Του Κώστα Στούπα 

1) Το μεγαλύτερο ρίσκο του Κυριάκου

Το ενδιαφέρον στις δημοσκοπήσεις έχει μετατεθεί τους τελευταίους μήνες από τη διαφορά μεταξύ του πρώτου κόμματος με το δεύτερο,  στη διαφορά  του δεύτερου με το τρίτο κόμμα και εσχάτως στα ποσοστά όσων εγκρίνουν τους γάμους ομοφυλοφίλων και την τεκνοθεσία από ζευγάρια του ιδίου φύλου.

Οι τελευταίες έρευνες της κοινής γνώμης καταγράφουν την αδιαμφισβήτητη πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας, όμως με 3-4 περίπου μονάδες χαμηλότερα  από το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών.

Καταγράφουν επίσης την ισοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ περί το 12-14%, την ενίσχυση του ΚΚΕ και της Ελ. Λύσης και την αδυναμία όσων αποχώρισαν από τον ΣΥΡΙΖΑ να εξασφαλίσουν με βεβαιότητα την είσοδο στη Βουλή.

Στην πέραν της Ελ. Λύσης άκρα δεξιά παρατηρούνται μετατοπίσεις καθώς τα πολιτικά σχήματα χαρακτηρίζονται συγκυριακά, αλλά το κοινό σταθερό με τάσεις διεύρυνσης.

Το ζητούμενο για τις πολιτικές εξελίξεις είναι ποιο κόμμα μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ θα καταλάβει τη δεύτερη θέση με την απαραίτητη διαφορά  που θα του επιτρέψει να συρρικνώσει και να απορροφήσει το άλλο.

Κανένα από τα δυο δεν εμφανίζει αυτή τη στιγμή την απαραίτητη δυναμική που θα του επιτρέψει να ηγεμονεύσει και να ηγηθεί της κεντροαριστεράς. Επιπλέον, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ δεν αθροίζουν πάνω από 25% κάτι δεν αφήνει περιθώρια για περαιτέρω συσπείρωση γύρω από τις κεντρομόλες δυνάμεις που αναπτύσσει η προοπτική της εξουσίας.

Υπό αυτό το πρίσμα η Κεντροαριστερά αυτή την περίοδο εμφανίζεται τριχοτομημένη μεταξύ Νέας Δημοκρατίας,  ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.

Η Νέα Δημοκρατία στον βαθμό που στα δεξιά της δεν έχει εμφανιστεί κάποιο πολιτικό πρόσωπο με στοιχειώδη σοβαρότητα και επάρκεια το οποίο θα καταφέρει να συσπειρώσει το διάσπαρτο 10-15% στο οποίο θα προσθέσει και άλλο 10%, έχει την άνεση να ψαρεύει στην Κεντροαριστερά ακόμη και με ακανθώδη ζητήματα όπως ο γάμος και η τεκνοθεσία ζευγαριών του ιδίου φύλου.

Για το τελευταίο ζήτημα, το οποίο έχει αναδειχθεί και το φλέγον πεδίο αντιπαράθεσης των τελευταίων ημερών, στις έρευνες η κοινή γνώμη εμφανίζεται διχασμένη για τον γάμο των ομοφυλοφίλων ενώ τα 2/3 είναι εναντίον της τεκνοθεσίας.

Η στήλη επιμένει να θεωρεί αρκετά πιθανό πως η εμφάνιση ενός προσώπου που θα συσπειρώσει την πέραν της Ν.Δ. δεξιά μπορεί να οδηγήσει την τελευταία στην περαιτέρω μετακίνηση προς την Κεντροαριστερά και την ηγεμονία εντός  αυτής.

Στο  διπολικό σύστημα του μέλλοντος μοιάζει αρκετά πιθανό ο αριστερός πόλος (με την παραδοσιακή έννοια) να αποτελείται από τον κορμό του πάλαι ποτέ δεξιού πόλου.

Τηρουμένων των αναλογιών προ ενός όμοιου διλήμματος  είναι πολύ πιθανό να βρεθούν και οι Γερμανοί όπου η Κεντροδεξιά CDU προηγείται των δημοσκοπήσεων με 30% και ακολουθεί με φόρα το AfD με 22-23%.

Αν μέχρι τις εκλογές το AfD έχει περάσει στην πρώτη θέση, οι ατλαντιστές Χριστιανοδημοκράτες είναι πιθανό να χάσουν και άλλες ψήφους προς τα δεξιά αλλά να κερδίσουν ψήφους από την Κεντροαριστερά, προκειμένου να λειτουργήσουν ως φιλοδυτικό και δημοκρατικό ανάχωμα.

Στο ζήτημα της τεκνοθεσίας η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να αναλαμβάνει το μεγαλύτερο ρίσκο που έχει αναλάβει ποτέ σε σχέση με την απώλεια της πλειοψηφίας των συντηρητικών δεξιών ψηφοφόρων.

Το ζήτημα αυτό μαζί με το μεταναστευτικό  αγγίζουν μια σημαντική μερίδα  της κοινωνίας με τρόπο που μπορεί να προκαλέσει απρόβλεπτες συμπεριφορές.

2) Αφορολόγητη ζωή των γονέων

Καλημέρα, σας στέλνω για πρώτη φορά email (παρότι διαβάζω συχνά τα κείμενα σας) με βάση το κείμενο για την επερχόμενη μητέρα όλων των κρίσεων. Έχω διαβάσει πολλά άρθρα στο Capital.gr πολλά από τα οποία είτε πραγματεύονται θέματα δευτερεύοντα, είτε φιλοσοφούν καταστάσεις είτε είναι εξειδικευμένα.

Το συγκεκριμένο κείμενο όμως πραγματεύεται το σημαντικότερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η χώρα τα επόμενα είκοσι τουλάχιστο χρόνια! Και αυτό είναι η σημαντική μείωση πληθυσμού, κυρίως ενεργού πληθυσμού και μια προσπάθεια αντικατάστασης με "σύγχρονους είλωτες" από χώρες της Ασίας. Αυτό μάλιστα ενώ έχει αποδειχτεί πως η χώρα είναι ανεπαρκής στη διαχείριση τέτοιων πληθυσμών!

Προφανώς, όλα αυτά ξεκινούν από το πολιτικό προσωπικό που διοικεί τη χώρα και μάλιστα όχι μόνο σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση, αλλά και τα "μεσαία στελέχη" της δημόσιας διοίκησης και κυρίως τις αρτηριοσκληρωτικές διαδικασίες που υπάρχουν και τα κίνητρα που έχει ο καθένας. Όλοι ξέρουμε πως σε κάθε έκφανση της δημόσιας διοίκησης ο τρόπος για κάποιον να ανελιχθεί είναι να είναι ο πιο "πιστός υπηρέτης" των εκάστοτε πολιτικών που επιβλέπουν τον συγκεκριμένο τομέα ή υπηρεσία.

Το έχω γράψει πολλές φορές, πρώτη φορά σε εσάς, αλλά και πρώτη φορά βλέπω να γράφεται σε μέσο της εμβέλειας του Capital.gr. Η ανατροφή παιδιών κοστίζει! Και μάλιστα όχι μόνο σε χρήμα (σε πάνες, καρότσια, γιατρούς, τρόφιμα, παιχνίδια, δραστηριότητες, φροντιστήρια, ρούχα, εκπαίδευση, στήριξη, δώρα, φάρμακα, ρουχισμό), αλλά κυρίως και σε (πολύ) χρόνο, σε προσπάθεια, σε ενέργεια (αυτό που το βράδυ πέφτεις ξερός), σε νεύρα, σε ψυχική υγεία... Σήμερα την εποχή που κυριαρχεί το lifestyle και η προβολή στα social και το "περνάμε καλά" ή σε άλλη μορφή "ευ ζειν",  το να είναι κάποιος γονιός απλά δεν πληρώνεται! Δεν υπάρχει τρόπος να πληρωθεί επαρκώς αυτή η προσπάθεια με χρήμα! Τι θα πρέπει να γίνει όμως; Μα φυσικά, να βρεθεί μια φόρμουλα όπου θα ΑΞΙΖΕΙ να γίνει κάποιος γονιός και όσα περισσότερα παιδιά να αξίζει ακόμη περισσότερο! Κάτι που θα ισοσταθμίζει το ότι το να έχεις 3 παιδιά θα είναι καλύτερο από το να είσαι έξω στα bar/club/θέατρα/brunch/καφετέριες/εστιατόρια/δραστηριότητες/χόμπι/ψάρεμα/κέντρα αισθητικής/spa... 7/7 και πολλές φορές από δυο φορές τη μέρα.

Ωστόσο, είμαι αντίθετος στην επιδοματική πολιτική! Πάντα τα προβλήματα που δημιουργεί είναι περισσότερα από όσα λύνει! Το είδαμε στη Γερμανία με τις κατ' εικόνα "μονογονεικές οικογένειες", το βλέπουμε με τα επιδόματα ανεργίας το βλέπουμε παντού! Οπότε τι μένει; Το να ασκηθούν πολιτικές που θα κάνουν τη ζωή των νέων γονιών ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΗ! Με ένα ταβάνι πχ 50.000 ευρώ ετησίως, να σου επιστρέφει το κράτος ένα ποσοστό των φόρων που πληρώνεις! Για παράδειγμα με 1 παιδί 20%, με δύο παιδιά 40%, με τρία παιδιά 70%, από τέσσερα και πάνω 100%. Ποιών φόρων όμως; Ναι, αναφέρομαι σε άμεση φορολογία (φόρος εισοδήματος - εισφορά αλληλεγγύης), αλλά και σε έμμεση (ΕΝΦΙΑ, φόροι κατανάλωσης σε καύσιμα, σε ενέργεια, σε αλκοόλ, ακόμη και ένα 50% στα τσιγάρα! Ακόμη και φορολογία επιχειρηματικής δραστηριότητας έστω ένα 50%, ή ενοικίων πάλι 50%). Ακόμη και στις εργατικές εισφορές του καθενός να επιστρέφεται μέρος τους η το σύνολο για 4 παιδιά και πάνω! Η συμβολή της φορολογίας στο κόστος ζωής είναι πολύ σημαντική και οι νέοι γονείς έχουν πολλά βάρη να σηκώσουν πέρα από το να φορολογούνται. Ας έχουν τουλάχιστο αφορολόγητη ή λιγότερο επιβαρυμένη βενζίνη, κατοικία, super market με χαμηλότερο ουσιαστικά ΦΠΑ ή χωρίς ΦΠΑ και ας δίνεται η δυνατότητα στον Έλληνα πολίτη που συνέβαλλε στο μέλλον της χώρας του να δουλεύει ή να λειτουργεί την επιχείρησή του σε ένα καθεστώς φορολογικά πιο ευνοϊκό!

Προφανώς θα υπάρξουν απώλειες εσόδων για το κράτος! Και μάλιστα σημαντικές απώλειες, αν όμως δε συμβούν όλα αυτά, η απώλεια θα είναι πολύ πολύ μεγαλύτερη σε βάθος χρόνων! Προφανώς θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να υποκατασταθούν, το καταλαβαίνουμε όλοι. Ωστόσο, όλα όσα αναφέρονται παραπάνω έχουν τον κοινό παρονομαστή ότι το κράτος δεν πληρώνει έτοιμα κονδύλια, αλλά ουσιαστικά επιστρέφει ήδη φορολογημένα χρήματα στους πολίτες που συμβάλλουν στη διατήρηση του πληθυσμού! Και μάλιστα στους πραγματικούς ιδιοκτήτες τους. Αυτούς που τα δούλεψαν και μετά τα πλήρωσαν σε βενζίνη, σε ένφια ή φόρο εισοδήματος. Η αναστροφή της καμπύλης της υπογεννητικότητας θα χρειαστεί άμεσα και πολύ δραστικά μέτρα. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο όπως και ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή!

ΓΚ

3)Για την αδυναμία ανεύρεσης στελεχών

Καλημέρα κ. Στούπα,

διαβάζοντας την αναφορά στο χθεσινό σας άρθρο για τη διεθνή έρευνα για την έλλειψη ταλέντων, η απάντηση στο γιατί δεν βρίσκουν κατάλληλο προσωπικό οι Έλληνες εργοδότες σύμφωνα με τη δημοσιευμένη δημοσκόπηση, ίσως βρίσκεται στο προφίλ των επιχειρήσεων (αντικείμενο δραστηριότητας, βαθμός καινοτομίας - προστιθέμενη αξία).

Αν τα 'ταλέντα'/ 'εξειδικευμένα στελέχη' που ψάχνουν, δεν είναι τίποτα παραπάνω από πτυχιούχους που καλούνται να υλοποιήσουν χαμηλού επιπέδου εργασίες / καθήκοντα με αντίστοιχα 'υψηλούς' μισθούς της τάξης των 1000-1500€ (καθαρά μετά φόρων και κρατήσεων), τότε είναι μάλλον φυσιολογικό που δεν εμφανίζονται ικανοί υποψήφιοι. Αυτοί θα προτιμήσουν να μεταναστεύσουν παρά να ξεκινήσουν/ συνεχίσουν σε μία αγορά εργασίας που δεν έχει προοπτικές. Σε αυτό 'βοηθάει' και η απαρχαιωμένη και ξεπερασμένη αντίληψη που έχουν πολλοί εργοδότες όσον αφορά τις πρακτικές διοίκησης μιας επιχείρησης και διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού της.

Δυστυχώς, ακόμα και οι μετανάστες σε χειρωνακτικές εργασίες (πχ. στη γεωργία) έχουν αρχίσει (εδώ και χρόνια) να μεταναστεύουν από την Ελλάδα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου οι αμοιβές είναι πολύ καλύτερες. Και αυτό ισχύει και για τα εμπορεύσιμα αγαθά. Η αιτία μάλλον βρίσκεται στη χαμηλή ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα της οικονομίας μας, αλλά πιθανόν και στο γεγονός ότι οι εργοδότες δεν στύβουν το μυαλό τους για να παρέχουν κίνητρα στους εργαζόμενους και να σταματήσουν και στη συνέχεια να ανατρέψουν αυτή την αρνητική εξέλιξη.

Μία άλλη εναλλακτική, για όσους έχουν κάποια εισοδήματα (πχ. από ακίνητα) είναι η απασχόληση σε θέσεις χαμηλών απαιτήσεων (χαλαροί ρυθμοί, έλλειψη πίεσης - άγχους). Με αυτόν τον τρόπο, έχουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τα θετικά της ζωής στην Ελλάδα, χωρίς να ταλαιπωρούνται σε θέσεις όπου πιέζονται χωρίς να αμείβονται ανάλογα.

Με εκτίμηση,

Δημήτρης Παπαγεωργίου

kostas.stoupas@capital.gr