Η ελληνική πολιτική σκηνή έχει περάσει από 40 κύματα, τις 2 τελευταίες δεκαετίες. Από το ζενίθ των Ολυμπιακών Αγώνων, μέχρι το ναδίρ της κρίσης, των μνημονίων, των τσιτάτων για νταούλια, των assets και της kolotoumba! Όχι άδικα, οι πολίτες είναι πλέον ιδιαίτερα δύσπιστοι απέναντι στη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πολιτικών. 

Σε αυτήν την ατμόσφαιρα, θα περίμενε κανείς πως η πολιτική τάξη θα αντιδρούσε με σοβαρότητα και ένστικτο αυτοσυντήρησης. Κι όμως, δεν... 

Αν κι ένας σημαντικός αριθμός έχει ανακρούσει πρύμνα από τον λαϊκισμό, συμπεριφέρεται ορθολογικά και λειτουργεί θεσμικά, ένας τεράστιος αριθμός ακολουθεί τον δρόμο του παραλόγου, της πσέκας και της μετατροπής του άσπρου σε μαύρο, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, στον βωμό του κομματικού κέρδους. Τα παραδείγματα αμέτρητα και εντυπωσιακά.

Αυτές τις ημέρες συζητείται στην Ολομέλεια το νομοσχέδιο για τη δυνατότητα δημιουργίας παραρτημάτων ξένων, μη κερδοσκοπικών και μη κρατικών πανεπιστημίων. Κατά την προσφιλή συνήθεια (όλων) των Ελλήνων, υπάρχει εντονότατη αντιπαράθεση εντός και εκτός Βουλής, τόσο από πολιτικούς, όσο και από απλούς πολίτες. Φυσικά, παραμένει απόλυτο μυστήριο γιατί τσακωνόμαστε πάνω σε ένα νομικό καθεστώς το οποίο ισχύει και εφαρμόζεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Όπως επίσης είναι ανεξήγητο γιατί ορισμένοι έχουν αντίρρηση πάνω σε μια απόλυτη υποχρέωση της  Ελληνικής Πολιτείας που θα πρέπει ή να εφαρμόσει το ευρωπαϊκό Δίκαιο ή να πληρώσει ένα συνεχώς αυξανόμενο κόστος, που δεν υπάρχει κανείς λόγος να πληρώνουμε. Αλλά εδώ είναι Βαλκάνια...

Αυτό ακριβώς το ανεξήγητο όμως, αυτό το εντελώς παράλογο της άποψης κατά των ιδιωτικών παραρτημάτων ΑΕΙ, έχει οδηγήσει τους υποστηρικτές της να αναζητούν και να προβάλλουν την θέση τους με πραγματικά ευτράπελους τρόπους και  εξευτελιστική για την νοημοσύνη μας επιχειρηματολογία που οδηγεί μόνο στην πλήρη αυτογελοιοποίηση τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος υποστήριζε το κυβερνητικό νομοσχέδιο μέχρι πριν λίγες ημέρες και ξαφνικά εμφανίστηκε με την εντελώς αντίστροφη άποψη την οποία "στηρίζει" με φαιδρές σοφιστείες και πραγματικά αστήρικτα επιχειρήματα. Αλλά δεν είναι ο μόνος.

Σύσσωμη η αντιπολίτευση προσπαθεί να μας πείσει πως το νομοσχέδιο είναι αντισυνταγματικό και ότι δεν υπάρχει υποχρέωση εναρμονισμού του εθνικού με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Το γεγονός ότι η αφρόκρεμα των Ελλήνων συνταγματολόγων (που τους περισσότερους, φίλους της κυβέρνησης δεν τους λες ούτε υπό... πυρηνική απειλή) υποστηρίζει ακριβώς το αντίθετο, αγνοείται επιδεικτικά. Όπως επίσης επιδεικνύεται πλήρης αδιαφορία για την άποψη του καθηγητή Β. Σκουρή, επί δώδεκα συναπτά έτη (2003-2015) πρόεδρου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ο οποίος είναι κάθετος τόσο για τη συνταγματικότητα του προτεινόμενου νόμου, όσο και περί το απόλυτο  ευρωπαϊκής υποχρέωσης της Ελλάδος! Προφανώς, κάποιοι πιστεύουν ότι μια θητεία εννέα χρόνων στο ευρωκοινοβούλιο, κατά την οποία δεν έμαθαν σωστά ούτε μια ξένη γλώσσα, τους εφοδίασε με καλύτερη γνώση των δεδομένων του ΕΔΔΑ, από εκείνη ενός παγκόσμια αναγνωρισμένου επιστήμονα, επί 12 χρόνια επικεφαλής του οργάνου που θα αποδώσει την τελική κρίση στο επίμαχο ζήτημα!

Αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν είναι το μόνο μέλος της ομάδας κλόουν που προσπαθούν να πείσουν ότι ασκούν αντιπολίτευση! Κασσελάκης και Οθ. Ηλιόπουλος για ν’ αναφέρω δύο από τον ΣΥΡΙΖΑ, Τσακαλώτος από την Νέα Αριστερά, Κωνσταντοπούλου από την Πλεύση Ελευθερίας και πάει λέγοντας, όλες και όλοι με σπουδές σε κορυφαία πανεπιστήμια και ορισμένοι με μακρόχρονη απασχόληση σε αυτά, επικαλούνται ότι τους περάσει από το μυαλό, σε μια προσπάθεια να "ψαρέψουν ψηφαλάκια". Πόσο σοβαρά μπορεί κανείς να τους πάρει, άραγε;

Σίγουρα λίγο περισσότερο από τον… "γλυκύτατο" και "καρδούλα" Δ. Κουτσούμπα που, αφού με δυο φράσεις έφτυσε κατάμουτρα και μείωσε την αξιοπρέπεια όλων των φοιτητριών σε όλο των πλανήτη, αρνείται πεισματικά να ζητήσει συγνώμη και επιμένει πως έχει δίκιο!!!

Πόσο περισσότερο όμως; Σίγουρα, όχι πολύ! Οπωσδήποτε λιγότερο, απ’ όσα ξοδεύει ένας sugar daddy!

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr