Όταν το καλοκαίρι ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε πως αποσύρεται από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, πολλοί θεωρήσαμε ότι η εποχή του άκριτου, άκρατου και ψηφοθηρικού λαϊκισμού, είχε τελειώσει. Θεωρήσαμε αυτονόητο πως οι υπόλοιποι της κομματικής νομενκλατούρας, θα είχαν πάρει το μήνυμα και θα ακολουθούσαν την οδό της σωφροσύνης, πλέον. Όταν δε επικεφαλής τέθηκε ένας νέος άνθρωπος με λαμπρές σπουδές και επιτυχημένη καριέρα στις ΗΠΑ, πιστέψαμε ότι οι εποχές του σκισίματος των μνημονίων και των προγραμμάτων Θεσσαλονίκης, είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Αμ’ δε! Κάναμε λάθος! Τεράστιο λάθος!

Πού να φανταστεί κάποιος όμως ότι, ένας απόφοιτος ενός από τα καλύτερα αν όχι του καλύτερου, Business schools του πλανήτη και επιτυχημένος επιχειρηματίας, θα κατέφευγε σε αριθμητικά μεγέθη που υπάρχουν μόνο στο μυαλό του; Άντε και του οικονομικού του επιτελείου; 

Κι όμως, αυτό ακριβώς έγινε!

Ο Στέφανος Κασσελάκης, λίγο πριν καταταγεί  για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, ανακοίνωσε το οικονομικό... πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Ποιο πρόγραμμα δηλαδή, αφού ουσιαστικά ακούσαμε μόνο τις (εντελώς αστοιχείωτες) απαντήσεις σε όσες αντιρρήσεις έχουν προβάλλει όσοι δηλώνουν αντίθετοι στην κυβερνητική οικονομική πολιτική, συνοδεία μερικών τυχαία επιλεγμένων αριθμών. Τι για μόνιμες φοροελαφρύνσεις ακούσαμε αλλά με την κοστολόγηση ν’ αφορά εφάπαξ μέτρα, τι για μείωση ασφαλιστικών εισφορών που όμως ήδη εφαρμόζεται και δεν μπορεί ν’ αυξηθεί απλούστατα διότι ο εξορθολογισμός του συστήματος αργεί και λεφτά δεν υπάρχουν, τι για μείωση της προκαταβολής φόρου που όμως ήδη εφαρμόζεται… Και πάει λέγοντας!

Αντίστοιχα μέτρα εξαγγέλλει επίσης το ΠΑΣΟΚ και για το ΚΚΕ καλύτερα να μην μιλήσουμε. 

Όλα αυτά όμως είναι περισσότερο γραφικά παρά οτιδήποτε άλλο. Ελάχιστοι πείθονται από τις λαϊκίστικες υποσχέσεις, τους λαγούς με τα πετραχήλια και τις μεταξωτές κορδέλες που είναι όμως… φύκια. Τα χρόνια της κρίσης και η πορεία της οικονομικής κατάστασης του καθενός από τους πολίτες τα τελευταία 5 χρόνια, αποτελούν ισχυρότατο αντίδοτο στο δηλητήριο του λαϊκισμού που κάποιοι ασυνείδητοι, δήθεν ανεπίδεκτοι μάθησης και με ανύπαρκτη μνήμη, προσπαθούν να "ποτίσουν" τους ψηφοφόρους.

Το πρόβλημα ξεκινά, μόλις αναλογιστεί κανείς πως απομένουν 3 ολόκληροι μήνες για τις κάλπες των Ευρωεκλογών και η εντονότατη πίεση που ασκούν τα ακροδεξιά κόμματα στους κόκκινους ομοίους τους, τους έχει φέρει σε αδιέξοδο. Αδιέξοδο από το οποίο προσπαθούν ν’ αποδεσμευτούν, με τις ίδιες ακριβώς μεθόδους, οι οποίες τους παγίδευσαν σε αυτό. 

Πώς το έλεγε ο Αϊνστάιν; Α, ναι: "Το άκρον άωτον της βλακείας, είναι να προσπαθείς να πετύχεις κάτι με τον ίδιο συνεχώς τρόπο και κάθε φορά να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα"! Αυτό ακριβώς κάνει η Αριστερά. Και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την ΕΕ. Γεγονός που καθιστά σχεδόν βέβαιο έναν επικείμενο πλειοδοτικό "διαγωνισμό" υποσχέσεων. Που είναι κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο διότι αναπόφευκτα κάποια στιγμή, οδηγεί σε κάποιο "Έστω κι ένα από αυτά που λέει να κάνει καλύτερα θάμαστε"!

Κι εκεί είναι που μπορεί ν’ ανοίξουν οι πύλες της (δημοσιονομικής) κόλασης ξανά και να έχουμε Deja Vu του 2009-2019!

Το νου σας λοιπόν, γιατί οι λύκοι του λαϊκισμού ζουν και βασιλεύουν! Και διψούν για εξουσία και… κουτάλα!

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr