Μετά την, φυσιολογική και αναμενόμενη, νέα άρνηση παράτασης, σήμερα τα μεσάνυχτα λήγει το πρόγραμμα χρηματοδότησης της Ελλάδας από τους Ευρωπαίους εταίρους και το Δ.Ν.Τ. Επίσης, στη μια το πρωί της Τετάρτης, λήγει η προθεσμία πληρωμής των "ομαδοποιημένων" δόσεων Ιουνίου στο Ταμείο.

Αυτά τα δυο γεγονότα, ανάλογα την εξέλιξη τους, επηρεάζουν την χώρα μας σε απίστευτο και τρομακτικό βαθμό. Παρ' όλα αυτά, η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου δείχνει να μην έχει συνειδητοποιήσει την σημασία και τις επιπτώσεις τους. Καλό είναι λοιπόν να εξεταστούν με (κάποιες) λεπτομέρειες, διότι πραγματικά μπορεί να οδηγήσουν σε φοβέρες συνέπειες.

Ξεκινώντας από το Δ.Ν.Τ., η κατάσταση έχει ως ακολούθως, (σχετικά) συνοπτικά. Μετά τις 6 μμ. η Ελλάδα θα βρίσκεται σε "παρατεταμένη καθυστέρηση πληρωμής" (protracted arears). Από το επόμενο λεπτό, μετρούν οι προθεσμίες για την επισημοποίηση του γεγονότος (εδώ μπορείτε να δείτε όλες τις λεπτομέρειες, σε παλιότερο άρθρο). Το σημαντικότερο σημείο στην διαδικασία είναι πως η Διευθύνουσα Σύμβουλος έχει στην διάθεση της τριάντα ημέρες για να ενημερώσει το Διοικητικό Συμβούλιο (προσοχή, μέχρι τριάντα ημέρες, όχι σε τριάντα ημέρες). Και έχει επανειλημμένα δηλώσει ξεκάθαρα, πως θα το κάνει "πάραυτα". Από την στιγμή που αυτό θα γίνει, η καθυστέρηση θα είναι επίσημη.

Πριν γίνει επεξήγηση των πιθανών συνεπειών αυτού του γεγονότος, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί το ιδιαίτερο status του Ταμείου, στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκηνή. Το Δ.Ν.Τ. είναι ένας οργανισμός με 188 χώρες-μέλη. Η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών αυτών είναι χώρες εξαιρετικά φτωχές. Και όταν λέμε φτωχές μιλάμε για πάρα πολλές βαθμίδες κάτω από το βιοτικό επίπεδο της Ελλάδας. Ένας σημαντικός αριθμός αυτών δε, βρίσκονται σε ανθρωπιστική κρίση. Πραγματική ανθρωπιστική κρίση. Όχι γιαλαντζί σαν αυτή που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση για να κερδίσει τις εκλογές (και ξέχασε αμέσως μόλις το πέτυχε). Χιλιάδες νεκροί κάθε χρόνο από πείνα ή/και δίψα, εθνικής έκτασης λοιμούς και επιδημίες και άλλες τέτοιες, πραγματικά φοβέρες, καταστάσεις. Μόνιμα και χωρίς πολλές ελπίδες εξάλειψής τους. Αυτή η πραγματικότητα είναι και ο λόγος που η διεθνής κοινότητα (όχι μόνο η ευρωπαϊκή, αλλά ολόκληρη η υφήλιος) θεωρεί τα κεφάλαια του Ταμείου "ιερά". Αυτή η θεώρηση είναι που κάνει την αντιμετώπιση αθέτησης πληρωμής όχι μόνο ανεκτή αλλά και επικροτούμενη από όλους. Αν δε, στο παραπάνω "καθιερωμένο" σκεπτικό, προστεθεί και η εντελώς παράλογη πολιτική της Ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στο Ταμείο, ο υπολογισμός των συνεπειών πραγματικά, όχι απλά φοβίζει, αλλά γεμίζει με τρόμο.

Από την στιγμή που θα ενημερωθεί το Διοικητικό Συμβούλιο για την καθυστέρηση, οι συνέπειες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

Τις αντιδράσεις των αγορών και της πραγματικής οικονομίας και

Την στάση των υπολοίπων πιστωτών της χώρας. Με προεξάρχρουσα την Ε.Κ.Τ.

Την πρώτη κατηγορία την έχουμε αναλύσει πολλές φορές. Οι κεφαλαιαγορές, καθώς η χώρα είναι αποκλεισμένη από αυτές, δεν θα δώσουν παραπάνω σημασία από όση έδωσαν χθες. Δηλαδή, σχεδόν καμία. Ξέρουν ότι το Grexit δεν απειλεί την Ευρωπαϊκή ή την παγκόσμια οικονομία και δεν μπαίνουν καν στον κόπο να προεξοφλήσουν κάτι περισσότερο από αμυδρούς κλυδωνισμούς.

Η πραγματική οικονομία, για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω, θα αντιμετωπίσει την Ελλάδα σαν παρία της οικουμένης. Ολοκληρωτικά, απόλυτα και χωρίς καμία κατανόηση. Ή ακόμη και οίκτο. Τουλάχιστον όχι πριν η κατάστασή της φτάσει στα επίπεδα των προαναφερθέντων φτωχών χωρών και αντιμετωπίσει όντως ανθρωπιστική κρίση και αυτή.

Η δεύτερη κατηγορία συνεπειών είναι πολύ πιο συνθέτη. Αλλά, ταυτόχρονα, με απύθμενα περισσότερο άσχημες επιπτώσεις. Ναι, όσο και αν φαίνεται παράξενο, υπάρχουν πολύ χειρότερα γεγονότα από την μαζική έλλειψη τροφίμων, καυσίμων και φαρμάκων. Ασύγκριτα και πολλαπλάσια πιο άσχημες από τους περιορισμούς κεφαλαίου. Λόγω όμως της πολυπλοκότητας τους, θα τις δούμε  με λεπτομέρειες αύριο.

Κλείνοντας θα ήθελα να εκφράσω μια απλή απορία. Η κυβέρνηση δεν έχει καμία συναίσθηση των συνεπειών των πράξεων της. Καθώς σχεδόν κανένα στέλεχος της δεν έχει εμπειρία εργασίας στην πραγματική οικονομία, στην πραγματική εργασία, αυτό είναι κατανοητό. Οι ακριβοπληρωμένοι ξένοι οίκοι που την συμβουλεύουν όμως, έχουν πλήρη και απόλυτη επίγνωση. Έχοντας συνεργαστεί με (κάποιους) από αυτούς, γνωρίζω τον επαγγελματισμό και την ποιότητα δουλειάς τους. Αποκλείω να μην έχουν ενημερώσει συγκεκριμένα και λεπτομερειακά για το τι ακριβώς προκαλείται στην χώρα. Για ποιο λόγο δεν τους λαμβάνει υπόψιν της; Γιατί αδιαφορεί για την (ακριβοπληρωμένη και άρα θεωρουμένη ως πολύτιμη και από την ίδια) γνώμη και συμβουλή τους; Ή μήπως δεν αδιαφορεί; Αλλά εσκεμμένα την αγνοεί;

Πέτρος Λάζος

petros.lazos@capital.gr

Twitter: @Marketelf