Στο επανιδείν

Την προηγούμενη Πέμπτη το βράδυ, γύρω στις 11.00 το βράδυ προσγειώθηκε στη Ρώμη η πτήση ΑΖ1586, προερχόμενη από το Κάλιαρι της Σαρδηνίας. Ήταν ο τελευταίος σταθμός ενός ταξιδιού που ξεκίνησε 74 ολόκληρα χρόνια πριν, η τελευταία πτήση της περίφημης Alitalia, ενός από τους πιο ιστορικούς αερομεταφορείς στον κόσμο. 

Το ταξίδι ξεκίνησε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1946 και κάθε άλλο παρά ανέφελο ή εύκολο ήταν. Δύο αλλαγές ονόματος και περισσότερες από πέντε αλλαγές μετόχων και μετοχικών ποσοστών (από τη Βρετανική British European Airways-ΒΕΑ μέχρι σχήματα ιδιωτών με hedge funds αλλά και την Etihad Airways του Άμπου Ντάμπι, έχουν υπάρξει μέτοχοι) όμως, δεν στάθηκαν ικανά να το συνεχίσουν. Δυστυχώς τα Ιταλικά Φτερά (το όνομα προέρχεται από τις λέξεις Ali= πληθυντικός του ala= φτερό, πτέρυγα και Italia), παρότι έδωσαν πολλές μάχες, δεν κατόρθωσαν να παραμείνουν στον αέρα.

Η αιτία της αποτυχίας, μία: κάκιστη οικονομική και όχι μόνο, διαχείριση. Τόσο λόγω αδιάκοπων πολιτικών παρεμβάσεων όσο και έλλειψης στοιχειώδους ικανότητας διοίκησης από τους κατά καιρούς έχοντες την ευθύνη (οποιαδήποτε ομοιότητα με αντίστοιχες καταστάσεις στην Ελλάδα, δεν αποτελεί παρά σατανική σύμπτωση). Για να βρει κανείς την τελευταία χρήση όπου ο ισολογισμός της εταιρείας παρουσίασε κέρδη, θα πρέπει να επιστρέψει στις αρχές του αιώνα!

Αυτή η κατάσταση είχε σαν αποτέλεσμα τεράστιες ζημίες που μόνο με κρατική συνδρομή, μπορούσαν να καλυφθούν. Μια κρατική συνδρομή που η σύγχρονη εποχή, δεν επιτρέπει. Ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου η ιταλική κυβέρνηση βρίσκεται ήδη υπόλογη απέναντι στις Βρυξέλλες για σχετικές ενέργειες στο παρελθόν. 

Κι έτσι, ήρθε το αναπόφευκτο τέλος. 

Την Alitalia, διαδέχεται η ΙΤΑ (Italia Trasporto Aereo= Ιταλικές Αεροπορικές Μεταφορές), στην οποία ανήκει πλήρως με "κληρονομιά", λιγότερα από τα μισά αεροσκάφη (51 από 110) και λίγο περισσότερους από το ένα τέταρτο των εργαζομένων (2.800 από περίπου 10.000) και άμεσο στόχο της διοίκησης, να συνάψει πολλές συνεργασίες με σαφώς μεγαλύτερους αερομεταφορείς, καθώς το μέγεθός της δεν επιτρέπει την αυτόνομη επιχειρηματική πορεία. 

Σαν πιθανή κατάληξη επίσης, θα πρέπει να θεωρείται η πώληση σε ιδιώτες και μάλιστα σύντομα. Πριν το ιταλικό πολιτικό κατεστημένο, κατορθώσει να εισχωρήσει στη νέα εταιρεία και ακολουθήσει νέα αποτυχία.

Ευτυχώς το εθνικό χρέος της Ιταλίας, δεύτερο μεγαλύτερο στην Ευρωζώνη μετά το ελληνικό, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για χαλαρή αντιμετώπιση, ενώ το ιταλικό τουριστικό προϊόν, σε συνδυασμό με την έξοδο από την κρίση της CoViD-19, καθιστούν έναν υγιή αερομεταφορέα με έδρα την περιοχή της Μεσογείου, μία επένδυση κάτι περισσότερο από ελκυστική. 

Οποιαδήποτε και αν είναι η κατάληξη, θα αποτελέσει και το πραγματικό τέλος της Alitalia, της οποίας η πτήση ΑΖ 4000 (η πτήση με την οποία πετούσε πάντα παραδοσιακά ο Πάπας) κατείχε το ρεκόρ περισσότερων ανθρώπων που παρακολουθούσαν  την πορεία της στο Internet, για πάνω από 10 χρόνια.

Τότε θα είναι και η στιγμή που θ' ακουστεί πραγματικά στην Ρώμη: "Addio, Alitalia". Μέχρι τότε, οι αθεράπευτα ρομαντικοί Ιταλοί θ' αναστενάζουν νοσταλγικά και μ' ελπίδα: "Arrivederla, cara”! Στο επανιδείν, αγαπημένη...

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr