Του Γ. Αγγέλη

Είναι γνωστό και βεβαιωμένο από τις δηλώσεις του κ. Τσακαλώτου, αλλά και τις αναφορές των "Θεσμών" ότι η συζήτηση για το χρέος θα πρέπει να αρχίσει το Νοέμβριο. Εκείνο για το οποίο δεν έχει κλείσει ακόμα η συζήτηση είναι το "ποιος" θα είναι αυτός που θα την κάνει. 

Η ανησυχία και ο προβληματισμός έχει ήδη αρχίσει να διαχέεται στο Μαξίμου και τα συναρμόδια υπουργεία καθώς ατύπως "πέφτουν" ήδη προτάσεις για την ανάθεσή του σε "ειδικούς", ορισμένους εκ των οποίων λέγεται ότι έχει "συσταθεί να συναντήσει στη Νέα Υόρκη αυτές τις ημέρες ο κ. Τσίπρας…".

Ο προβληματισμός έχει να κάνει με το γεγονός ότι η διαπραγμάτευση μπορεί να αρχίσει το Νοέμβριο (δηλαδή ακριβώς τρία χρόνια μετά τη σχετική απόφαση για τη βιωσιμότητα του χρέους του Νοέμβρη του 2012) σε συνάρτηση με την αποτελεσματικότητα των διαδικασιών αξιολόγησης, αλλά η ολοκλήρωσή τους δεν φαίνεται να μπορεί να αγγίξει κάποιο πλαίσιο αποφάσεων στην καλύτερη περίπτωση πριν από το πρώτο δίμηνο του 2016.

Η ανησυχία αντίθετα έχει να κάνει με το γεγονός ότι πριν καν αρχίσει να κινείται η προετοιμαστική διαδικασία έχουν αρχίσει να φτάνουν βροχή οι προτάσεις για την ανάθεσή του σε ειδικούς… από την Εσπερία.

Η εμπειρία με τους (έμμισθους και άμισθους) ειδικούς του κ. Βαρουφάκη τους προηγούμενους μήνες έχει δημιουργήσει ένα προηγούμενο που κάνει ορισμένα ισχυρά στελέχη της νέας κυβέρνησης να εμφανίζονται ιδιαίτερα επιφυλακτικά (έως και εχθρικά) απέναντι σε προτάσεις που σε ορισμένες περιπτώσεις (συγκεκριμένων ονομάτων) αρχίζουν να δημιουργούν εντάσεις στο εσωτερικό του κυβερνητικού επιτελείου.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες οι σχετικές διαδικασίες διαπραγμάτευσης είναι αρμοδιότητα του Υπ. Οικονομικών το οποίο με επικεφαλής τον κ. Τσακαλώτο έχει στην διάθεσή του τόσο τις αρμόδιες γενικές διευθύνσεις του ΥΠΟΙΚ, όσο και τον ΟΔΔΗΧ, αλλά και την εμπειρία της ΤτΕ.

Το αν η κυβέρνηση επιλέξει να εμπιστευθεί "εξωτερικούς" συνεργάτες στην υπόθεση της διαπραγμάτευσης είναι ένα εξαιρετικά κρίσιμο θέμα το οποίο πέραν της "εμπειρίας" Βαρουφάκη σαφώς θα εξαρτηθεί και από την πλευρά του πως θα κινηθούν οι "θεσμοί" επί του θέματος και ειδικά το ΔΝΤ το οποίο στο θέμα αυτό εξακολουθεί να απέχει σημαντικά από τις θέσεις και προθέσεις της ευρωπαϊκής πλευράς.  

Η κα Λαγκάρντ -εκφράζοντας και την πλευρά της Ουάσιγκτον όπως έχει φανεί μέχρι σήμερα- πρόκειται να ασκήσει μεγάλη πίεση στην κατεύθυνση της σημαντικής απομείωσης της ονομαστικής αξίας του χρέους, παρά το γεγονός ότι στελέχη του με δηλώσεις τους έχουν αποδεχθεί την θεωρία της απομείωσης μέσω της αύξησης της διάρκειάς του με την σταθεροποίηση του ποσοστιαίου ύψους εξυπηρέτησής του ως προς το ΑΕΠ.

Έχει αναφερθεί μάλιστα ήδη από το καλοκαίρι ότι το ΔΝΤ εκτιμά πως ένα ποσοστό εξυπηρέτησής του που θα κινείται το πολύ μέχρι  το 12% και 15% του ΑΕΠ ετησίως θα μπορούσε να καταστήσει το χρέος βιώσιμο.

Παρ’ όλα αυτά οι θεωρίες αυτές ακόμα και εντός ΔΝΤ έχουν ισχυρό αντίλογο καθώς δημιουργείται το ερωτηματικό του σε τι μέρος η ποσοστιαία ως προς το ΑΕΠ διευθέτησή θα αφορά μόνο το υπάρχον χρέος ή και εκείνο το οποίο θα προκύψει – με ασφαλώς υψηλότερα επιτόκια – όταν η χώρα σταθεί ικανή να προσφύγει για δανεισμό και πάλι στις αγορές για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της…

Ένας από τους "αμφισβητίες" είναι και ο κ. Στίγκλιτς ο οποίος είχε κληθεί στην εκδήλωση που μίλησε ο κ. Τσίπρας και εμφανίσθηκε εξαιρετικά υποστηρικτικός (με μετέπειτα σχόλιά του) απέναντι στα όσα είπε ο έλληνας πρωθυπουργός για το χρέος στον ΟΗΕ.  

Ορισμένοι πάντως  στην Αθήνα είδαν με ανησυχία την "σύμπτωση" της παρουσίας ομιλητών όπως ο κ. Σόρος στην εκδήλωση που μίλησε ως κεντρικός ομιλητής ο κ. Τσίπρας στο Ίδρυμα Κλίντον της κας Αγγελοπούλου.

Βέβαια οι διασυνδέσεις του Ίδρύματος Κλίντον με το Ίδρυμα Σόρος είναι ήδη πολύ γνωστές και ερμηνεύουν ίσως τις συμπτώσεις αυτές, άλλωστε στην ίδια εκδήλωση μίλησαν και ο κ. Μ. Ρέντζι, ο κ. Στίγκλιτς αλλά και η Λούκα Κατσέλη.

Σύμφωνα με πληροφορίες πάντως του Capital.gr  ο κ. Τσακαλώτος έχει ήδη γίνει αποδέκτης προτάσεων για την "πρόσληψη" ειδικών για την διαπραγμάτευση του χρέους, αλλά η συζήτηση αυτή με το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου δεν φαίνεται ότι θα είναι… εύκολη.