. Τσακαλώτου με την Lagarde τα "μηνύματα” από την πλευρά του ΔΝΤ θα περιγράφουν τους όρους και τα ζητούμενα της παραμονής ή όχι του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα τους επόμενους δύο μήνες. 

Στις τρεις "Ημέρες του ΔΝΤ” όπως συνηθίζεται να αποκαλείται η ετήσια Σύνοδος του ΔΝΤ οι δυνατότητες "μακράς” συζήτησης με την Lagarde είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Αυτό το έχουν ήδη διαπιστώσει τα προηγούμενα χρόνια οι Έλληνες αξιωματούχοι και θα το διαπιστώσει και ο κ. Τσακαλώτος την Κυριακή.

Όπως χαρακτηριστικά εξηγούσε αρμόδιος παράγοντας με προσωπική εμπειρία αυτών των συναντήσεων, στο Capital.gr "οι δυνατότητες μίας συζήτησης αυτές τις ημέρες περιορίζονται στα χρονικά όρια του να πιεις ενα καφέ...”. 

Παρ' όλα αυτά οι επαφές με τους υπηρεσιακούς παράγοντες του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και των εκατοντάδων αξιωματούχων από τις διάφορες χώρες, αλλά και όλες τις μεγάλες επενδυτικές τράπεζες και Funds που βρίσκονται ήδη στην Λίμα του Περού, είναι μία εξαιρετικά χρήσιμη ευκαιρία για να ανιχνεύσει κανείς το "κλίμα” μέσα στο οποίο θα "τρέξει” το δικό του θέμα την επόμενη περίοδο.

Και το ελληνικό θέμα ήταν και παραμένει κεντρικό στην διεθνή σκηνή καθώς η πορεία του μπορεί, όπως εκτιμά στην Έκθεσή του το ΔΝΤ, να επηρεάσει τις διεθνείς και κυρίως τις ευρωπαϊκές αγορές με ουσιαστικό τρόπο. 

Σε αυτό το "κλίμα” τα στοιχεία που θα μπορούσε να ανιχνεύσει ο κ. Τσακαλώτος, ιδιαίτερα στις συναντήσεις του με στελέχη και παράγοντες της αμερικανικής κυβέρνησης και του ΔΝΤ - όπως αυτά της ομάδας Τόμσεν - είναι οτι το 2015 δεν είναι 2011... 

Δηλαδή το ΔΝΤ δεν είναι διατεθειμένο να αποδεχθεί τους όρους συμμετοχής στο ευρωπαϊκό πρόβλημα μέσω του δανείου προς την Ελλάδα με όρους "σταδιακής προσαρμογής” όπως επιθυμεί η Ευρωζώνη και έκανε φανερό με τις τελευταίες δηλώσεις του ο Dijsselbloem χθες.

Ο Ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup με την δήλωσή του για ...προοδευτική αντιμετώπιση του προβλήματος βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, εισήγαγε με διπλωματικό τρόπο το βασικό επιχείρημα της ευρωζώνης οτι η όποια αναδιάρθρωση με ευρωπαϊκές "βοήθειες” θα πρέπει να είναι συνδεδεμένη με εξ ίσου μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις της Ελλάδας. 

Ο ευρωπαϊκός ορίζοντας 15ετίας 

Και μάλιστα έβαλε ενα χρονικό ορίζοντα 15ετίας καθώς, όπως υποστήριξε, τότε εμφανίζονται κάποιες "κορυφώσεις” στο διάγραμμα εξυπηρέτησης του χρέους. Μια ματιά όμως στο διάγραμμα υποχρεώσεων αυτών πείθει οτι κάτι τέτοιο δεν είναι εμφανές...

Από την πλευρά της η Lagarde στην "ενός καφέ...” συνάντηση που θα έχει με τον κ. Τσακαλώτο θα του εκθέσει την "γραμμή” του ΔΝΤ η οποία σύμφωνα με τα όσα οι άνθρωποι της ευρωπαϊκής ομάδας Τόμσεν λένε, κινείται σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. 

Το ΔΝΤ θέλει είτε άμεση ελάφρυνση του χρέους, είτε "τυπική συμμετοχή” στο τρίτο πακέτο. 

Η εμπροσθοβαρής αναδιάρθρωση του χρέους όπως φάνηκε από τις δηλώσεις Ντάισελμπλόεμ δεν είναι στην ...ατζέντα των Eυρωπαίων. Αν πάμε όμως στην εναλλακτική "λύση”, αυτή για το ΔΝΤ περιορίζεται σε μία συμμετοχή η οποία στην καλύτερη περίπτωση δεν ξεπερνά τα 8 δισ. ευρώ, ήτοι στο ποσό της αναχρηματοδότησης των υποχρεώσεων της Ελλάδας προς το ΔΝΤ όσο διαρκεί το ελληνικό πρόγραμμα... 

Με άλλα λόγια εντελώς έξω και πέρα από τα "ποσά” που χρειάζεται η Ευρωζώνη για να συμπληρώσει το πακέτο των 86 δισ. ευρώ που έχει ακόμα ενα έλλειμμα της τάξης των 36 δισ. ευρώ.

Η Lagarde θα το εξηγήσει με τον δικό της τρόπο αυτό στον κ. Τσακαλώτο στην σύντομη συνάντηση την Κυριακή. 

Ο κίνδυνος επιστροφής στο φθινόπωρο του 2014 

Το ερώτημα είναι αν ο κ. Τσακαλώτος επηρεασμένος από τα όσα έχει ως προσδοκία ο ίδιος και η κυβέρνηση, θα το αντιληφθεί στο βαθμό που χρειάζεται.

Αν αυτό δεν συμβεί τότε ίσως να έχουμε "περιπέτειες” ανάλογες αυτών που είχαμε ενα χρόνο πριν όταν η κυβέρνηση Σαμαρά απέτυχε επίσης να καταλάβει έγκαιρα τις προθέσεις και τα όρια μέσα στα οποία κινείται το ΔΝΤ. 

Τότε η κυβέρνηση θεώρησε οτι το ΔΝΤ της τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια με τις αυξημένες απαιτήσεις για την επίτευξη των στόχων που είχαν συζητηθεί στο Παρίσι. Στην πραγματικότητα το ΔΝΤ όταν θέλει να υποχρεώσει την Ευρωζώνη να είναι συνεπής με τις δεσμεύσεις της απέναντι στο ΔΝΤ απλώς εφαρμόζει με αυστηρότητα τα συμφωνηθέντα. 

Και το έκανε τότε, με ότι αυτό είχε ως συνέπεια σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Μπορεί τώρα να "τρέξει” ενα ανάλογο σενάριο; 

Η απάντηση ακόμα δεν υπάρχει αλλά θα αρχίσει να διαφαίνεται όταν παράλληλα με την αξιολόγηση, η Ευρωζώνη θα κάνει σαφείς τις προθέσεις της για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους απέναντι στο ΔΝΤ...    

Υπηρεσιακοί παράγοντες με μακρά εμπειρία στις σχετικές διαδικασίες λένε στο capital.gr οτι υπό τις παρούσες συνθήκες στο "παιχνίδι” δεν αποκλείεται να δούμε ακόμα και την σταδιακή αποχώρηση του ΔΝΤ από το χρηματοδοτικό σκέλος του τρίτου προγράμματος. 

Αλλά αυτό θα δημιουργήσει μια χρηματοδοτική "τρύπα” στο πρόγραμμα από 15 έως και 20 δισ. ευρώ. Και αυτή την "τρύπα” δεν υπάρχει προς το παρόν κανένας έτοιμος να την καλύψει. 

Είναι ο κ. Τσακαλώτος έτοιμος να το αντιληφθεί αυτό; 

Σίγουρα η Lagarde με τον τρόπο της θα του το πεί την Κυριακή, αλλά αν ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών δεν το αντιληφθεί τότε το ΔΝΤ θα εφαρμόσει την γνωστή του τακτική, αυτή του φθινοπώρου του 2014...