Η σημασία της εξαίρεσης...
Πέμπτη, 14-Δεκ-2023 00:01
1) Η σημασία της εξαίρεσης...
Η απόφαση του Ecofin, την περασμένη εβδομάδα να εξαιρεθούν οι αμυντικές δαπάνες από τους στόχους και τους κανόνες για τα δημοσιονομικά ελλείματα αποτελεί κατ’ αρχήν ιστορικής σημασίας απόφαση για την Ε.Ε., με πιθανές θετικές επιπτώσεις για χώρες όπως η Ελλάδα.
Η απόφαση είναι ιστορικής σημασίας γιατί αποτελεί σημάδι αφύπνισης της Ε.Ε. από την ληθαργική κατάσταση του "Τέλους της Ιστορίας" που βιώνει τις τελευταίες δεκαετίες.
Τούτο γιατί, μετά το πόλεμο στην Ουκρανία, η Ε.Ε. αναγνωρίζει για πρώτη φορά στην ύπαρξή της την επιτακτική ανάγκη, έστω κάποιων μελών της προς το παρόν, να έχουν αυξημένες αμυντικές δαπάνες.
Για να χρειάζονται κάποιες χώρες αυξημένες αμυντικές δαπάνες και η Ε.Ε. να τις εξαιρεί από τα όρια των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, σημαίνει πως η Ε.Ε. παραδέχεται την ύπαρξη απειλών για αυτές τις χώρες.
Τούτο αποτελεί ένα βήμα προς την κατεύθυνση, κάποια στιγμή στο μέλλον, να παραδεχτεί την ύπαρξη απειλών για το σύνολο της Ε.Ε., άρα και την ανάγκη αύξησης των συνολικών αμυντικών δαπανών, ενδεχομένως στα πλαίσια μια ενιαίας αμυντικής στρατηγικής.
Φυσικά, από το σημείο αυτό απέχουμε ακόμη πολύ, αλλά η πρόσφατη απόφαση είναι ένα πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.
Όταν η Ευρώπη καταλάβει πως η ιστορία δεν έχει τελειώσει και πως υπάρχουν δρώντες στη διεθνή σκηνή που επιβουλεύονται την οικονομική της ισχύ και ευημερία, θα πρέπει να αυξήσει συνδυαστικά, ως σύνολο κρατών, τις αμυντικές δαπάνες, περικόπτοντας άλλες που σήμερα στηρίζουν την υπόσταση του κράτους πρόνοιας. Αυτό δεν αναμένεται να γίνει χωρίς αντιδράσεις.
Πρακτικά, η προχθεσινή απόφαση σημαίνει πως χώρες όπως η Ελλάδα, η Γαλλία, η Πολωνία, η Ιταλία κ.λπ. με αυξημένες αμυντικές δαπάνες θα μπορούν να πληρούν ευκολότερα τα κριτήρια περί ελλείματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ.
Η εξαίρεση των αμυντικών δαπανών αφήνει περιθώρια στις χώρες της Ε.Ε. να έχουν μεγαλύτερο έλλειμα χωρίς να παραβιάζουν το σύμφωνο σταθερότητας.
Αυτό δεν σημαίνει πως οι αυξημένες αμυντικές δαπάνες δεν θα προστίθενται και θα αυξάνουν το χρέος. Απλά αυξάνουν τα περιθώρια χειρισμού της κατάστασης διά κάποιων μεθόδων δημιουργικής λογιστικής.
Όπως είπαμε, αργά ή γρήγορα οι χώρες που χρειάζεται να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες προκειμένου να μην υποστούν τις συνέπειες της ανεξέλεγκτης αύξησης του χρέους, θα χρειαστεί να περικόψουν άλλες κρατικές δαπάνες προκειμένου να στηρίξουν τις αμυντικές.
Ενδεχομένως αποφάσεις σαν την προχθεσινή του Ecofin να βοηθήσουν χώρες, όπως η Ελλάδα, να επιταχύνουν αυτήν την περίοδο την υλοποίηση των εξοπλιστικών τους προγραμμάτων.
Η εξέλιξη αυτή συμβάλει στην ταχύτερη ολοκλήρωση του αμυντικού εξοπλισμού σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη γεωπολιτική ρευστότητα.
Η απόφαση λοιπόν είναι θετική και έχει διπλή σημασία. Από την μία αποτελεί δείγμα γεωπολιτική αφύπνισης της Ε.Ε. και από την άλλη επιτρέπει σε χώρες όπως η Ελλάδα να ολοκληρώσουν ταχύτερα τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων.
Η απόφαση δεν αποτελεί ακόμη την απάντηση στις γεωπολιτικές απειλές που αναδύονται αλλά είναι ένα θετικό βήμα.
2) Περί εκπαίδευσης
Καλησπέρα κύριε Στούπα,
Εντύπωση μου έκανε το άρθρο αναφερόμενο στην παιδειά. Και κυρίως γιατί, νεο-προερχόμενος και προσφάτως τελειόφοιτος από αυτήν, έχω μια άποψη/γνώμη που θεωρώ θα βρείτε ενδιαφέρουσα. Ξέρετε, η κατάσταση αυτή, εξαρχής, επειδή το έζησα και εγώ εν ολίγοις, και επειδή θέλω να είμαι δίκαιος, προς μια μερίδα μαθητών, οφείλεται στην πανδημία. Ηταν αναπόφευκτο, και πραγματικά χειροτέρεψε τραγικά την κατάσταση. Ωστόσο δεν είναι μόνο αυτό.
Θα προσπαθήσω να αναλύσω συνοπτικά, και να αριθμήσω κάποιους από τους εν λόγω παράγοντες που πιστεύω διετέλεσαν στην εξαγωγή ερευνών το 2023, οι οποίες αποδεικνύουν την κατάντια του μέσου μαθητή, και καθιστούν ανθρώπους σαν κι εμένα (12ετή ελληνική εκπαίδευση), που μπορούν να κάνουν μια στοιχειώδη λογοτεχνική επιμέλεια στο κείμενό τους, στον λόγο τους και στη σκέψη τους..., μειοψηφία.
1) Οι youtubers της περασμένης 10ετιας.
Τα τελευταία 15 χρόνια (περίπου), τόσο με την εξέλιξη της τεχνολογίας, όσο και με την επέκταση των υπολογιστών και του ιντερνετ σε κάθε νοικοκυριό, πλατφόρμες όπως το Youtube, κυριάρχησαν στο ψυχαγωγικό κομμάτι καθενός από εμάς... κοινώς, και στων παιδιών. Νέα "επαγγέλματα" όπως οι youtubers και οι influencers ξεπήδησαν από δω κι από κει, παίρνοντας μια κάμερα στα χέρια τους και λέγοντας κάθε λογής παραμύθια. Άνθρωποι αμφιβόλου γνώσεων και κατάρτισης, επηρεάζοντας χιλιάδες 10χρονα παιδιά στη χώρα (και στον κόσμο προφανώς), άλλοτε με θετικές, και άλλοτε με αρνητικές επιπτώσεις. Δεν θέλω να επεκταθώ περαιτέρω, διότι θα ξεφύγουμε από το θέμα μας. Θέλω απλώς να πω ότι όντας μέλος της τελευταίας σειράς της GEN Z (γεννηθείς το 2003), πέρασα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια ως ελληνόπουλο ακούγοντας έναν 2J και έναν Μάνο να λένε το πόσο άχρηστο και ασήμαντο είναι το σχολείο. Πως δεν σου μαθαίνει τίποτα. Πως οι τρόποι διδασκαλίας είναι απαρχαιωμένοι. Και φυσικά το καλύτερο και αγαπημένο μου: "Τα άχρηστα μαθήματα", τύπου Αρχαία και Χημεία, καθώς και Ιστορία ή Θρησκευτικά. Όταν λοιπόν έχεις μια γενιά να δίνει 2 εκατ. προβολές στους δύο Youtubers (και όχι μόνο, μην είμαι άδικος), οι οποίοι προβάλουν την πιο αραιωτική και χρησιμοθηρική προσέγγιση στην σχολική εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση, πως ακριβώς να καταλήξει η γενιά που μεγάλωσαν;... Εγώ πάντως 2 χρόνια στο εξωτερικό, δεν έχω συναντήσει φίλο Άγγλο, Βέλγο, Ελβετό, Γάλλο, Φινλανδό που να μην έχει κάνει αρχαία ελληνικά στο σχολείο του.
2) Οι παντογνώστες γονείς
Ξέρετε, η γενιά των γονιών μου (η δικιά σας πάνω κάτω), είχε ένα μεγάλο καλό όταν μεγάλωνε. Τέτοιου είδους "καλά", τα συνειδητοποιεί κανείς μεγαλώνοντας. Είχε για γονείς, μια γενιά του δημοτικού. Μια γενιά, η οποία πίστευε τόσο πολύ στο "παιδί μου μάθε γράμματα", μια γενιά για την οποία το σχολείο και η διαπαιδαγώγηση ήταν ιερά πράγματα, και ο δάσκαλος, ο Θεός ο ίδιος. Υπερβολική προσέγγιση; Ίσως. Αποτελεσματική; Πιθανότατα πολύ περισσότερο από την κατάσταση του σήμερα. Σήμερα η κατάσταση είναι..., πως να το περιγράψω..., σουρεαλιστική. Έχουμε τους απίστευτα παντογνώστες γονείς, οι οποίοι έτυχε να γεννήσουν όλοι τα πιο ιδιοφυή ταγάρια του κόσμου, και μη τυχόν και τολμήσει κανένας δασκαλάκος να πει το οτιδήποτε. Να κάνει το οτιδήποτε. Να προωθήσει το οτιδήποτε. Κι ας είναι λεβεντιά.
3) Νοοτροπία... Andrew Tate, Κονκλαβιώτες και λοιποί θνητοί
Έχετε, εάν είστε άνθρωπος του διαδικτύου, σίγουρα ακούσει την σημερινή άποψη των "προβεβλημένα πετυχημένων" ανθρώπων. Κοινώς, για να μη φλυαρούμε, σύμφωνα με την νέα κλίκα του παγκόσμιου νεοπλουτισμού, το σχολείο μας κάνει στρατιωτάκια, μαθαίνοντας μας προκατειλημμένα πράγματα, εγκλωβίζοντας μας στην λαίλαπα της υπαλληλίστικης νοοτροπίας και καθημερινότητας του αύριο. Το Πανεπιστήμιο προφανώς και ακολουθεί την ίδια πορεία. Το συγκεκριμένο "κίνημα", εάν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι μια πραγματικότητα δεκάδων podcast που λένε στον νεολαίο να μην ασχολείται με το σχολείο και το πανεπιστήμιο, διότι επειδή 10 άνθρωποι στους 8 δισ. έγιναν δισεκατομμυριούχοι χωρίς πτυχίο, πρέπει όλοι να κάνουν το ίδιο για να "ξεφύγουν" από το matrix του συστήματος. Τι παράνοια και αυτή...
Με λίγα λόγια, υπάρχει έλλειψη, τρομερή έλλειψη. Τόσο ήθους, όσο και αντίληψης της πραγματικότητας. Φαντασμένοι μέσα σε μια οθόνη, ξεχνώντας τα πράγματα που δίνουν πραγματική αξία στη ζωή, νομίζουμε ότι ξέρουμε τα πάντα..., εγώ πάντως ξέρω ότι "Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα".
Με εκτίμηση,
Δ. Τ.
Υ.Γ. Σε περίπτωση δημοσίευσης να μην αναφερθούν τα προσωπικά στοιχεία στην αρχή. Από το όνομα στο τέλος, μόνο τα αρχικά. Ευχαριστώ πολύ.
3) Η μεγαλύτερη αποτυχία
Καλή σας ημέρα Κ. Στούπα,
Είναι η πρώτη φορά που αποφασίζω να επικοινωνήσω μαζί σας, αν και είμαι καθημερινός αναγνώστης σας εδώ και πολλά χρόνια και με αυτήν την ευκαιρία θα ήθελα να σας συγχαρώ για την ποιότητα και καθαρότητα της γραφής σας!
Σας γράφω με αφορμή το σημερινό σας άρθρο με το οποίο σύμφωνο απολύτως με όσα προτείνεται για την καταστολή της οπαδικής βίας, που φοβάμαι όμως δεν θα έχουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα μια και αφήνουν έξω από την εικόνα την πολιτική ηγεσία, που με την ανοχή και ατολμία όλα αυτά τα χρόνια εξέθρεψαν αυτό το θηρίο.
Δεν έχω δει πιο γελοίο θέαμα στη ζωή μου μετά από ένα τέτοιο θλιβερό συμβάν με τον τραυματισμό του ατυχούς υπαξιωματικού των ΜΑΤ, από τους δύο υπουργούς της κυβέρνησης να ανεβαίνουν αγέρωχοι τις σκάλες του δικαστικού μεγάρου κρατώντας φακέλους με στοιχεία για 200 άτομα και τις σχετικές υποθέσεις οπαδικής βίας με τις οποίες σχετίζονται. Αν τα στοιχεία είναι ουσιαστικά μήπως η εισαγγελία του Αρείου Πάγου θα πρέπει να ασκήσει δίωξη εναντίον τους για υπόθαλψη εγκληματιών και εγκληματικών οργανώσεων; Μήπως ο πρωθυπουργός θα πρέπει να τους απομακρύνει άμεσα από τις θέσεις τους, μια και επανειλημμένα έχουν δοκιμαστεί και έχουν βρεθεί ελλιποβαρείς;
Μήπως επιτέλους η αποτυχία στην άσκηση πολιτικής θα πρέπει να έχει και συνέπειες στους υπεύθυνους πολιτικούς αντί να ανακυκλώνονται με το περίφημο rotation σε άλλες υπουργικές θέσεις, διαιωνίζοντας την ίδια ανεπάρκεια; Μήπως πρέπει οι υπουργοί να έχουν τα απαραίτητα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα αντί το μοναδικό κριτήριο να είναι το ποσό αρεστοί είναι στην εκάστοτε πολιτική εξουσία, πρωθυπουργό και κομματική ιεραρχία;
Κατά την άποψη μου, αν δεν αποκατασταθεί η πολιτική ευθύνη με την έννοια των ουσιαστικών συνεπειών και όχι με τις άνευ ουσίας συγνώμες, οποιαδήποτε πρωτοβουλία και νομοθετική ρύθμιση θα είναι χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Δυστυχώς, το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η Πολιτική στην εφαρμογή της και οι Πολιτικοί στην εκτέλεση των καθηκόντων τους και αν αυτά δεν αντιμετωπισθούν, δύσκολα θα δούμε ουσιαστική βελτίωση της καθημερινότητας μας και της κοινωνικής προκοπής.
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία. Σε περίπτωση που δημοσιεύσετε μέρος ή ολόκληρο το κείμενο παρακαλώ για την ώρα να χρησιμοποιηθούν τα αρχικά μου.
Με εκτίμηση,
Π. Τ.