Ο πόλεμος φέρνει επενδύσεις
Τετάρτη, 08-Μαϊ-2024 00:01
1) Ο πόλεμος φέρνει επενδύσεις
Οι ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες αποτελούν μια από τις πλέον τρανές αποδείξεις της αποτυχίας του κρατισμού στη χώρα μας. Για δεκαετίες κραταιές μεταπολεμικές εταιρείες φυτοζωούσαν υπό τη σκέπη του Δημοσίου και τη συνδιοίκηση του πελατειακού και συνδικαλιστικού παρακράτους.
Οι τελευταίες εξελίξεις όμως φέρνουν ανατροπές στον κλάδο.
Η εισβολή της Ρωσίας στη Ουκρανία, στην αυλή της Ευρώπης, φαίνεται να ξυπνά τις ευρωπαϊκές ηγεσίες από τον λήθαργο. Η Γερμανία με τη Γαλλία επιτάχυναν τις συμφωνίες για το σύγχρονο ευρωπαϊκό τεθωρακισμένο όχημα με μια κοινοπραξία που τον πρώτο λόγο θα έχουν οι γερμανικές εταιρείες και το πολεμικό αεροσκάφος 6ης γενιάς όπου τον πρώτο λόγο θα έχουν οι Γάλλοι.
Το πρόβλημα με τις ευρωπαϊκές αμυντικές δαπάνες είναι πως αυτή τη στιγμή υπάρχουν 27 χώρες με αντίστοιχους ευρωπαϊκούς αμυντικούς προϋπολογισμούς. Υπάρχει ποικιλομορφία οπλικών συστημάτων και αλληλοεπικαλύψεων.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις αμυντικές βιομηχανίες. Οι Γάλλοι, οι Ισπανοί, οι Γερμανοί έχουν εγχώριες αμυντικές βιομηχανίες που αναπτύσσουν και κατασκευάζουν π.χ. τεθωρακισμένα όπως είναι το γερμανικό Λέοπαρντ και το γαλλικό Λεκλέρκ.
Μια ενιαία αμυντική διάταξη όμως χρειάζεται π.χ. έναν τύπο άρματος. Οι γαλλικές, γερμανικές, ισπανικές και λοιπές εταιρείες του κλάδου θα πρέπει να συγχωνευτούν και από κοινού να σχεδιάσουν, αναπτύξουν και παράγουν μια γκάμα νεών τύπων. Αυτό δεν είναι εύκολο γιατί κάποιες μονάδες σε κάποιες χώρες θα πρέπει να κλείσουν, γιατί κάποιες άλλες κάπου αλλού θα αναλάβουν την παραγωγή κάποιου τμήματος.
Οι επιλογές αυτές θα γίνουν φυσικά με πολιτικά και συμπεριληπτικά κριτήρια και τούτο μάλλον ευνοεί χώρες με χαμηλή ανταγωνιστικότητα όπως η Ελλάδα.
Ένα πρώτο δείγμα γραφής αποτελούν οι εξελίξεις περί των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ), μιας από τις πλέον διαλυμένες κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις των τελευταίων δεκαετιών.
Τα ΕΑΣ είχαν δυο μονάδες παραγωγή, μία στον Υμηττό και μία στο Λαύριο.
Πρόσφατα ό,τι έχει απομείνει από τα ΕΑΣ εξασφάλισε ευρωπαϊκή χρηματοδότηση ύψους 33 εκατ. ευρώ από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα ASAP. Για να γίνει αυτό όμως, αναγκάστηκαν να προσχωρήσουν σε συγχώνευση με την σλοβάκικη MSM. Στο νέο σχήμα η ελληνική πλευρά θα κατέχει το 51% και η σλοβάκικη το 49%.
Η νέα εταιρεία θα παράγει πυρομαχικά, μερικά τμήματα των οποίων θα παράγονται στη Σλοβακία και μερικά στη μονάδα του Λαυρίου.
"Όπως αναφέρεται σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ των ΕΑΣ, με αυτή την κίνηση ουσιαστικά "σφραγίζεται" το εργοστάσιο της εταιρείας στον Υμηττό, αφού δεν λαμβάνεται υπόψη στον σχεδιασμό για το A.S.A.P. (ευρωπαϊκή δράση για την υποστήριξη της παραγωγής πυρομαχικών) η δυνατότητα των ΕΑΣ για παραγωγή μεταλλικών μερών μεσαίων και μεγάλων διαμετρημάτων και δεν εντάσσεται στον σχεδιασμό η πλήρης μετεγκατάσταση των γραμμών παραγωγής. Το άλλο εργοστάσιο της εταιρείας στο Λαύριο θα ελέγχεται πλέον από το κοινοπρακτικό σχήμα, όπου τον έλεγχο της διοίκησης θα έχει η εταιρεία από τη Σλοβακία".
Αυτό που ξεχνούν οι συνδικαλιστές είναι πως στο κοινοπρακτικό σχήμα την πλειοψηφία στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έχει η ελληνική πλευρά. Αυτό που τους απασχολεί όμως είναι πως υπό την αιγίδα και τη χρηματοδότηση της ΕΕ ο ρόλος συνδιοίκησης και αργομισθιών των συνδικαλιστών μειώνεται δραστικά.
Θεωρείται λογικό και αναμενόμενο πως θα υπάρξουν κάποιες διαμαρτυρίες για το τέλος της μονάδας στον Υμηττό, της οποίας η παρουσία και το μέλλον ήταν όμως προδιαγεγραμμένα εδώ και χρόνια.
Το μοντέλο της συγχώνευσης των ΕΑΣ με την MSM αποτελεί το μοντέλο για τον τρόπο που θα εξελιχθούν εκατοντάδες άλλες συγχωνεύσεις στην ΕΕ τα επόμενα χρόνια. Η Ελλάδα μια χώρα με υψηλές αμυντικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ και ουσιαστικά ανύπαρκτη αμυντική βιομηχανία, στα πλαίσια του αμυντικού ανασχεδιασμού της ΕΕ θα αποκτήσει κάποιες ισχυρές μονάδες παραγωγής τμημάτων του ευρωπαϊκού αμυντικού εξοπλισμού.
Μπορεί ο προϋπολογισμός για τα ευρωπαϊκά αμυντικά σχέδια να είναι αστείος, της τάξης των μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων, αλλά είναι θέμα λίγων χρόνων να φτάσει στις μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια.
Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις δημιουργούν ευκαιρίες για την Ελλάδα…
Υ.Γ: Η ΕΕ αργότερα ή γρηγορότερα θα αναγκαστεί να θέσει περιορισμούς στις εισαγωγές της πλεονάζουσας κινέζικης παραγωγής. Ένας λογικός συμβιβασμός θα είναι να αναγκάσει τις κινέζικες εταιρείες να προσθέσουν στα προϊόντα τους ένα μέρος ευρωπαϊκής προστιθέμενης αξίας. Τούτο θα μπορούσε να σημαίνει πως ένα μέρος θα πρέπει να συναρμολογείται εντός της ΕΕ. Η Ελλάδας με τα λιμάνια της ως εγγύτερη χώρα στην Ασία προσφέρεται για τέτοιες μονάδες. Χρειάζεται όμως ειδικές ζώνες για να τις φιλοξενήσει και ευέλικτο και δυναμικό καθεστώς υποδοχής μεταναστών για να καλύψουν τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν.
2) Πως χάσαμε τη χώρα μας
Αξιότιμε Κ. Στούπα,
Εν πρώτοις να σας ενημερώσω ότι δεν έχω σπουδάσει οικονομικά και μετά ότι δεν αμφισβητώ τα νούμερα που αναφέρετε στο ανωτέρω άρθρο σας.
Δυστυχώς, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ζει για να σας απαντήσει για τον post mortem χαρακτηρισμό σας ως πατριάρχη του χρέους.
Βαρύς και άδικος χαρακτηρισμός, διότι ναι μεν η ελληνική οικονομία είχε τα χάλια της από 21/10/1981 έως 2/7/1989, όμως ούτε πτώχευσε, ούτε ζήτησε την βοήθεια του ΔΝΤ, αλλά προφανώς εξοφλούσε εγκαίρως τις δανειακές της υποχρεώσεις. Τα ίδια ισχύουν και για το διάστημα από 13/10/1993 έως 18/1/1996.
Κύριε Στούπα, από το 1989 έως τον Μάιο 2010 μεσολαβούν 21 ολόκληρα χρόνια και από το 1996 έως τον Μάιο 2010 μεσολαβούν 14 χρόνια.
Η θητεία του Κώστα Καραμανλή διάρκεσε 5 έτη και 7 μήνες και μαζί με τον κ. Αλογοσκούφη έχουν εξαφανιστεί τα τελευταία 14 χρόνια από τα ΜΜΕ προκειμένου να δώσουν εξηγήσεις για την πετυχημένη οικονομική τους πολιτική.
Πολύ βαρετή η επανάληψη περί δημοσίων υπαλλήλων και συντάξεων.
Κύριε Στούπα, νομίζω ότι είναι εύκολη και άκοπη η κριτική σας (καθισμένος στο δημοσιογραφικό σας γραφείο) του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος αν και έκανε φοβερά λάθη, εν τούτοις ψηφίστηκε ως καλύτερος πρωθυπουργός σε τρεις δημοσκοπήσεις, όπως διαβάζω στο λήμμα της wikipedia. Προφανώς τον ψήφισαν οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Μπαρόγιωργας Παν.