Το περιστατικό του κυρίου Αυγενάκη στο "Ελευθέριος Βενιζέλος" πασίγνωστο πλέον. Όπως επίσης και όσα ακολούθησαν, με τον ίδιο να ζητά συγνώμη αλλά να διαγράφεται από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, με αποφάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη των αρμόδιων οργάνων. 

Πέρα από τη σπανιότητα αντίδρασης αυτού του τύπου στην πολιτική τα τελευταία χρόνια, η στήλη θεωρούσε πως το περιστατικό δεν άξιζε περαιτέρω σχολιασμού. Μέχρι την στιγμή που άκουσε μία προφορική δήλωση του πρώην υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, όπου επέρριπτε την ευθύνη για τη συμπεριφορά του προς τον υπάλληλο του ΑΙΑ (Athens International Airport), σε "μία κακιά στιγμή". 

Αυτό είναι ένα σημείο στο οποίο είναι απαραίτητο να σταθεί κανείς και να ξεκαθαρίσει ορισμένα πράγματα. Διότι είναι αμέτρητα τα περιστατικά με τραμπουκισμούς, αχαρακτήριστες συμπεριφορές και τερατώδη λάθη πολιτικών, που αποδόθηκαν στην "κακιά  ώρα". Ενώ κάτι τέτοιο είναι ανεπίτρεπτο. Τουλάχιστον στον βαθμό και τη συχνότητα με τα οποία προκύπτει η "κακιά στιγμή" τα τελευταία πολλά χρόνια στην Ελλάδα.

Ή μήπως ξεχάσαμε ότι "μια στραβή στη βάρδια" ορισμένων το 2017 και άλλη μία το 2018, κόστισαν συνολικά 129 ανθρώπινες ζωές;

Φυσικά, πολλοί θα αναρωτηθείτε: "Μα άνθρωποι είναι κι αυτοί! Εφόσον σηκώνονται κάθε πρωί από το κρεββάτι τους, θα κάνουν λάθη! Δεν το δικαιούνται;"! 

Η απάντηση είναι μία, μοναδική και αδιαμφισβήτητη: "Όχι"! Ή, για να το εκφράσω σωστά, λάθη μπορούν να κάνουν και δεν είναι δυνατόν να το αποφύγουν, ως κανονικοί άνθρωποι. Αυτό που σε καμία περίπτωση δεν δικαιούνται και δεν επιτρέπεται, είναι η επίρριψη της ευθύνης για το λάθος, στην κακή συγκυρία, στο πεπρωμένο, σε κάτι αφηρημένο. 

Όταν ένας πολιτικός ξεσπά τα νεύρα του σε έναν απλό πολίτη ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Απλά θεωρεί ότι μπορεί να το πράξει, χωρίς συνέπειες εκ της θέσεως του και το κάνει. Δεν υπάρχει καμία "κακιά στιγμή"!

Όταν ένας πολιτικός παραμελεί τα καθήκοντά της-του και δεν φροντίζει να έχουν καλυφθεί όπως και όσο πρέπει οι ανάγκες της περιοχής ευθύνης του, ξέρει πολύ καλά τι κάνει και το κάνει συνειδητά. Απλά θεωρεί ότι δεν θα υποστεί συνέπειες. Κι όπως έχει δείξει η εμπειρία, πολλές φορές πράγματι δεν υφίσταται καμία ή αυτές που υφίσταται μπορούν να θεωρηθούν πολλά αλλά όχι δίκαιη τιμωρία! Δεν υπάρχει καμία "κακή συγκυρία"!

Όταν ένας πολιτικός απειλεί ωμά, χυδαία και… τσαμπουκαλίδικα (με την κακή έννοια του όρου), ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Απλά θεωρεί εαυτόν στο απυρόβλητο. Εν μέρει διότι ξέρει ότι πολλοί εκ των πολιτών, πολύ θα ήθελαν να βρίσκονται στη θέση του και εάν βρίσκονταν, θα επεδείκνυαν, πάνω κάτω, την ίδια συμπεριφορά, αφενός. Κι αφετέρου διότι γνωρίζει καλά ότι αν κάτι πάει στραβά και χρειαστεί να δοθούν εξηγήσεις, θα φταίει "η στραβή στη βάρδια"! Δεν υπάρχει καμία "κακιά ώρα"!

Με δυο λόγια, η επίρριψη της ευθύνης "στην κακιά την ώρα" είναι ανεπίτρεπτη γιατί, έτσι δίνεται η εντύπωση ότι το φταίξιμο πέφτει σε κάτι αφηρημένο και αναπόφευκτο, όπως ο χρόνος και το… πεπρωμένο. Κι έτσι σιγά-σιγά διαμορφώνεται η αίσθηση ότι ο υπεύθυνος δεν ήταν… υπεύθυνος! Με τα γνωστά αποτελέσματα, που έχουμε όλοι δει στη δημόσια ζωή επανειλημμένα. Αποτελέσματα που βαραίνουν πάνω στη χώρα και στην πορεία της.

Κι αν νομίζετε ότι π.χ. κανείς δεν ενδιαφέρεται που ένας πολιτικός καταδικασμένος αμετάκλητα για επίδειξη βαριάς αμέλειας ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ, παραμένει ενεργός και ψηφίζεται από τους πολίτες, ξανασκεφτείτε το. Διότι πράγματι συμβαίνει, αλλά μόνο στο εσωτερικό. Στο εξωτερικό αναρωτιούνται τι είδους αίσθηση δικαίου αλλά και αυτοσυντήρησης, διακατέχει τους Έλληνες ψηφοφόρους…

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr