Ο στρατηγός Άνεμος στην οδό Σταδίου!

Ο εκσυγχρονισμός του Ποινικού Κώδικα αποτελεί μνημονιακή υποχρέωση και χρόνιο αίτημα των νομικών. Αφενός διότι είναι απαρχαιωμένος ως προς τις ποινές και τις διαδικασίες, αφετέρου διότι η περιπλοκότητα και η αλληλοκάλυψη/αναίρεση μεταξύ πολλών νόμων, προκαλεί ένα σημαντικότατο τμήμα των τρομακτικών καθυστερήσεων που ταλανίζουν την αποτελεσματικότητα της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

Ο εκσυγχρονισμός αυτός είναι κρίσιμος για την περαιτέρω πορεία της χώρας. Εξαιρετικά κρίσιμος. Όχι μόνον διότι θα βελτιώσει την καθημερινότητα όλων όσων ζούμε στη χώρα, αλλά και γιατί η ουσιαστική συντόμευση των χρόνων απόδοσης δικαιοσύνης, αποτελεί έναν από τους πιο κρίσιμους (αν όχι τον κρισιμότερο) παράγοντες για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, σοβαρού μεγέθους. Κανείς δεν σκέφτεται καν, να επενδύσει σε μια χώρα όπου μια έξυπνα σχεδιασμένη διεκδίκηση κάποιου πονηρού μπορεί, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να του κοστίσει περισσότερο από μία δεκαετία.

Στο αντίθετο άκρο, δεν υπάρχει ουδείς λόγος π.χ. να διατηρούνται ποινές οι οποίες είτε δεν επιβάλλονται ποτέ, είτε επιβάλλονται αλλά δεν εφαρμόζονται. 

Επομένως, ουδείς δεν έχει και δεν πρέπει να έχει αντίρρηση για μια σοβαρή, σωστά σχεδιασμένη, πραγματική μεταρρύθμιση του Ποινικού Κώδικα. Κανένας απολύτως! Πρόκειται για κάτι απόλυτα κάτι αναγκαίο και θα ωφελήσει όλους. 

Από το σημείο αυτό όμως, μέχρι του να μετατρέπονται βαρύτατα εγκλήματα, όπως η σύσταση εγκληματικής οργάνωσης ή η κατασκευή βομβών Μολότοφ, από κακουργήματα σε πλημμελήματα, η απόσταση είναι μεγάλη. Εξαιρετικά μεγάλη και δημιουργεί εντονότατα προβλήματα. 

Προβλήματα που ξεπερνούν κατά πολύ, τον απλό πολιτικαντισμό. Επί της ουσίας, πρόκειται για υποστήριξη τρομοκρατικών ενεργειών και δεν θα έπρεπε καν να "διασχίζει" (sic) το μυαλό κυβερνητικών στελεχών μιας ευρωπαϊκής χώρας. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια όμως, η Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί, για να εξαφανίσει, αντί για την τρομοκρατία, αυτόν τον χαρακτηρισμό. Δυστυχώς...

Το τεραστίων διαστάσεων πρόβλημα, δεν είναι απλά νομικό ή ηθικό. Ούτε βέβαια αφορά μόνο το εσωτερικό της χώρας. Η ρίζα του είναι πολύ βαθιά και απλώνεται πολύ πιο μακριά από την Αθήνα. Επηρεάζει δε πολύ περισσότερα και σημαντικότερα πράγματα από την εμπορική κίνηση στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Αντίθετα απ’ ό,τι πιστεύει η συντριπτική πλειοψηφία, τα περισσότερα ζητήματα της καθημερινής ζωής, επηρεάζουν καίρια την οικονομική πορεία μιας χώρας. Ειδικά τα ζητήματα εκείνα που αφορούν την ηρεμία, τη σταθερότητα και την ασφάλεια των πολιτών της. Πολύ δε περισσότερο όταν μιλάμε για μία χώρα της οποίας η οικονομία βρίσκεται στην (πολύ κακή) κατάσταση που βρίσκεται η ελληνική. 

Για μία χώρα που έχει απόλυτη ανάγκη δημιουργίας εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας και προσέλκυσης (πολύ μεγάλων) άμεσων ξένων επενδύσεων. Μια χώρα που, επιπλέον, εξαρτάται στον μέγιστο βαθμό από την προσέλευση τουριστών, χωρίς να έχει καν την ικανότητα να δημιουργήσει σεζόν μεγαλύτερη των εννέα μηνών!

Πολλοί θα το θεωρήσουν σαν υπερβολή και, αποδεδειγμένα, δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα τα στελέχη της παρούσας κυβέρνησης. Αλλά, όταν π.χ. η Μυρσίνη Λοΐζου (ανεπάγγελτη, κόρη του αείμνηστου συνθέτη και υποψήφια Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ) αποφαίνεται ότι τα θύματα της τρομοκρατίας οφείλουν μία συγγνώμη στους τρομοκράτες, κάποια δισεκατομμύρια ευρώ που σκέφτονταν αν θα επισκεφτούν την Ελλάδα (είτε σαν επενδύσεις, είτε σαν τουριστικό εισόδημα),  αλλάζουν πορεία. Και δυστυχώς ούτε η στροφή που πραγματοποιούν είναι 360 μοιρών, ούτε ενδιαφέρονται εάν η κυρία Λοΐζου το εννοούσε ή πρόκειται για "γλωσσικό ατόπημα". Απλά παίρνουν δρόμο και φεύγουν, αφήνοντας τις χιλιάδες των ανέργων να ψάχνουν για δουλειές που δεν υπάρχουν...

Η δε προσπάθεια του συντρόφου Κυρίτση, να μας πείσει πως η τραγωδία της Marfin, οι τρεις νεκροί ή οι πάμπολλοι σοβαρά τραυματισμένοι αστυνομικοί, δεν οφείλονται σε cocktail Molotov αλλά στη μετακίνηση του... στρατηγού Ανέμου, από την Ηλεία στην... οδό Σταδίου, έχει ακόμη χειρότερες επιπτώσεις στην οικονομία της χώρας. Διότι αυτού του τύπου οι βλακώδεις επαναστατικές κορώνες, "ακούγονται" πολύ πιο πέρα από τα πρωτοσέλιδα των ΜΜΕ. Και ο λογαριασμός για τη χώρα είναι πολύ, πολύ μεγαλύτερος από μερικά δισ. επενδύσεων, κάποιες χαμένες δεκάδες χιλιάδες θέσεων εργασίας και την απελπισία των ανέργων...

Εκτός εάν είναι κανείς τόσο αγαθός, ώστε να πιστεύει ότι οι μεγάλες αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες, παρατηρούν αμέτοχες τρομοκράτες, και μάλιστα επιδεικτικά αμετανόητους, να βολτάρουν ανενόχλητοι στο κέντρο μιας Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, χωρίς να κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Ότι απλά επιτρέπουν την εξέλιξη, επειδή η τοπική κυβέρνηση, έχει καλές σχέσεις με την δική τους...

Ο Vyacheslav Molotov ήταν, κατά περιόδους, πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης. Έμεινε στην ιστορία για το Σύμφωνο Molotov–Ribbentrop, ένα σύμφωνο φιλίας και μη επίθεσης μεταξύ των Σοβιετικών και της Ναζιστικής Γερμανίας. 

Σύμφωνο το οποίο παραβιάστηκε από τους Ναζί και που, ανάμεσα στ’ άλλα, κόστισε τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες Πολωνούς, Ουκρανούς, Τατάρους, Εσθονούς, Λιθουανούς Φιλανδούς κ.ά. 

Ας ελπίσουμε ότι οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να θυμόμαστε τον κύριο Κυρίτση, την κυρία Λοΐζου και τους ομοϊδεάτες τους, θα έχουν σαν θέμα την βελτίωση της ζωής και όχι τον θάνατο χιλιάδων συνανθρώπων μας...

Πέτρος Λάζος
petros.lazos@capital.gr