Πώς μπορεί να χάσει ο Μητσοτάκης
Τετάρτη, 07-Φεβ-2024 00:01
1) Πώς μπορεί να χάσει ο Μητσοτάκης
Το ερώτημα που αναδύεται πλέον δεν αφορά την εικόνα που θα εμφανίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του ερχόμενου Ιουνίου, αλλά αν και πώς θα φτάσει μέχρι τις ευρωεκλογές.
Οι αποστασιοποιήσεις κορυφαίων στελεχών τα οποία στήριξαν τον κ. Κασσελάκη, όπως ο κ. Ν. Παππάς και ο κ. Πολάκης, τις τελευταίες ημέρες καταδεικνύουν πως τα μηνύματα που φτάνουν στην Κουμουνδούρου, κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά είναι.
Τα ίδια πάνω κάτω υποστηρίζουν και οι δημοσκοπήσεις, τα αστάθμητα στοιχεία των οποίων θυμίζουν εκείνα προ των εκλογών του ’19 όταν τα εμπειρικώς σταθμισμένα έδειχναν περί το 30% και καταλήξαμε περί το 20%.
Το ενδεχόμενο ενός μονοψήφιου ποσοστού πλέον για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης φαντάζει πολύ πιθανό, όπως και το ενδεχόμενο να βρεθεί πίσω από κόμματα όπως το ΚΚ και η Ελ. Λύση τα οποία εμφανίζουν τάσεις ανόδου.
Η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό με την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να υπερκεράσει το 15-20% αποτυπώνει την αποτυχία σύμπτυξης συμπαγούς και ισχυρού πυλώνα αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Επίσης, για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση η Κεντροαριστερά εμφανίζεται αδύναμη και πολυδιασπασμένη.
Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ συνδυάζεται με την "εξάτμιση" της κεντροαριστεράς όπως αυτή αποτυπώθηκε στο πολιτικό σκηνικό μετά τη μεταπολίτευση, όταν χάρη στον Ανδρέα Παπανδρέου, εθνολαϊκιστές, αριστεροί, ευρωπαϊστές σοσιαλδημοκράτες και κεντρώοι, κατάφεραν να συνυπάρξουν κάτω από την ίδια πολιτική στέγη.
Αυτό που κατάφερε να συναρθρώσει ο Ανδρέας Παπανδρέου κατάφεραν να αποδομήσουν σε μια δεκαετία ο Γιώργος Παπανδρέου με τον Αλέξη Τσίπρα.
Το πλέον κοινό στοιχείο μεταξύ του Ανδρέα Παπανδρέου, του Γιώργου Παπανδρέου και του Αλέξη Τσίπρα είναι πως όλοι, προκειμένου να αναρριχηθούν στην εξουσία, υποσχέθηκαν τα εντελώς αντίθετα από αυτά που έπραξαν.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ανήλθε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στην εξουσία με συνθήματα όπως έξω οι αμερικάνικες βάσεις, έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ και έπραξε τα ακριβώς αντίθετα.
Ο Γιώργος Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές στο πάρα πέντε της χρεοκοπίας του 2010, με σύνθημα "λεφτά υπάρχουν". Το "σκάσιμο" της χώρας στα χέρια του αποτελεί ιστορική φάρσα και ειρωνεία.
Ο Αλέξης Τσίπρας εκτοξεύθηκε από το 3 στο 33% με συνθήματα όπως διαγραφή δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, σκίσιμο μνημονίων, χαλαρή δημοσιονομική πολιτική και έπραξε τα ακριβώς αντίθετα.
Ο Στέφανος Κασσελάκης ήρθε από το πουθενά και ψηφίσθηκε για πρόεδρος χωρίς κανένας να γνωρίζει τι πρεσβεύει και τι πιστεύει. Μια αόριστη υπόσχεση πως μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη επειδή κατασκευάζει καλύτερα βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα και μιλάει καλύτερα αγγλικά, ήταν αρκετά για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να τον επιλέξουν με μεγάλη διαφορά.
Για τους ιστορικούς και τους ψυχολόγους του μέλλοντος η συναισθηματική και πολιτική ποιότητα όσων στη μεταπολίτευση πείστηκαν από εξωπραγματικές υποσχέσεις και στη συνέχεια ανέχτηκαν να υλοποιούνται τα ακριβώς αντίθετα, αποτελεί πεδίο ερεύνης του ερέβους και της ανηθικότητας λαμπρόν.
Κατ’ αυτή την έννοια η απόσταση αυτή μεταξύ λόγων και πράξεων αποτελεί ένα βαθύτερο χαρακτηριστικό της μεταπολιτευτικής αριστεράς και κεντροαριστεράς που πρέπει να εξεταστεί και αιτιολογηθεί πριν επιχειρηθεί η επανασύσταση του πολιτικού χώρου.
Η προϊούσα εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς το "νεκραναστημένο" ΠΑΣΟΚ να επωφελείται ανάλογα, θέτει το ζήτημα της εκ του μηδενός ανασύστασης της δημοκρατικής και ευρωπαϊκής αριστεράς.
Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό αντιληπτό, τόσο λιγότερο θα κυβερνήσει ο Μητσοτάκης.
2) Ηλεκτρονικές Εξετάσεις
Καλημέρα κε Στούπα,
Σας διαβάζω τακτικά, επικοινωνώ μαζί σας πρώτη φορά.
Παρατηρώ τον τελευταίο καιρό ότι το σύνολο των δημοσιογράφων οι οποίοι κατανοούν το τραγικό του φαινομένου που ονομάζεται "κατάληψη" να εγκαλούν τους καθηγητές που δεν διεξάγουν ηλεκτρονικά εξετάσεις.
https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3768668/agorazoun-ellada-san-treloi/
Ενημερώνω πως ο ίδιος είμαι απόφοιτος ελληνικής πολυτεχνικής σχολής και έκανα Δρ. Μηχανικού στη Γερμανία και απασχολούμαι ως διδάσκων και ερευνητής αυτή τη στιγμή σε Πανεπιστήμιο. Να σας ενημερώσω, πως δεν είναι δυνατόν σε πολλά μαθήματα μηχανικού και θετικών επιστημών να γίνει ηλεκτρ. εξεταστική και να διατηρηθεί ένα επίπεδο ή να μην διαβάλλεται η διαδικασία.
Παρ' όλα αυτά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Ο νο1 εχθρός της δημόσιας εκπαίδευσης δεν είναι οι καθηγητές, ούτε καν οι καταληψίες. Είναι η κυβέρνηση η οποία δεν στέλνει την αστυνομία να διαλύσει τις καταλήψεις και δεν επιβάλλει τη νομιμότητα. Δεν θα ορίζει μια τραγική μειοψηφία τραμπούκων το πώς θα διεξαχθούν οι εξετάσεις. Και αυτό δεν το τονίζει ούτε ένας δημοσιογράφος!
Να ξεκαθαρίσω πως αν και δεν είμαι οπαδός των ιδιωτικών πανεπιστημίων, κατανοώ την αναγκαιότητα ίδρυσής τους. Αλλά οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για το δημόσιο πανεπιστήμιο, όσο δεν εισέρχεται η αστυνομία ως οφείλει να επιβάλλει τη νομιμότητα, είναι καραμέλες για παιδάκια.
Και στο κάτω κάτω ας στείλουν την πανεπιστημιακή αστυνομία σε πρώτο βήμα (συγχωρέστε με για το τελευταίο αστείο αλλά δεν κρατήθηκα).
Με εκτίμηση
Στέφανος Γ.