Το Doing Business είναι ένα project της Παγκόσμιας Τράπεζας που έχει σαν στόχο την βελτίωση της επιχειρηματικότητας. Διεξάγει έρευνα και μετρήσεις σε 189 χώρες του κόσμου, ως προς τις δυνατότητες επιχειρείν που προσφέρει κάθε μία από αυτές.

Μετρά τμήματα των οικονομιών, όπως είναι η δυνατότητα απόκτησης οικοδομικής άδειας, η προστασία που προσφέρεται στους μικροεπενδυτές, η ταχύτητα και η ευκολία ίδρυσης μιας επιχείρησης, η ευχέρεια στην λήψη πιστώσεων (δανείων) κ.ά. Κατά το σλόγκαν της έρευνας (Measuring Regulatory Quality and Efficiency), μετρά την ποιότητα και αποτελεσματικότητα (αποδοτικότητα) του υφιστάμενου σε κάθε χώρα, νομικού και κανονιστικού (ρυθμιστικού) πλαισίου. Σημαντικό είναι να σημειωθεί πως σε εθνικό επίπεδο, σε πολλές αλλά όχι όλες τις χώρες, διεξάγει και ξεχωριστές μετρήσεις για συγκεκριμένες πόλεις.

Ύστερα, μέσα από μια συγκεκριμένη μεθοδολογία, καταλήγει στην κατάταξη των χωρών ως προς τις δυνατότητες (ή την ευκολία) επιχειρηματικότητας (Ease of Doing Business). H World Bank θεωρεί την συγκεκριμένη έκθεση, ως μια από της αναφορές-ναυαρχίδες της (A World Bank Group flagship report).

Δικαίως. Όπως είναι ευνόητο, στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία του σήμερα, η έκθεση αποτελεί πολύτιμο εργαλείο, για τους διεθνείς επενδυτές. Όλων των ειδών και τύπων. Είναι ο "μπούσουλας" δεδομένων που χρησιμοποιούν για να έχουν μια πρώτη εικόνα για το ποια και τι πιθανά εμπόδια θα αντιμετωπίσουν σε κάθε συγκεκριμένη χώρα που υπάρχει περίπτωση να υλοποιήσουν κάποια επένδυση. Επίσης χρησιμοποιείται και από τους εκάστοτε τοπικούς (μεγάλους) επενδυτές σαν οδηγός άσκησης πιέσεων σε πολιτικούς για βελτιώσεις στο επιχειρηματικό περιβάλλον.

Στην Ελλάδα αυτό το λέμε διαπλοκή. Όμως υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Παντού. Και στις "καλύτερες οικογένειες". Αλλά αυτό αποτελεί μία διαφορετική συζήτηση...

Χθες λοιπόν δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα της τελευταίας έρευνας. Και η κατάταξη των χώρων ως προς τις δυνατότητες επιχειρείν, που θα ισχύσει για το 2016. Η Ελλάδα έχασε δυο θέσεις στην συνολική "βαθμολογία" και έπεσε από την 58^η στην 60^η θέση. Κάτω ακριβώς από την γείτονα Σερβία. Και όλες τις άλλες γειτονικές χώρες. Με μοναδική εξαίρεση την Αλβανία. Με πιο εντυπωσιακή την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Που φιγουράρει στην 12^η θέση!

Αυτό μεταφράζεται στο ότι όλοι οι γείτονες μας είναι περισσότερο ανταγωνιστικοί στην προσέλκυση επενδύσεων. Και εξηγεί εύκολα το γιατί π.χ. η Microsoft ακυρώνει την επένδυση στην Ελλάδα και την υλοποιεί στην Ρουμανία. Βλέπετε η Ρουμανία το 2016 βρίσκεται στην 37^η θέση της κατάταξης. Και αμέσως επόμενη, στην 38^η θέση,  είναι η Βουλγαρία. Που έχει ήδη υποδεχθεί εκατοντάδες επενδύσεις, πολλών συνολικά δισ. ευρώ. Επενδύσεις που κανονικά θα είχαν υλοποιηθεί στην Ελλάδα. Η συντριπτική τους πλειοψηφία από Έλληνες επενδυτές...

Με δεδομένη την κατάσταση της χώρας, την τεράστια ανεργία και την απόλυτη ανάγκη για Απευθείας Ξένες Επενδύσεις (Foreign Direct Investment – F.D.I.), Θα περίμενε κανείς πως η Ελληνική κυβέρνηση θα στόχευε και θα υλοποιούσε δύο πράγματα και μόνο.

1. Την ταχύτερη δυνατή εκπλήρωση των προαπαιτουμένων, ώστε να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση της χώρας τους επόμενους μήνες και

2. Την θεσμοθέτηση ενός φιλικότατου επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Άσχετα και ανεξάρτητα από το ποια ή το πότε τα αναγκαία μέτρα θα έπρεπε να υλοποιηθούν βάσει Προγράμματος Προσαρμογής.

Λόγω των συγκυριών, στα παραπάνω δύο ας προσθέσουμε και ένα τρίτο: την λύση του προσφυγικού.

Βλέπει κανείς τίποτε από αυτά να υλοποιείται; Αντί ταχύτητας, βλέπουμε καθυστέρηση και "ντρίμπλες". Αντί προσήλωσης και αμεσότητας  για επίτευξη των στόχων, βλέπουμε διαρκή προσπάθεια αποφυγής της. Ειλικρινά η εικόνα είναι από απελπιστική μέχρι τραγική.

Προσωπικά έχω εκφράσει πολλές φορές τον προβληματισμό μου για την έλλειψη ικανότητας και την ιδεοληψία της κυβέρνησης. Και έχω γραπτώς δηλώσει πως το βασικό σενάριο της ανάλυσής μου είναι το Grexident. Σαν φύσει αισιόδοξος άνθρωπος όμως, διατηρώ άσβεστη την φλόγα της ελπίδας. Αλλά όταν απεικονίζεται η πραγματικότητα σε τόσο σημαντικές εκθέσεις όπως το Doing Business και την συγκρίνω με το τι πράττει η κυβέρνηση, πραγματικά καταθλίβομαι. Και σκέφτομαι πως, ίσως, τελικά είναι καλύτερα, να μην διατηρούμε ελπίδα.

Απλά να δεχτούμε το αναπόφευκτο. Να καταλάβουμε πως δεν υπάρχει σωτηρία. Και να προσκαλέσουμε την μπουλντόζα που θα ισοπεδώσει την χώρα. Ώστε να ξεκινήσουμε από την αρχή...

Πέτρος Λάζος

petros.lazos@capital.gr

Twitter: @Marketelf