Εδώ και αρκετές εβδομάδες, ολόκληρη η Ελλάδα συζητά για τα θετικά και αρνητικά σημεία του νομοσχεδίου για τον (πολιτικό) γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τα δικαιώματα τεκνοθεσίας που μπορούν ή πρέπει αυτά να έχουν. Δηλαδή συζητά επί ενός νομοσχεδίου που κανείς, απολύτως κανείς (ούτε καν ο ίδιος ο πρωθυπουργός) δεν γνωρίζει τι ΑΚΡΙΒΩΣ θα περιλαμβάνει, ποιες προβλέψεις θα λαμβάνει και ποια τελική μορφή θα λάβει μετά τη δημόσια διαβούλευση. Όπου συνήθως  τα νομοσχέδια επηρεάζονται σε βαθμούς πολύ μεγαλύτερους του 10-15%...

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντικό θέμα ως προς την τήρηση και εφαρμογή των δημοκρατικών κανόνων στη χώρα (η άποψη της στήλης εδώ) και οφείλουμε να κάνουμε αυτήν τη συζήτηση οπωσδήποτε. Διεξοδικά και ανοικτά! Αυτό σημαίνει ζωντανή και αλληλοεπιδρούσα κοινωνία...

Από το σημείο αυτό όμως, μέχρι όσα συμβαίνουν σήμερα, υπάρχει τεράστια απόσταση. Όπως υπάρχουν και πάρα πολλά θέματα-ζητήματα που είναι σαφώς σημαντικότερα από το νομοσχέδιο περί του γάμου και της τεκνοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια. Θέματα τα οποία ταυτόχρονα, είναι σαφέστατα πιο επείγοντα από το επίμαχο.

Π.χ. το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης, το ζήτημα της ποιότητας της εκπαίδευσης, το ζήτημα της έλλειψης πρόθυμων εργατικών χεριών τόσο σε επιστημονικές εξειδικευμένες όσο και σε χειρωνακτικές εργασίες, το ζήτημα της δημογραφικής πορείας της χώρας που κατατρώγει τις σάρκες της και το οποίο χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να αναστραφεί πριν καν συζητηθεί η ουσιαστική και διατηρήσιμη επίλυσή του και τόσα άλλα ακόμη.

Στη δεδομένη στιγμή, στη δεδομένη συγκυρία και εφόσον το θέμα τέθηκε στην σωστή του διάσταση από τον ίδιο τον πρωθυπουργό (ως ζήτημα ίσων δικαιωμάτων και άρα λειτουργίας του Δημοκρατικού πολιτεύματος), δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν πάνω στο ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών, της συμβίωσης τους και της δυνατότητάς τους να τεκνοθετούν. Τουλάχιστον μέχρι την ώρα που θα υπάρξει δημοσιοποιημένο νομοσχέδιο και θα μπορεί να γίνει κουβέντα επί συγκεκριμένων άρθρων, προβλέψεων κ.λπ. 

Αντίθετα, έχει τεράστια και κατεπείγουσα σημασία, να δοθεί κάποιου είδους βελτιωτική λύση, που θα ακολουθηθεί από άλλη λεπτομερέστερη, μεγαλύτερη και σαφώς μακροβιότερη, στο πρόβλημα της εξαιρετικά βεβαρημένης κυκλοφορίας οχημάτων στην πρωτεύουσα. Ένα πρόβλημα που κοστίζει εκατομμύρια εργατοώρες και δισεκατομμύρια ευρώ στην οικονομία καθημερινά. Οι λύσεις αυτού του προβλήματος όμως, έχουν πολύ μεγάλο "κόστος"! Τόσο η όποια προσωρινή, όσο και η όποια οριστική! Για όλους! Ανεξαιρέτως! 

Αφενός διότι όλοι εμείς που οδηγούμε καθημερινά και κινούμαστε σαν να μας ανήκει όλος ο δρόμος και να υπάρχει μόνο για την προσωπική μας εξυπηρέτηση. Αφετέρου επειδή η οποιαδήποτε αποτελεσματική λύση, θα πρέπει να περιλαμβάνει πρώτον σοβαρά περιοριστικά μέτρα της κίνησης των οχημάτων στις κεντρικές περιοχές όλων των δήμων του Λεκανοπεδίου και δεύτερον ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών, ώστε να καταστούν παραγωγικές και αποτελεσματικές. Δύο χαρακτηριστικά που διαχρονικά έχει αποδειχθεί πως δεν μπορούν να αυτές να αποκτήσουν υπό δημόσια διαχείριση. 

Πρόκειται όμως για μέτρα που κανείς πολιτικός δεν είναι διατεθειμένος να λάβει, απλούστατα γιατί θα υποστεί τρομακτικές πιέσεις και πιθανότατα δεν θα κατορθώσει να εφαρμόσει στο τέλος. 

Γιατί να μην το συζητήσουμε όμως; Υπάρχει υλικό και μελέτες που δίνουν απαντήσεις στο πρόβλημα ή, έστω, παρέχουν τροφή για σκέψη επί συγκεκριμένων δεδομένων. Δεν θα ήταν εξαιρετικά θετικό να συμφωνηθούν και να θεσμοθετηθούν με κοινή αποδοχή όλων, τρόποι βελτίωσης ή και εξάλειψης αυτού του μαρτυρίου που ζούμε όλοι καθημερινά επί ώρες "κοκκαλωμένοι" μέσα στ’ αυτοκίνητά μας; Δεν μπορούμε να συζητούμε αυτό, αντί να αναμασά με τα ίδια και τα ίδια για τα ομόφυλα ζευγάρια;

Φυσικά και μπορούμε! Απλά δεν το κάνουμε;

Κι η υπερβολική κίνηση στο δρόμο είναι παρά ένα μόνο από τα πολλά καίρια θέματα που ταλαιπωρούν όλους τους πολίτες σε καθημερινή βάση. Κι όμως, δεν μπαίνουμε στη διαδικασία συζήτησης για λύσεις. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να συζητάμε περισσότερο για περισσότερα; Για κάθε θέμα που μας δημιουργεί ζήτημα αλλά και για κάθε νομοσχέδιο που επηρεάζει τη ζωή μας;

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr