Νέες κόντρες για υποδομές - μαμούθ 4 δισ. ευρώ στην Αττική
Δευτέρα, 04-Δεκ-2006 08:15
Του Κωνσταντίνου Λάμπρου
Νέος γύρος αντιπαράθεσης ανάμεσα στις εγχώριες και διεθνείς κατασκευαστικές δυνάμεις ξεκινά με έπαθλο το καινούριο πρόγραμμα έργων μεγάλης κλίμακας που προωθεί το ΥΠΕΧΩΔΕ για το Λεκανοπέδιο της Αττικής, ο συνολικός προϋπολογισμός του οποίου προσεγγίζει τα 4 δισ. ευρώ.
Οι επεκτάσεις της Αττικής Οδού και οι νέες επεκτάσεις – μαμούθ του μετρό της Αθήνας θα κυριαρχήσουν στις κόντρες των εργολάβων το επόμενο διάστημα, με δεδομένο ότι σταδιακά κλείνουν τα μέτωπα των μεγάλων αυτοχρηματοδοτούμενων οδικών αξόνων στην περιφέρεια, με τελευταίο αυτό του άξονα Ελευσίνα – Κόρινθος – Πάτρα – Πύργος - Τσακώνα (1,8 δισ. ευρώ), για το οποίο έχει ήδη οριστεί η υποβολή προσφορών τις 18 του μηνός.
Το σήμα εκκίνησης του νέου γύρου αντιπαράθεσης έδωσε προ ημερών ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Γιώργος Σουφλιάς, δηλώνοντας - μετά από καιρό αναμονής – ότι θα είναι σύντομα έτοιμος να παρουσιάσει τα σχέδιά του για τις επεκτάσεις της Αττικής Οδού (υπολογίζεται ότι θα κοστίσουν πάνω από 1 δισ. ευρώ). Σύμφωνα με πληροφορίες, τα τεύχη δημοπράτησης του διαγωνισμού θα δοθούν στις υποψήφιες κοινοπραξίες στην αρχή του επόμενου χρόνου.
Την ίδια ημέρα ο κ. Σουφλιάς φρόντισε να υπενθυμίσει και την πρότασή του για την υλοποίηση μίας νέας τεράστιας γραμμής μετρό, της λεγόμενης γραμμής 4 ή U, η οποία θα ξεκινά από το Άλσος Βεϊκου στο Γαλάτσι και διατρέχοντας πυκνοκατοικημένες περιοχές στο κέντρο της Αθήνας θα καταλήγει τελικά στο Μαρούσι.
Υπολογίζεται ότι η συγκεκριμένη γραμμή του μετρό θα κοστίσει πάνω από 2,1 δισ. ευρώ, ποσό που ο κ. Σουφλιάς ευελπιστεί να εξασφαλίσει από την έκδοση ομολόγων, δηλαδή την τιτλοποίηση των εσόδων που θα έχει στο μέλλον το Δημόσιο από την Αττική Οδό, όταν αυτή επιστρέψει στην κυριότητα του Δημοσίου. Μάλιστα, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ανακοίνωσε ότι έως την άνοιξη θα παρουσιάσει όλες τις λεπτομέρειες της πρότασης χρηματοδότησης του έργου στην κυβερνητική επιτροπή.
Στο πλαίσιο των ίδιων δηλώσεων, ο κ. Σουφλιάς ανακοίνωσε ότι στόχος του ΥΠΕΧΩΔΕ είναι έως το καλοκαίρι να έχει προχωρήσει και στην ανάδειξη αναδόχου για την επέκταση του μετρό από το Χαϊδάρι έως τον Πειραιά, η οποία υπολογίζεται ότι θα κοστίσει περίπου 700 εκατ. ευρώ.
Πρωταγωνιστές στην μάχη διεκδίκησης της νέας αυτής πίτας υποδομών στην Αττική θα είναι οι κορυφαίες εγχώριες αλλά και μεγάλες ξένες κατασκευαστικές δυνάμεις.
Τις επεκτάσεις της Αττικής Οδού διεκδικούν τρία σχήματα: αυτό των σημερινών μετόχων της Αττικής Οδού με κυρίαρχη την παρουσία των ομίλων Ελληνική Τεχνοδομική – Άκτωρ και J&P Άβαξ, η κοινοπραξία των ΓΕΚ – Cintra – ACS και το σχήμα του οποίου ηγείται η Hochtief, για το οποίο πάντως υπάρχουν διάφορα ερωτηματικά σε σχέση με το αν θα κατέβει ή όχι στο συγκεκριμένο διαγωνισμό ή αν θα υπάρξει μία νέα (τρίτη μετά τα έργα "Μαλιακός – Κλειδί" και "Ελευσίνα – Κόρινθος – Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα") συνεργασία με τους ομίλους Ελληνική Τεχνοδομική – Άκτωρ και J&P Άβαξ.
Για την επέκταση του μετρό προς τον Πειραιά υποψηφιότητα έχουν ήδη θέσει έξι σχήματα:
1. ΤΕΡΝΑ Α.Ε. - GHELLA S.P.A.
2. IMPREGILO - ΑΕΓΕΚ - SELI – ANSALDO
3. ΠΑΝΤΕΧΝΙΚΗ Α.Ε. - S.C. SOARES DA COSTA S.A. - ZAGOPE-C.E. S.A. - CONSTRUTORA DO TAMEGA S.A.
4. ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ - SIEMENS AG – VINCΙ
5. ΜΗΧΑΝΙΚΗ
6. J&P-ΑΒΑΞ Α.Ε. - FCC CONSTRUCCION S.A.
Μένει να δούμε – την προσεχή άνοιξη όταν και θα ανακοινωθούν οι λεπτομέρειες της πρότασης Σουφλιά για τη χρηματοδότηση της νέας γραμμής 4 του μετρό – πότε θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την υλοποίηση και αυτού του διαγωνισμού.
Πάντως γύρω από το πακέτο των νέων υποδομών στην Αττική έχουν ακουστεί κατά καιρούς διάφορα σενάρια και προτάσεις, όπως και απόψεις που κάνουν λόγο για μία ιδιαιτέρως δύσκολη και λεπτή διαδικασία, η οποία σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό και με το μέλλον της σημερινής Αττικής Οδού. Θυμίζουμε στο πλαίσιο αυτό, την πρόταση που είχε υποβάλει ο πρόεδρος του Άκτωρα και επικεφαλής της κατασκευάστριας κοινοπραξίας της Αττικής Οδού κ. Δημήτρης Κούτρας, για "δωρεάν" κατασκευή και των επεκτάσεων της Αττικής Οδού από την υφιστάμενη κοινοπραξία, με αντάλλαγμα την παράταση του χρόνου εκμετάλλευσης του έργου.