Του Χάρη Φλουδόπουλου

Μέχρι το τέλος του μήνα αναμένεται να παρουσιάσει η ΔΕΗ τις προτάσεις της στους μεγάλους βιομηχανικούς καταναλωτές Υψηλής Τάσης, με τους οποίους οφείλει να διαπραγματευτεί νέα τιμολόγια στη βάση της σχετικής απόφασης της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας. Ωστόσο τα πρώτα δείγματα γραφής στις προτάσεις επί της αρχής των βιομηχανικών καταναλωτών είναι μάλλον αρνητικά και προμηνύουν σκληρές διαπραγματεύσεις από το Μάρτιο, αφού δηλαδή η ΔΕΗ ανοίξει τα χαρτιά της. 

Ποια είναι όμως τα θέματα που θέτει η βιομηχανία στο τραπέζι των συζητήσεων; Το κύριο ζητούμενο είναι να υπάρξει μείωση ή επέκταση του βραδινού τιμολογίου και αύξηση του ημερήσιου, προκειμένου να υπάρξει με την κατάλληλη διευθέτηση της παραγωγής, μείωση του κόστους, χωρίς η ΔΕΗ να υφίσταται ζημιά. 

Το δεύτερο βασικό αίτημα της βιομηχανίας αφορά τη δυνατότητα δήλωσης φορτίου από την προηγούμενη μέρα με όφελος για τον καταναλωτή. 

Το τρίτο ζητούμενο είναι η δυνατότητα περικοπών μετά από αίτημα του προμηθευτή (interuptability on demand), με όφελος για τον πελάτη.

Απέναντι λοιπόν στα τρία θέματα που έθεσε επί της αρχής η βιομηχανία, η ΔΕΗ καταρχήν δείχνει να μην ενδιαφέρεται, απαντώντας αρνητικά. Πληροφορίες θέλουν την επιχείρηση να επικαλείται δικές της απόρρητες μελέτες που δείχνουν ότι δεν υπάρχει όφελος από την υιοθέτηση των προτάσεων των πελατών ΥΤ. 

Από την πλευρά του νέου γενικού διευθυντή εμπορίας που χειρίζεται τις συζητήσεις έχει ζητηθεί πίστωση χρόνου προκειμένου ο ίδιος μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες να επανέλθει με συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις. Η αίσθηση πάντως που υπάρχει στους εκπροσώπους των καταναλωτών υψηλής τάσης είναι ότι θα ζητηθούν αυξήσεις. Ειδικότερα, η πρόταση που φαίνεται ότι θα πέσει στο τραπέζι και η οποία θα πρέπει να μελετηθεί αναλυτικά, θα αφορά τη μείωση του παγίου για την ισχύ (σήμερα είναι 10 χιλιάδες ευρώ το μεγαβάτ ποσό που θεωρείται υψηλό) και την αύξηση στο κόστος της ενέργειας. 

Εάν μάλιστα ακολουθηθεί το μοντέλο που εφαρμόζεται στη μέση τάση, τότε θα υπάρξουν δύο διαφορετικές χρεώσεις για το χειμώνα και το καλοκαίρι, αν και το μοντέλο της μέσης τάσης σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μεταφερθεί αυτούσιο στην υψηλή τάση. 

Σε κάθε περίπτωση εκείνο που καθίσταται φανερό από τις μέχρι τώρα συζητήσεις είναι ότι οι διαπραγματεύσεις δε θα είναι εύκολες, ενώ μέσα σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία «κλοιού ζημιών» για τις βιομηχανίες, θα πρέπει να τεκμηριωθεί στο ακέραιο –όπως άλλωστε προβλέπεται από το θεσμικό πλαίσιο– η όποια πρόταση της ΔΕΗ και να ελεγχθεί εξονυχιστικά από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας. Και φυσικά θα πρέπει να γίνει αντιληπτή, η πραγματική διάσταση του «σταυρολέξου» που αφορά άμεσα το λειτουργικό κόστος και την ανταγωνιστικότητα των κατεξοχήν εξαγωγικών και εξωστρεφών βιομηχανιών.