Ο πανικός και η απελπισία είναι πολύ κακοί σύμβουλοι

Αποτελεί μια πραγματικότητα πως τα τελευταία δυόμιση χρόνια, η αντιπολίτευση στην Ελλάδα βρίσκεται σε παρακμή. Κάτι το μέχρι και πρόσφατα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ευρισκόμενο ΚΙΝΑΛ, κάτι η συνειδητοποίηση από τους ψηφοφόρους τι εστί πραγματικά ΣΥΡΙΖΑ, το πολιτικό σκηνικό της χώρας έχει μεταβληθεί σε παράσταση για ένα ρόλο. Οι αριθμοί είναι αδιαμφισβήτητοι και αδιάψευστοι μάρτυρες.

Τις τελευταίες εβδομάδες το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ δείχνει σοβαρότατα σημάδια ανάκαμψης, αλλά αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο σε κόμματα που αποκτούν νέο και "μη δοκιμασμένο" αρχηγό. Τα καινούργια πρόσωπα και οι προσδοκίες για κάτι διαφορετικό, προκαλούν τόσο το ενδιαφέρον όσο και την συμπάθεια των εν δυνάμει πιθανών ψηφοφόρων. 

Συνήθως αυτό δεν κρατά πολύ όμως.. Το πλέον πρόσφατο παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ των πρώτων ημερών ηγεσίας του Αλέξη Τσίπρα είχε διατηρήσει αυτό το "ρεύμα" επί μερικούς μήνες και μετά, μόλις οι ελπίδες για κάτι νέο και διαφορετικό διαψεύστηκαν πανηγυρικά, τα ποσοστά επανήλθαν στα προ επιλογής νέου αρχηγού επίπεδα.

Αντίστοιχη πορεία είναι πολύ πιθανόν να ακολουθήσει και το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, καθώς οι πρώτες "παρεμβάσεις" Ανδρουλάκη ακολουθούν την πεπατημένη των προκάτ, πολλές φορές προκαλούντων σύγχυση δηλώσεων ("Θα καταψηφίσουμε την κυβέρνηση αλλά δεν θέλουμε εκλογές μέσα στην πανδημία!", "Και ποιος θα κυβερνά μέχρι το τέλος της πανδημίας;", ένα απέραντο κενό ως απάντηση) και της ξύλινης γλώσσας που δεν ενοχλούν τους πολλούς και δεν προκαλούν το αίσθημα "των δικών μας", αλλά εν τω μεταξύ έχει κατορθώσει να εμφανίζει μια δυναμική που είναι πραγματικά πρωτοφανής. Αφενός διότι είχε φτάσει εντός 3 εβδομάδων σε ποσοστά που ο Τσίπρας στην πρώτη περίοδό του είχε χρειαστεί 3 μήνες για να αγγίξει και αφετέρου επειδή ο Συνασπισμός του 2008, ουδέποτε κατόρθωσε να πλησιάσει, πολύ δε περισσότερο να απειλήσει το δεύτερο στις τελευταίες εκλογές κόμμα.

Οι διαφορές τότε ξεπερνούσαν τις 10 μονάδες. Τώρα δεύτερος και τρίτος απέχουν ελάχιστα! Καθαρά εντός των ορίων του στατιστικού λάθους. Και ο Αλέξης Τσίπρας το γνωρίζει καλά. 

Αυτός είναι και ο πρώτος από τους λόγους που τον οδήγησαν, ή ίσως τον ανάγκασαν, να προχωρήσει στην κατάθεση πρότασης δυσπιστίας. Ένα βήμα ξεκάθαρα λανθασμένο για το ουδέτερο μάτι, που δεν προσφέρει τίποτε άλλο στον ίδιο και το κόμμα του, πέρα από την μεταφορά της προσοχής των οπαδών στην άσκοπη αντιπαράθεση με την κυβέρνηση! Μια αντιπαράθεση η οποία και με τον λάθος τρόπο εκφράζεται και δείχνει την "γύμνια" πολιτικών επιχειρημάτων και ουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Κι όλα αυτά, σε μια από τις σπάνιες στιγμές που η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκεται στρυμωγμένη και της ασκείται έντονη κριτική, απ’ όλες τις πλευρές, ακόμη και το κομματικό εσωτερικό. 

Εκείνοι που λένε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να κάνει ευχέλαια για την υγεία  και μακροημέρευση του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν τα δίκια τους…

Βέβαια τα δίκια του για το απονενοημένο (sic) βήμα της κατάθεσης πρότασης μομφής, πέρα από την (προσωρινή ή όχι) "καυτή ανάσα" του ΠΑΣΟΚ, έχει και ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι πολύς καιρός τώρα που στο εσωτερικό του κόμματος της αξιωματικής υπάρχει έντονη αναστάτωση και πολλές διεργασίες. Όπως επίσης, για πρώτη φορά τόσο έντονη, μια υφέρπουσα, μη ανοικτά εκφραζόμενη αλλά απόλυτα υπαρκτή αμφισβήτηση του προσώπου και της ηγετικής ομάδας Τσίπρα. 

Χαρακτηριστικά αλλά όχι μοναδικά "σημάδια" της, οι πρόσφατες δηλώσεις Φίλη περί "διάθεσης δημιουργίας αρχηγικού και star system κόμματος και το άρθρο Σκουρλέτη στην Αυγή. Όπου ούτε λίγο, ούτε πολύ, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος τον κατηγορεί ευθέως για αντιδημοκρατική συμπεριφορά! Πραγματικά εντυπωσιακό! Ακόμη δε περισσότερο εάν σκεφτεί κανείς το σημείο όπου ήταν κάποτε οι σχέσεις των δύο ανδρών και εκείνο στο οποίο βρίσκονται από τα μέσα της διακυβέρνησης και μέχρι σήμερα!

Αν σε αυτά τα περιστατικά προσθέσει κανείς τις διάφορες δηλώσεις των τελευταίων εβδομάδων από "αξιωματούχους" και "προβεβλημένα στελέχη" της Ομπρέλας, των 53+ κ.ο.κ., καταλαβαίνει εύκολα ότι ο Αλέξης Τσίπρας, για πρώτη φορά στην Ιστορία, βρίσκεται πραγματικά υπό έντονη και σημαντικότατη εσωκομματική πίεση. 

Γεγονός το οποίο, συνδυαζόμενο με την, δημοσκοπική έστω αλλά απολύτως υπαρκτή πιθανότητα, να είναι τρίτο κόμμα σε μερικές εβδομάδες, τον έχει φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.

Κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι βρίσκεται σε πανικό και είναι κυριευμένος από απελπισία. Καλό θα είναι όμως, να μην επαληθευτούν τέτοιες απόψεις από σχετικές ενέργειες στην συνέχεια. 

Διότι έχει πλάκα να βλέπει κανείς "την γαλοπούλα να επιζητεί τον ερχομό των Χριστουγέννων", αλλά το αστείο γίνεται άκρως τραγικό όταν ξέρεις ότι θεσμικά η γαλοπούλα κρατά ένα μέρος της τύχης της χώρας σου, στα χέρια της!

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr