Του Κώστα Στούπα

1) Η Γερμανία μάς παρασύρει στον γκρεμό

Ας υποθέσουμε πως στην Ελλάδα ο Άκης Τσοχατζόπουλος πριν λίγα χρόνια αντί της φυλακής λόγω διαφθοράς,  μετά την αποστράτευσή του από κυβερνητικές θέσεις και αξιώματα, είχε διοριστεί στέλεχος κάποιας εγχώριας κατασκευαστικής ή κάποιας ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας. Με το δίκιο τους όλοι θα μας αντιμετώπιζαν σαν τη χώρα-παρία και θα είμασταν ο περίγελος του θεσμικά ανεπτυγμένου κόσμου.

Κι όμως στη  Γερμανία, η οποία σε θέματα οικονομικής και ηθικής πειθαρχίας συνεχώς κουνάει το δάχτυλο στους άλλους, ένας καγκελάριος που επί των ημερών του η χώρα προσδέθηκε ενεργειακά στο άρμα της Ρωσίας, μετά τη θητεία του διορίστηκε σε μια ρωσική εταιρεία φυσικού αερίου.

Αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στα Βαλκάνια αλλά ούτε και σε αποτυχημένες χώρες του τρίτου κόσμου που κυβερνώνται από τοπικές μαφίες.

Δεν είναι μόνο ο βίος και η πολιτεία του πρώην σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου που η ελίτ της Γερμανίας κρύβει κάτω από το χαλί.

Τις τελευταίες δεκαετίες μια σειρά στρατηγικές επιλογές της γερμανικής  πολιτικής και οικονομικής ελίτ με τις ευλογίες της πλειοψηφίας της κοινωνίας έχουν αποδειχτεί λανθασμένες.

Η ενεργειακή και μεταναστευτική κρίση π.χ. που απειλούν την ίδια και την Ευρώπη κατά το μεγαλύτερο μέρος οφείλεται σε λάθη της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας.

Πριν από λίγες μέρες ο επικεφαλής του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών δεσμεύτηκε πως όταν επανέλθει συνασπισμός υπό το κόμμα του στην εξουσία θα προκηρύξει δημοψήφισμα για τη χρήση πυρηνικής ενέργειας.

Μέχρι πριν μερικές δεκαετίες η Γερμανία λάμβανε ένα σημαντικό μέρος της ενέργειας που κατανάλωνε από πυρηνικά εργοστάσια. Η άνοδος των Πρασίνων από περιθωριακό κίνημα (με ρίζες στα κινήματα αμφισβήτησης της δεκαετίας του ’60) σε κόμμα εξουσίας επέφερε μια τεράστια τομή στην κοινωνία και την κεντρική πολιτική σκηνή της Γερμανίας.

Επί "μαυροκόκκινου" συνασπισμού και καγκελαρίας της Άγγελα Μέρκελ, η Γερμανία οριστικοποίησε το κλείσιμο όλων των μονάδων πυρηνικής ενέργειας και καθοδήγησε ολόκληρη την Ευρώπη στο σχέδιο μιας προχειροσχεδιασμένης ενεργειακής μετάβασης με μονάδες βάσης από φθηνό φυσικό αέριο που θα εισάγονταν από τη Ρωσία.

Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τα μέτρα περιορισμού των ρωσικών εισαγωγών, η Γερμανία εξισορροπεί τη λειτουργία του ηλεκτρικού συστήματος επαναφέροντας σε λειτουργία μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που καίνε άνθρακα. Ο άνθρακας είναι από τις πλέον ρυπογόνες και υπεύθυνες για το φαινόμενο του θερμοκηπίου πηγές ενέργειας.

Εν τω μεταξύ, η χωρίς κάποιο ολοκληρωμένο σχέδιο ενεργειακής μετάβασης επιδότηση των ΑΠΕ, μέσω της υπερτίμησης των άλλων μορφών ενέργειας, απειλεί να οδηγήσει τα επόμενα χρόνια την Ευρώπη σε ένα ιστορικών διαστάσεων  ενεργειακό κραχ. Οι ΑΠΕ χρειάζονται νέα εκτεταμένα δίκτυα μεταφοράς και τεράστιες ικανότητες αποθήκευσης, το κόστος των οποίων είναι άγνωστο πως θα διαμορφωθεί για τον τελικό καταναλωτή.

Ακόμη και αν υπήρχε κοστολογημένο το δίκτυο αποθήκευσης της ενέργειας που παράγουν οι ΑΠΕ, αν το σχέδιο της ενεργειακής μετάβασης δεν εφαρμοζόταν σε παγκόσμια κλίμακα είναι αμφίβολο αν θα είχε επιτυχία και θα συγκρατούσε την άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη.

Τα τελευταία χρόνια οι ανεπτυγμένες οικονομίες μειώνουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου αλλά η Κίνα και οι τρίτες χώρες συνεχίζουν να καίνε άνθρακα.

Δεν έχει απολύτως κανένα όφελος αν οι ρύποι θερμοκηπίου παράγονται στη Δύση, την Ανατολή, τον Βορρά ή τον Νότο. Όπου και να παράγονται έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Το κόστος το πληρώνουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που παράγουν με αυξημένο κόστος.

Τώρα οι Γερμανοί, αφού παγίδευσαν όλη την Ευρώπη, σκέφτονται να κάνουν δημοψήφισμα για την επαναφορά της πυρηνικής στο ενεργειακό μείγμα.

Οι μετανάστες

Μετά την εκτόξευση του AfD στις τελευταίες εκλογές σε κάποια ανατολικά κρατίδια, η Γερμανία αλλάζει θέση και στο μεταναστευτικό. Ως πρώτα βήματα ανέστειλαν τη Συνθήκη Σέγκεν, επαναφέροντας τους ελέγχους στα σύνορα με χώρες της Ε.Ε. και  επαναπροωθούν όσους έχουν εισέλθει παράνομα στη χώρα τους στις χώρες από τις οποίες προήλθαν.

Οι τελευταίοι κρίκοι στην αλυσίδα αυτή είναι οι χώρες των συνόρων της Ε.Ε. όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία κ.λπ.

Οι Γερμανοί όμως, είτε ως πολιτεία είτε μέσω ΜΚΟ, είναι μεταξύ αυτών που εμποδίζουν τις χώρες των συνόρων της Ε.Ε. να εφαρμόζουν μέτρα αποτροπής των παράνομων εισόδων είτε με φράχτες είτε μέσω της εμπόδισης πλεούμενων να προσεγγίσουν χωρίς άδεια την επικράτειά τους.

Η Γερμανία τις τελευταίες δεκαετίες έχει κάνει πολλές λάθος στρατηγικές επιλογές και λόγω του μεγέθους της και του ειδικού βάρους της  έχει παρασύρει σε αυτές και ολόκληρη την Ευρώπη.

Στην παγκόσμια κοινή γνώμη κοινή επικρατεί η πεποίθηση πως οι Γερμανοί σαν λαός διαπνέονται από ορθολογισμό και την ηθική αυστηρότητα του προτεσταντισμού και του καλβινισμού.

Η πραγματικότητα της ανοχής στην ηθική εξαχρείωση του καγκελάριου που μισθοδοτείται από το καθεστώς Πούτιν χωρίς καμιά συνέπεια και των ενεργειακών και μεταναστευτικών επιλογών υποστηρίζουν το αντίθετο.

Ούτε ηθικά ούτε πολιτικά είναι σε θέση να κάνουν υποδείξεις στους άλλους. Αντιθέτως έχουν καταντήσει παράδειγμα προς αποφυγήν  

2) Αξιολόγηση Δημοσίου

Αναφορικά με την αξιολόγηση στο δημόσιο ο πιο δίκαιος και αδιάβλητος τρόπος, όπου υπάρχει επαφή με το κοινό, είναι να αξιολογεί το κοινό. Χαρακτηριστικές εφαρμογές θα ήταν η υγεία και η παιδεία. Υπάρχουν εξάλλου πολλοί τρόποι να φιλτράρονται οι αξιολογήσεις ώστε να αποκλείονται οι κακοπροαίρετοι και οι έχοντες ιδιαίτερη σχέση είτε θετική είτε αρνητική με τους αξιολογούμενους. Θα μπορούσε ας πούμε να αφαιρείται από το δείγμα το 20% των πιο θετικών και πιο αρνητικών κριτικών. Επίσης το αποτέλεσμα θα μπορούσε να εκφράζεται με βάση τον μέσο όρο. Θεωρώντας ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι επαρκής για τη θέση της και σίγουρα υπάρχουν κάποιοι εξαιρετικοί εργαζόμενοι, αν ας πούμε ο καλύτερος σε μια θέση κατέληγε να έχει 6/10 αυτό θα ήταν και το άριστα και θα σήμαινε πως οι αξιολογητές βαθμολογούν πολύ αυστηρά. Σκοπός άλλωστε είναι η συγκριτική αξιολόγηση.

Η αξιολόγηση που γίνεται σήμερα είναι προσχηματική και δεν έχει κανένα όφελος για τον πολίτη. Οι συνάδελφοι χαϊδεύουν συναδέλφους για τα μάτια του κόσμου. Εδώ ΕΔΕ γίνονται για σοβαρά αδικήματα και μεταξύ τους καταλήγουν σε αθώωση ακόμα και επαναφορά στη ίδια θέση καμιά φόρα.

Όσον αφορά σε ερώτηση αναγνώστη σας γιατί δεν καταγγέλλονται οι ανεπαρκείς εκπαιδευτικοί οι λόγοι είναι γνωστοί και μπορώ να αναφέρω προσωπική εμπειρία. Έτυχε ο γιος μου να έχει στο Δημοτικό μια "προβληματική" δασκάλα. Αν την καταγγείλω το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μάθει από τους συναδέλφους ποιος την κατήγγειλε και το παιδί μου θα τυγχάνει πιθανότατα πλέον και δυσμενέστερης μεταχείρισης. Μιλάμε για μια δασκάλα που την είχε 2 χρόνια όποτε απλά κάναμε υπομονή να περάσουν τα 2 χρόνια και ελπίζαμε σε καλύτερη τύχη στις επόμενες τάξεις. Γενικά απέναντι στο Δημόσιο ο πολίτης είναι ανίσχυρος. Δίνει το φακελάκι και λέει και ευχαριστώ στον γιατρό. Αυτή είναι η πραγματικότητα δυστυχώς και δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι. 

Αν δημοσιευθεί παρακαλώ μόνο με τα αρχικά μου.

Ευχαριστώ,

Κ. Σ.

kostas.stoupas@capital.gr