Του Χάρη Φλουδόπουλου

Μόνο στην περιοχή της Μεσογείου, προσφέρονται αυτή τη στιγμή πάνω από 100 περιοχές για αγορά δικαιωμάτων. Ο έντονος ανταγωνισμός, η δύσκολη γεωλογία, το ανεξερεύνητο της περιοχής, η έλλειψη υποδομών, πιθανές τοπικές αντιδράσεις αλλά και η αδιευκρίνιστη νομοθεσία περί το περιβάλλον, αποτελούν παράγοντες που δημιουργούν σκεπτικισμό στην προσπάθεια της χώρας μας να ανοίξει την αγορά υδρογονανθράκων. 

Στα θετικά της προσπάθειας, ωστόσο, καταγράφονται η θετική χρονική συγκυρία για την περιοχή της Μεσογείου, αλλά και το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται από καταξιωμένες εταιρείες της πετρελαϊκής βιομηχανίας για τις εξελίξεις στην ελληνική αγορά. 

Όλα αυτά όμως υπό μία προϋπόθεση, που αποτελεί κοινό τόπο για όλη την ελληνική αγορά: να προχωρήσει η σύσταση και λειτουργία της ΕΔΕΥ, δηλαδή της εταιρείας που θα είναι ο αξιόπιστος και διαχρονικός συνομιλητής, εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου, με την πετρελαïκή βιομηχανία.

Κάνοντας έναν απολογισμό του πρόσφατου συνεδρίου APPEX της αμερικανικής ένωσης γεωλόγων πετρελαίου, στελέχη της αγοράς πετρελαίου, επισημαίνουν το θετικό γεγονός ότι καταγράφηκαν σημαντικές παρουσίες από εταιρείες του χώρου. Αυτό είναι θετικό, όπως επισημαίνουν πηγές των ΕΛΠΕ που ήταν και βασικός χορηγός της εκδήλωσης που έφερε στην Αθήνα στελέχη εταιρειών όπως η Shell, η Noble, η Chevron και η ExxonMobil. 

Ρεαλιστικά πάντως, ακόμη είναι πολύ νωρίς για να διαπιστωθεί εάν αυτό το ενδιαφέρον είναι πραγματικό ή περιορίζεται σε «κατόπτευση χώρου» που συνηθίζουν να κάνουν αυτές οι εταιρείες σε διάφορες αγορές ανά τον κόσμο. Σε αυτήν την κατεύθυνση πάντως, αποδεικνύεται ότι είναι πολύ νωρίς για να κριθούν τα αποτελέσματα της έρευνας της PGS, τουλάχιστον με βάση τα όσα παρουσιάστηκαν στο συνέδριο APPEX. Στην παρούσα φάση βρίσκεται σε εξέλιξη η επεξεργασία των δεδομένων και η εικόνα που υπάρχει σήμερα θα είναι εντελώς διαφορετική σε ένα μήνα ή στις αρχές του 2014 όταν και θα παραδοθεί και θα κριθεί η μελέτη της νορβηγικής εταιρείας. 

Πάντως αυτή τη στιγμή όσοι έχουν αγοράσει τα δεδομένα – μεταξύ αυτών και ο όμιλος των ΕΛΠΕ – εμφανίζονται αισιόδοξοι για το τελικό αποτέλεσμα.

Τι σημαίνει αυτή η αισιοδοξία σε όρους πραγματικότητας; Ο δρόμος για να βρούμε πέντε αξιόλογα κοιτάσματα του μεγέθους του Πρίνου, που μπορούν να δημιουργήσουν στην Ελλάδα μια αγορά που θα ισοδυναμεί με το 1% έως 2% του ΑΕΠ της χώρας, είναι μακρύς και δύσκολος. Χρειάζεται σημαντική προσπάθεια, συγκροτημένη δουλειά και το κυριότερο να επισπευσθούν οι διαδικασίες για τη σύσταση της ΕΔΕΥ, υπογραμμίζουν πηγές του ομίλου των ΕΛΠΕ. Για την περίπτωση της Κρήτης, όπου και ο πήχης των προσδοκιών βρίσκεται ακόμη ψηλότερα, οι άνθρωποι της αγοράς εμφανίζονται ακόμη πιο ρεαλιστές και συνιστούν χαμηλούς τόνους, τουλάχιστον.

Ως προς το προφίλ των «υποψηφίων» διεθνών επενδυτών στην ελληνική αγορά υδρογονανθράκων, αυτό θα εξαρτηθεί από πολλές παραμέτρους. Καταρχάς από τα ευρήματα των ερευνών της PGS, τη στρατηγική της κάθε εταιρείας και τις περιοχές ενδιαφέροντος στις οποίες εστιάζει, τη γεωλογία της περιοχής αλλά και την πολιτική ρίσκου, την επιλογή καινούριων αγορών «frontier» ή ώριμων κοιτασμάτων. 

Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και για τις πιο ώριμες περιοχές  του open door, όπως για παράδειγμα την περιοχή του Πατραϊκού, σύμφωνα με τα πραγματικά δεδομένα, εάν και εφόσον οι έρευνες εξελιχθούν θετικά, παραγωγή δεν μπορεί να υπάρξει νωρίτερα από το 2022. Για να γίνει αυτό βεβαίως θα πρέπει να υπογραφούν οι συμβάσεις, που ήδη έχουν σταλεί στις ενδιαφερόμενες εταιρείες και υπάρχει αισιοδοξία ότι θα βρεθεί κοινός τόπος και θα υπάρξει λύση ακόμη και για τα σημεία τριβής (ρήτρα σταθερής φορολόγησης).