Του Κώστα Στούπα

1) Από την τραγωδία Τσίπρα, στη φάρσα...

Στους αριστερίζοντες αρέσει η ρήση του Μαρξ πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. Αυτός ενδεχομένως είναι και ένας λόγος που είναι αναγκασμένοι να τη βιώνουν.

Τη σοβαρότητα -και άρα το μέλλον- ενός λαού μπορεί να το υπολογίζει κανείς από το μέγεθος των "δολωμάτων" που καταπίνει. Αν μάλιστα έχει πληρώσει το κόστος του "αγκιστρώματος" χωρίς να βάλει μυαλό και να μάθει τα αποφεύγει στο μέλλον, τότε το μέλλον παραμένει αβέβαιο.

Ο πατριάρχης του λαϊκισμού στη μεταπολίτευση είναι αναμφίβολα ο δημοφιλέστερος πρωθυπουργός όλων των εποχών και θεμελιωτής της 5^ης χρεοκοπίας, ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Εξελέγη π.χ. υποσχόμενος έξοδο από ΝΑΤΟ, ΕΟΚ και εδοξάσθη παραμένοντας. Παρά την επική "κωλοτούμπα" παραμένει δημοφιλής, ίσως γιατί εξασφάλισε την ευημερία με δανεικά.

Την ιστορία εκλήθη από την κοινή γνώμη να επαναλάβει ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εξελέγη υποσχόμενος να σκίσει το μνημόνιο με ένα άρθρο και ένα, νόμο και να καταργήσει τις συνέπειες της χρεοκοπίας, αλλά κυβέρνησε εφαρμόζοντας το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο. Ποιος άλλος θα μπορούσε να εκχωρήσει τη δημόσια περιουσία για έναν αιώνα ή να παραδώσει τις τράπεζες με τη μισή Ελλάδα σε αυτές, έναντι 5-6 δισεκατομμυρίων σε ξένα κερδοσκοπικά funds;

Εν αντιθέσει με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο κ. Τσίπρας μετά την "κωλοτούμπα" δεν παρέμεινε δημοφιλής. Μια τετραετία μακριά από την εξουσία ήταν αρκετή για να εξατμίσει τον ΣΥΡΙΖΑ κάτω από το 20%.

Η ιστορία στην περίπτωση του Τσίπρα επαναλήφθηκε σαν τραγωδία.

Σειρά είχε στη συνέχεια η επανάληψη ως "φάρσας" που λαμβάνει χώρα τώρα που το κόμμα έχει περάσει στα χέρια των Πολάκη και Κασσελάκη.

Η στήλη αυτή κατά τη διάρκεια της παντοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, που πολλοί διέβλεπαν σε αυτόν τον νέο κορμό της κεντροαριστεράς, δεν δίσταζε να τον χαρακτηρίζει επικίνδυνο θίασο ποικιλιών ορχούμενο και συνονθύλευμα, το οποίο θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.

Την αυλαία κλείνει ο εκατομμυριούχος γκέι από το Μαϊάμι που αποκαλεί το ΝΑΤΟ ιερή συμμαχία, την ώρα που οπαδοί της αριστεράς συνεχίζουν να λιώνουν τις σόλες των παπουτσιών σε πορείες προς την αμερικάνικη πρεσβεία. Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.

Για να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα θα πρέπει να δούμε την τραγωδία και κωμωδία του ΣΥΡΙΖΑ υπό ένα άλλο πρίσμα. Το πρίσμα αυτό είναι εκείνο που διακρίνει πως υπάρχει ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας που είναι ανορθολογικό, πιστεύει σε θαύματα, δεν είναι ικανό να διακρίνει ούτε τα πιο χονδροειδή ψέματα και εν ολίγοις εύκολα καταπίνει το αγκίστρι μαζί με το δόλωμα.

Το κοινό αυτό μόνο επιδερμικά έχει αριστερό ή δεξιό πρόσημο. Κοιτάξτε πόσο εύκολα τα πρωτοπαλίκαρα της Χούντας στις γειτονιές μετεξελίχθηκαν σε πρασινοφρουρούς. Προσέξτε πόσο αρμονικά το 2015 οι αριστερίζοντες που τραγουδούσαν στη Βουλή τον ύμνο του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ συνεργάστηκαν και συγκυβέρνησαν με τους ακροδεξιούς του Καμένου.

Ο αριστερολαϊκισμός και ο εθνολαϊκισμός είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος και αποτελούν ένα ισχυρό ρεύμα στην ελληνική κοινωνία, το οποίο εύκολα, όταν υπάρχουν οι προϋποθέσεις γίνεται πλειοψηφικό και ενίοτε στέλνει τη χώρα στα βράχια, όπως έγινε το 2010, το 2015 και το ’73 με το πραξικόπημα στην Κύπρο.

Διασκεδάστε με τα κωμικοτραγικά που λαμβάνουν χώρα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η πνευματική νωθρότητα, ο  καταγγελτισμός και  ο αντιδυτικισμός βρίσκονται  στο βαλκανικό DNA της χώρας. Το ανορθολογικό κοινό που ψάχνει να καταπιεί το επόμενο δόλωμα αυξάνεται και πάλι.

2) Τραπεζικά "θαύματα"

Αγαπητέ κύριε Στούπα,

Πρόσφατα χρειάστηκε να στείλω σε λογαριασμό άλλης τράπεζας από τη δική μου δύο εμβάσματα των €350 το καθένα. Μου χρέωσε προμήθεια €10,40 για κάθε έμβασμα. Ας πάει στο καλό, είπα. Πρέπει και οι τράπεζες να ζήσουν. Υπάρχει όμως και συνέχεια. Για κάποιον λόγο τα εμβάσματα δεν πήγαν στον παραλήπτη γιατί μάλλον κάτι δεν πήγε καλά με τους λογαριασμούς. Σε λίγες μέρες  επιστράφηκαν στον λογαριασμό μου τα ανεπίδοτα ποσά. Πλην όμως αντί για €350 ο λογαριασμός μου πιστώθηκε με €315.

Συμπέρασμα, για τα δύο ανεπίδοτα εμβάσματα συνολικού ποσού €700 πλήρωσα στην Τράπεζα €90,80!!! ή τραπεζική προμήθεια 12,94%.

Υποθέτω πως είναι νόμιμο, είναι όμως και ηθικό; Και κυρίως, αναπτυξιακό;

Με εκτίμηση

Νίκος Παπαμίχος

3) Περί ορίων

Αγαπητέ κ. Στούπα,

με έκπληξη (αρνητική), διάβασα στο άρθρο σας με τίτλο "Ο Μάο στις Βρυξέλλες" (27/8), να εναντιώνεστε σε ένα πακέτο μέτρων που προβλέπει την αυστηροποίηση του Κ.Ο.Κ. Μου προκάλεσε αρνητική εντύπωση η στάση σας, από τη στιγμή που η πολιτεία έρχεται να προστατέψει πρώτον τον πεζό και μετέπειτα τον οδηγό. Μπορεί όντως τα 30χλμ/ώρα να φαίνονται λίγα για οδήγηση εντός πόλης, αλλά θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας δύο σημαντικά δεδομένα. Πρώτον, το να κινείται ένα όχημα με 60-70 χλμ/ώρα εντός της πόλης είναι δεδομένα επικίνδυνο, με ατυχήματα και δυστυχήματα σχεδόν κάθε μέρα στους δρόμους. Δεύτερον, ας μην γελιόμαστε. Ζούμε στη χώρα που προσαρμόζουμε τους κανόνες εκεί που μας βολεύουν. Δηλαδή, εκεί που τα 50 χλμ/ώρα τα κάνουμε 70 χ/ω, είναι δεδομένο ότι το νέο όριο των 30 χ/ω θα γίνει 50 χ/ω στην πράξη σύμφωνα με την κρίση μας. Σίγουρα, η πρωτοβουλιακή προσαρμογή των κανόνων είναι εσφαλμένη, το αποτέλεσμα όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση θα κινείται προς τη θετική κατεύθυνση.

Το επιχείρημά σας ότι ο μισός πληθυσμός της Αθήνας θα σταματήσει να κινείται με το αυτοκίνητο λόγω των προστίμων, το θεωρώ προβληματικό και δείγμα κανονικοποίησης της παραβατικότητας και του αισθήματος ιδιοποίησης των δρόμων από κακούς και επικίνδυνους οδηγούς. Ρωτήστε σχετικά με αυτό μόνιμους κατοίκους περιοχών της επαρχίας που έβλεπαν αυτοκίνητα με Αθηναϊκές πινακίδες τον Αύγουστο να οδηγάνε σαν τρελοί, να σταθμεύουν όπου ήθελαν και να κορνάρουν με το παραμικρό.

Κάμερες, τροχονόμοι, αυστηροί έλεγχοι και πρόστιμα είναι απλά μια αρχή για να κατανοήσουμε ότι υπάρχουν πλαίσια εντός των οποίων μπορούμε να κινούμαστε ως κοινωνία με σεβασμό απέναντι . 

Με εκτίμηση,

Στάθης Τσούτσικας