Από τους "ενορχηστρωτές" της κρίσιμης, προκαταρκτικής συμφωνίας που κρατά, για την ώρα, την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, υπήρξε ένας κορυφαίος Ευρωπαίος αξιωματούχος που απρόσμενα απουσίαζε από την τελική ευθεία των διαπραγματεύσεων, επισημαίνει αρθρογράφος του Dow Jones Newswires.

Ο αυτοαποκαλούμενος "φίλος" της Ελλάδας και βετεράνος της πολιτικής της Ευρωζώνης -ο πρόεδρος της Κομισιόν Jean Claude Juncker- δεν συμμετείχε στο στενό κύκλο των ηγετών που συμφώνησαν πάνω στα "αγκάθια" της πολύωρης διαπραγμάτευσης που έλαβε χώρα στη Σύνοδο Κορυφής της 12ης Ιουλίου.

"Ο Juncker ήταν εκεί όλη την ώρα, αλλά όχι στο στενό κύκλο", δήλωσε ανώτερος διπλωμάτης που έλαβε μέρος στη συνάντηση των ηγετών της Ευρωζώνης.

Στις έκτακτες συναντήσεις που έγιναν στο περιθώριο της Συνόδου και έκριναν την έκβασή της συμμετείχαν οι ηγέτες της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ελλάδας υπό την "επίβλεψη" του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Donald Tusk. Περίπου 10 ώρες, από τις συνολικά 17 της διαπραγμάτευσης, αναλογούσαν στην τετράδα, όπως σημειώνει στην ανάλυσή του για τη Σύνοδο ο σχολιαστής Peter Ludlow. 

"Ήταν το δίχως άλλο μια παράξενη συνάντηση. Δεκαέξι ηγέτες χωρών και οι Πρόεδροι της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ και το Eurogroup πέρασε τον περισσότερο χρόνο των 10 ωρών κάνοντας από λίγα έως τίποτα", γράφει ο Ludlow.

Σύμφωνα με ανώτερο αξιωματούχο, ο Juncker διαφωνούσε με τον τρόπο που η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel χρησιμοποίησε την απειλή ενός "timeout" από την Ευρωζώνη για την Ελλάδα εάν η χώρα δεν δεχόταν τη δημιουργία ενός ελεγχόμενου από τους ξένους ταμείου που θα επόπτευε την αποκρατικοποίηση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων αξίας 50 δισ. ευρώ. 

Άλλοι συμμετέχοντες σχολίασαν πως ήταν απασχολημένος με την επεξεργασία των λεπτομερειών του λεγόμενου δανείου-γέφυρα που θα κάλυπτε τις πολύ άμεσες υποχρεώσεις της Ελλάδας. Ο Tusk, πάντως, αρνήθηκε να μιλήσει για τη βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση εκείνη τη νύχτα, καθώς οι ηγέτες δεν είχαν καλύψει το απαραίτητο έδαφος για να αποφασίσουν για αυτήν.

Άλλη μια εξήγηση για την απουσία του Juncker από το στενό διαπραγματευτικό κύκλο μπορεί να αναζητηθεί στη φορτισμένη σχέση του με τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Στο διάστημα που προηγήθηκε της Συνόδου του Ιουλίου, ο Juncker προσπάθησε επανειλημμένως να εξασφαλίσει για τον εαυτό του έναν ρόλο-κλειδί στις ελληνικές συζητήσεις. Το σημείο εκκίνησής του ήταν πως η Ελλάδα δεν θα φύγει ποτέ από την Ευρωζώνη και πως ο Αλέξης Τσίπρας με τον οποίο αντάλλαζε συχνά αγκαλιές και φιλιά και αποκαλούσε "φίλο" χρειαζόταν απλά να συμφωνήσει με τους πιστωτές.

Για μερικές ημέρες τον Ιούνιο, ο Juncker κατάφερε να βρεθεί στην πρώτη γραμμή των διαπραγματεύσεων. Αλλά στη συνέχεια ο Τσίπρας διέκοψε τις διαπραγματεύσεις και προκήρυξε δημοψήφισμα καλώντας τους ψηφοφόρους του να πουν όχι στο "σχέδιο λιτότητας" που είχε καταρτίσει ο Juncker. O τελευταίος δήλωσε ότι αισθάνθηκε προδομένος από την ξαφνική στροφή της ελληνικής κυβέρνησης που βρισκόταν μια ανάσα από τη συμφωνία και κατηγόρησε τον Τσίπρα πως λέει ψέματα στο λαό του για τη φύση και το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων.

Ήταν η πρώτη φορά που ο Juncker εκδήλωσε την οργή του για την απόκλιση μεταξύ αυτών που έβλεπε τον Τσίπρα να λέει στο λαό του και αυτών που συμφωνούνταν στις Βρυξέλλες. Το αν αυτή η εύφλεκτη σχέση θα έχει αντίκτυπο στις επικείμενες διαπραγματεύσεις ή στους όρους του τρίτου πακέτου στήριξης, μένει να το δούμε.