Σ.Κασδάς: Σημείο αναφοράς για όλη τη βιομηχανία η διαιτησία

Δευτέρα, 18-Νοε-2013 08:30

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Την εκτίμηση ότι στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι το τέλος του έτους, υπάρχει ικανός χρόνος για μια σοβαρή συζήτηση προκειμένου να συνεχίσει να λειτουργεί το Αλουμίνιο και να τροφοδοτείται από τη μοναδική πηγή ρεύματος που μπορεί να έχει, δηλαδή τη ΔΕΗ, έκανε ο πρόεδρος του Αλουμινίου κ. Σπύρος Κασδάς. Όπως είπε ο ίδιος η απόφαση της διαιτησίας δίνει συγκεκριμένο στίγμα και αποτελεί βάση αναφοράς όχι μόνο για το Αλουμίνιο, αλλά συνολικά για την ενεργοβόρο βιομηχανία, η οποία δεν έχει άλλη δυνατότητα από το να προμηθεύεται ρεύμα από τον μοναδικό πάροχο που διαθέτει σήμερα στην Ελλάδα τους φθηνούς πόρους (λιγνίτες και νερά) από τους οποίους προμηθεύεται ενέργεια η βαριά βιομηχανία σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο.

Σε διαφορετική περίπτωση, εάν μαζί με τη ΔΕΗ, θέλει και το κράτος να κλείσει το Αλουμίνιο, τότε δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν το πιστεύω, εκτίμησε ο κ. Κασδάς.

Οι δηλώσεις του προέδρου της Αλουμίνιον αποτελούν την πρώτη επίσημη τοποθέτηση στελέχους της βιομηχανίας, μετά από το γνωστό αποτέλεσμα της διαιτησίας με τη ΔΕΗ και έγιναν με αφορμή την ημερίδα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης της εταιρείας, στη Βοιωτία, η οποία και «έκρυβε» μια σειρά από ειδήσεις. Όπως για παράδειγμα ότι η Αλουμίνιον, δεν έκανε καμία κίνηση (ασφαλιστικά μέτρα) για να σταματήσει τη ΔΕΗ από το να κόψει το ρεύμα στη βιομηχανία, παρά μόνο περιορίστηκε στην αποστολή ενός ενημερωτικού εξωδίκου στο οποίο αναφερόταν ότι η κίνηση αυτή είναι παράνομη. 

Η τιμή 

Πάντως, η Αλουμίνιον χαρακτηρίζει ως «σημείο αναφοράς» την τιμή που όρισε η διαιτησία όχι μόνο για την ίδια αλλά συνολικά για την ενεργοβόρο βιομηχανία της χώρας. 

Πιο συγκεκριμένα, όπως τόνισε ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Αλουμίνιον, κ. Σπύρος Κασδάς, η απόφαση της διαιτησίας που ορίζει την τιμή των 40,7 ευρώ ανά μεγαβατώρα, φέρνει την Αλουμίνιον σε ένα κόστος κοντά στο μέσο όρο των ευρωπαϊκών εργοστασίων αλουμινίου, που ωστόσο συγκριτικά με τον υπόλοιπο κόσμο παραμένει ακριβότερη. Όμως πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εάν θέλουμε να υπάρχει βιομηχανία αλουμινίου ή ακόμη και άλλες βιομηχανίες, θα πρέπει να μπορούν να παίρνουν το ρεύμα σε πιο χαμηλή ανταγωνιστική τιμή. Η τιμή αυτή αντιστοιχεί σε ένα μικρότερο κόστος της ΔΕΗ όταν πουλάει στη χονδρική σε έναν πελάτη που καταναλώνει τεράστιες ποσότητες αντίστοιχες με την παραγωγή ενός λιγιντικού σταθμού, σταθερή ακόμη και τη νύχτα που η ενέργεια περισσεύει και χωρίς αιχμές, σημείωσε ο κ. Κασδάς.

Σε κάθε περίπτωση σύμφωνα με τον πρόεδρο του Αλουμινίου, «η διαιτητική απόφαση βγήκε από ένα δικαστήριο και μελετήθηκε πιο σοβαρά από οπουδήποτε αλλού η κατάσταση, τα δεδομένα, τα στοιχεία του κόστους και προέκυψε μια ανταγωνιστική τιμή». Η απόφαση έδωσε το στίγμα είναι ένα σημαντικό σημείο αναφοράς ώστε να βρεθεί μια λύση όπως «απαιτούν οι συνθήκες, η διατήρηση των θέσεων εργασίας και η οικονομία της χώρας» τόνισε ο κ. Κασδάς.

Μονοπώλιο
Ο ίδιος τόνισε ότι η ΔΕΗ είναι ο μοναδικός πάροχος στην Ελλάδα που έχει λιγνίτες και υδροηλεκτρικά. «Η αγορά δεν έχει απελευθερωθεί είναι μονοπώλιο. Δεν μπορεί η βιομηχανία να τροφοδοτηθεί από μονάδες φυσικού αερίου που είναι ακριβό και έχει πολλές διακυμάνσεις» ανέφερε. Ο ίδιος έδωσε απάντηση και στο θέμα της συμπαραγωγής, σημειώνοντας ότι το Αλουμίνιο διαθέτει μονάδα αερίου για την παραγωγή ατμού και όχι για να καλύψει τις ανάγκες σε ηλεκτρική ενέργεια της ηλεκτρόλυσης με μονάδα αερίου κάτι που δεν είναι εφικτό. 

Αλλά και η διευθύντρια επικοινωνίας του ομίλου Μυτιληναίος Βίβιαν Μπουζάλη υπογράμμισε ότι η διαιτησία απάντησε σε ένα σημαντικό ερώτημα: εάν το Αλουμίνιο χρωστάει και πόσα χρήματα στη ΔΕΗ. «Πλέον απαντήθηκε ότι το Αλουμίνιον δε χρωστάει στη ΔΕΗ αλλά αντίθετα η ΔΕΗ χρωστάει ένα ποσό στο Αλουμίνιο». Η κ. Μπουζάλη αναφέρθηκε και στην τοποθέτηση του αρμόδιου υφυπουργού ενέργειας Μ. Παπαγεωργίου για το θέμα  ο οποίος τόνισε ότι η ΔΕΗ είναι ο μοναδικός πάροχος ηλεκτρικής ενέργειας για τη βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα και ότι γίνονται βήματα για περισσότερη ευελιξία ώστε κάποια στιγμή να υπάρχουν και εναλλακτικοί εναλλακτικός προμηθευτές. Αυτή τη στιγμή ωστόσο μοναδικός πάροχος είναι η ΔΕΗ και επομένως η απόφαση της διαιτησίας θα δημιουργήσει αποτελέσματα για το  πως πρέεπι να λειτουργήσει η ΔΕΗ όχι μόνο σε σχέση με την αλουμίνιον αλλά και με την υπόλοιπη βιομηχανία, σημείωσε η κ. Μπουζάλη.

Το αλουμίνιο
Νωρίτερα ο κ. Κασδάς είχε αναφερθεί στη σημασία του αλουμινίου για τη χώρα, τονίζοντας ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη με αποθέματα βωξίτη που αξιοποιούνται σε έναν κλάδο με 30 χιλιάδες θέσεις εργασίας και εξαγωγές που αντιστοιχούν στο 5% του συνόλου της χώρας. Η αξιοποίηση του βωξίτη μέσω των εξαγωγών του  Αλουμινίου  αξιοποιεί έναν πολύτιμο πόρο και δίνει υπεραξία σε έναν πλούτο της χώρας, ανέφερε ο κ. Κασδάς. Εάν σήμερα θέλαμε να φτιάξουμε ένα εργοστάσιο αλουμινίου θα χρειαζόμασταν 2,5 δισ. δολάρια. Έχουμε την τύχη να υπάρχει και να εξακολουθεί να μπορεί να σταθεί. Πρέπει να το κρατήσουμε, ανέφερε ο πρόεδρος του Αλουμινίου.
Ευρώπη

Ο ίδιος αναφέρθηκε και στο πανευρωπαϊκό ζήτημα που έχει ανακύψει για την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας, σημειώνοντας ότι η πολιτική που προβάλει την οικολογία, τις νέες τεχνολογίες και τον υγιή ανταγωνισμό αλλά δεν προβάλει τη βιομηχανία έχει οδηγήσει σε φθορά την παραγωγή στην Ευρώπη και τώρα αυτό γίνεται αισθητό. Ήδη σύμφωνα με στοιχεία έχουν χαθεί 3 εκατ. θέσεις εργασίας και η γενική διεύθυνση βιομηχανίας της ΕΕ προσπαθεί να επηρεάσει το σύνολο της πολιτικής για να αντιστραφεί η πορεία.

Το πρόβλημα για την ευρωπαϊκή βιομηχανία είναι η φορολογία στο κόστος και το οικονομικό βάρος που προκύπτει από τις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή που δεν εφαρμόζονται αλλού εκτός ΕΕ και φυσικά δε λύνουν το πρόβλημα της ρύπανσης αφού οι βιομηχανίες μεταναστεύουν εκτός Ευρώπης.

Μάλιστα ο κ. Κασδάς αποκάλυψε μελέτη τα αποτελέσματα της οποίας δείχνουν ότι η επιβάρυνση στο κόστος και την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας αλουμινίου, φτάνει στα  228 δολάρια ανά τόνο. Αυτό είναι το ποσό με το οποίο επιβαρύνεται η βιομηχανία αλουμινίου στην Ευρώπη σε σχέση με τους εκτός ΕΕ ανταγωνιστές της από τις πολιτικές και τους νόμους τους ευρωπαϊκούς.