Η Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου είναι και, ανεξάρτητα του θράσους και του λαϊκισμού του κάθε συνδικαλιστή, θα μείνει μία ημέρα εθνικού πένθους, μνήμης και περισυλλογής για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών. Και θα έπρεπε να αποτελεί ευκαιρία απολογισμού για την πρόοδο στη διερεύνηση του δυστυχήματος. Όπως επίσης, όφειλε να έχει καθιερωθεί ως η ημέρα που ανακοινώνεται η πρόοδος της προσπάθειας που γίνεται από τότε, ώστε να μην υπάρξει άλλη τραγωδία.

Αντί γι’ αυτά, μια συντεχνία που επί δεκαετίες ταλαιπωρεί και απομυζά την υγιή οικονομία, τη μετατρέπει σε ημέρα-κολαστήριο για ολόκληρη την Ελλάδα. Η ΑΔΕΔΥ, με πρόσχημα τη θλιβερή επέτειο, προβάλλει ψευδεπίγραφα οικονομικά αιτήματα, παρότι τα μέλη της έλαβαν αυξήσεις για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια, φέτος! Ενώ, θα έπρεπε π.χ. να χρηματοδοτεί έρευνες από ανεξάρτητους ξένους οίκους, τόσο για την απόδοση ευθυνών στους υπαίτιους της τραγωδίας, όσο και στην τεχνολογία που θα έπρεπε να εφαρμοσθεί ώστε αυτή να μην επαναληφθεί! Φευ, μάταια προσδοκία! Σήμερα θα περάσουμε όλοι ώρες και ώρες ακινητοποιημένοι στον δρόμο, μέσα στα αυτοκίνητά μας, για να κάνουν το κομμάτι τους κάποιοι συνδικαλιστές.

Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε δυστυχώς υπάρχουν ενδείξεις πως θα είναι η τελευταία, που μια συντεχνία ή μια δράκα λαϊκιστών εκμεταλλεύεται ένα τραγικό γεγονός, για να αποκομίσει προσωπικά ή/και κομματικά κέρδη, που ξεπουλά την κοινωνία, για να κερδίσουν εκείνοι. Όποιος το αμφισβητεί, ας θυμηθεί τον Δεκέμβρη του 2008. Δεν είναι δα και τόσος πολύ καιρός, που ο αισχρός λαϊκιστής, με αστική συγκατάθεση και… βοήθεια, εκμεταλλεύτηκε βάναυσα και ανίερα τον θάνατο ενός 15χρονου, για ν’ αρχίσει να χτίζει και διαμορφώνει "το παραμύθι" που θα τον έφερνε στο Μέγαρο Μαξίμου και την εξουσία…

Η Ελλάδα είναι μία προνομιούχος χώρα τόσο γεωγραφικά,  όσο και μετεωρολογικά. Αυτή η πραγματικότητα τής παρέχει τη δυνατότητα να είναι μόνιμα στην πρώτη γραμμή της προόδου και της πρωτοπορίας. Αντί όμως να συμβαίνει αυτό, βρίσκεται μόνιμα πίσω από τις εξελίξεις, μακριά από τις δυνατότητές της και σε συνεχές άγχος "μήπως και χάσει το τραίνο"!

Γιατί; Ακριβώς επειδή η συνδικαλιστική ένωση των Δημοσίων Υπαλλήλων "αποφασίζει και διατάσσει" απεργία σε μια ημέρα εθνικού πένθους και ανάγκης ανασυγκρότησης, διότι οι αγρότες επιλέγουν να καλλιεργούν μικροχώραφα π.χ. με βαμβάκι αντί να ενωθούν και να παράγουν τόνους  π.χ. στέβιας, ιπποφαούς και άλλων υπερτροφών και σύγχρονων αγροτικών προϊόντων με τεράστια ζήτηση διεθνώς, γιατί η (όποια) βιομηχανία λειτουργεί στην χώρα, προτιμά να παράγει προϊόντα χαμηλής προστιθέμενης αξίας και όχι να σχεδιάζει, να παράγει και να πουλά προϊόντα στην αιχμή της τεχνολογίας, έστω και εισαγόμενης και πάει λέγοντας...

Κι όλα αυτά για ποιον λόγο; Μα επειδή ο Έλληνας "έτσι γουστάρει κι έτσι κάνει"! 

Ώχου, ρε Λάζο! Έλεγχο θα μας κάνεις;

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr